Γιατί φοβάστε τόσο κύριε Μητσοτάκη;

Εικόνα: Eurokinissi

Αν δεν γνώριζε κάποιος τη δεινή οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των Ελλήνων και τη συρρίκνωση του κράτους δικαίου, ακούγοντας σήμερα τον πρωθυπουργό της χώρας να απαντά στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, θα έλεγε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σωστός, πράος, δίκαιος, νοιάζεται για τον λαό του.

Ο πιο υποψιασμένος ίσως να αναρωτιόταν γιατί δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος να του υποβάλει μια δύσκολη ερώτηση.

Παραδείγματος χάρη  για τις υποκλοπές.

Να ρωτούσε, δηλαδή, τον κ. Μητσοτάκη, που εποπτεύει ταυτόχρονα και την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, πώς είναι δυνατόν να αποτελεί σύμπτωση η ταυτόχρονη από την ΕΥΠ και τους κυρίους του Predator παρακολούθηση 27 κορυφαίων δημόσιων προσώπων της χώρας.

Από ποιον δόθηκε η εντολή και πώς είναι δυνατόν να συνιστούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ο πρόεδρος ενός κόμματος, ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ και υπουργοί της κυβέρνησης του;

Ή να ρωτούσε τον πρωθυπουργό για το ΕΣΥ που καταρρέει, για τη δημόσια Παιδεία που παραδίδεται σε ιδιωτικά συμφέροντα, για την ακρίβεια που εξανεμίζει μισθούς και συντάξεις…

Για την κερδοσκοπία των παρόχων ενέργειας, για την τραγωδία των Τεμπών και τα ευρήματα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, σύμφωνα με τα οποία η έκρηξη στην εμπορική αμαξοστοιχία προκλήθηκε από αρωματικούς υδρογονάνθρακες που μετέφερε και όχι από άκαυστα έλαια σιλικόνης των μηχανών…

Ή ακόμη για τις συνέπειες από τη μονόπλευρη εμπλοκή της Ελλάδας στο Μεσανατολικό, που δεν επιβαρύνει μόνον οικονομικά τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και ανατρέπει παραδοσιακές γεωπολιτικές ισορροπίες.

Κάπου 30 χρόνια συμμετείχα στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου του εκάστοτε πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μέχρι εκείνες του Κώστα Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου.

Και γνωρίζω «από μέσα» τη μάχη που δίνουν τα ΜΜΕ για «μια θέση στον ήλιο».

Για μια ερώτηση που θα υποβάλλει ο/η εκπρόσωπός τους στον πρωθυπουργό.

Για μια ερώτηση που ενδεχομένως θα τον «στριμώξει», μια ερώτηση που θα βγάλει είδηση, ή έστω μια ερώτηση για να ακουστεί ότι στη Βαβυλωνία των Μέσων υπάρχει και το …Ράδιο-Τρεχαγυρευόπουλος.

Διότι, παρότι υπάρχει το πρωτόκολλο, σύμφωνα με το οποίο ο εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης δίνει τον λόγο πρώτα στα δημόσια Μέσα, σ΄ εκείνα με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση και ακροαματικότητα και σ΄ ένα δύο Μέσα με έδρα τη Θεσσαλονίκη, πάντοτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιχειρεί να ελέγξει τις δύσκολες ερωτήσεις για να προστατέψει τον πολιτικό του προϊστάμενο.

Και αυτές οι δύσκολες ερωτήσεις προέρχονται συνήθως από τα αντιπολιτευόμενα Μέσα, από ανεξάρτητους δημοσιογράφους, τα ονόματα των οποίων για αυτόν τον λόγο «στριμώχνονται» κάπου προς το τέλος στον κατάλογο όσων θέλουν να υποβάλλουν μια ερώτηση.

Φέτος για πρώτη φορά διαπίστωσα ότι δεν δόθηκε ο λόγος σε Μέσα στα οποία παραδοσιακά πάντοτε, μα πάντοτε δινόταν ο λόγος, έστω κι αν οι πάντες γνωρίζαμε ότι θα υποβάλλουν «ενοχλητικές» ερωτήσεις.

Όπως στην Αυγή και τον Ριζοσπάστη (και πέρυσι δεν υπέβαλε ερώτηση), με τα οποία μπορεί να συμφωνεί, ή να διαφωνεί κανείς με τις θέσεις τους, αλλά εκφράζουν ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν δόθηκε καν η δυνατότητα στην ΕΡΤ3, η οποία συρρικνώνεται, απαξιώνεται συστηματικά μέρα με τη μέρα με ευθύνη και της διοίκησής της και παρά τις επανειλημμένες ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΜ-Θ, να υποβάλλει μια ερώτηση έστω για το «ξεστράβωμα».

«Φτάσαμε στο σημείο όχι απλά να διεκδικούμε την πολυφωνία, αλλά την ίδια την ύπαρξη της ΕΡΤ3 στο πεδίο της ενημέρωσης» μου είπε ο Βασίλης Πεκλάρης, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜ-Θ, χρόνια εργαζόμενος στο Τρίτο Κανάλι της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης.

Δεν δόθηκε ο λόγος σε ιστοσελίδες με υψηλή επισκεψιμότητα, όπως η Parallaxi.

«Δεν μπορείτε να υποβάλλετε ερώτηση» ήταν η απάντηση των αρμοδίων προς τoν δημοσιογράφο της Parallaxi.

Στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο μόλις και δόθηκε ο λόγος λίγο πριν το τέλος.

Στις δύσκολες, όμως, ερωτήσεις δοκιμάζεται όχι μόνον η ρητορική δεινότητα ενός ηγέτη, αλλά κυρίως η ικανότητα και η ευθύνη του να δεσμευτεί απέναντι σ΄ ένα λαό, σε μια κοινή γνώμη που έχει κουραστεί από «τα κούφια τα λόγια τα μεγάλα».

Ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει την υποσχεσιολογία, αλλά όπως φάνηκε και σήμερα κρύβεται πίσω από μια γυάλινη σφαίρα για να προστατευτεί, αδιαφορώντας εάν έτσι επιβεβαιώνει όσους τον κατηγορούν ότι θέλει να ελέγξει τα ΜΜΕ, ότι συρρικνώνεται η ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα.

Κι όταν η κριτική προέρχεται πλέον από θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διεθνείς ανεξάρτητους οργανισμούς, σφυρίζει αδιάφορα. Ή κρύβεται όπως η στρουθοκάμηλος.