Γιατί τους λέμε ακροδεξιούς; Γιατί είναι

Λέξεις: Κωστής Παπαϊωάννου

Μετά τη δολοφονία Κέρκ παρατηρώ για άλλη μια φορά πώς μπαίνουν στρατιές κάτω από ποστ και δημοσιεύματα για να σχολιάσουν: «εσείς οι δήθεν δημοκράτες βγάζετε ακροδεξιό όποιον διαφωνεί μαζί σας». Είναι μοτίβο με παραλλαγές: «Όποιον μιλάει για την πατρίδα ή αντιτίθεται στη woke ατζέντα τον λέτε φασίστα» και πάει λέγοντας.

Λοιπόν, αυτός ο λόγος διεκδικεί να γίνει κυρίαρχος, να βάλει το μέτρο του αποδεκτού, να επιβάλει πειθάρχηση και αυτοπεριορισμό. Ας πούμε μερικά απλά και βασικά.

Θα λέμε ακροδεξιόν όποιον κρίνουμε ως τέτοιον. Φυσικά αν το παρακάνουμε και βαφτίζουμε ακροδεξιό όποιον είναι απλώς συντηρητικός ή διαφωνεί μαζί μας, αν πέσουμε στην παγίδα του παμφασισμού, θα το πληρώσουμε, θα μας σκάσει στα μούτρα. Όμως, επαναλαμβάνω, θα λέμε ακροδεξιόν όποιον κρίνουμε ως τέτοιον. Κι αυτό σημαίνει:

Όποιον κινείται από τις αρχές μιας αντιδραστικής σκέψης ακραία συντηρητικής, αυταρχικής και αντιφιλελεύθερης.

Όποιον αντιτίθεται στην ισότητα, στην προσπάθεια να χωράνε ολοένα και περισσότεροι και πιο διαφορετικοί σε μια ανοιχτή κοινωνία.

Όποιον επενδύει στην παραμορφωτική διχοτομική εικόνα “αγνός λαός εναντίον εχθρών του έθνους”.

Όποιον θέλει να συρρικνώνει και όχι να διευρύνει τη δημοκρατία.

Όποιον φλερτάρει με την υπεροχή του έθνους ή της φυλής.

Όποιον αναφέρεται στη μετανάστευση με όρους εισβολής, πολέμου ή θεωριών αντικατάστασης.

Όποιον τροφοδοτεί την παθητική νοσταλγία για το ένδοξο παρελθόν και τον αυτοοικτιρμό.

Όποιον συκοφαντεί τη δημοκρατική τάξη με γενικεύσεις περί “διεφθαρμένων πολιτικών” και προωθεί μια ιδέα αυταρχικής ηγεσίας, τύπου “ο ηγέτης θα σώσει το έθνος”.

Όποιον επιτίθεται στις εργατικές διεκδικήσεις και τα κοινωνικά κινήματα.

Όποιον μιλάει εχθρικά για τα «δήθεν δικαιώματα» και τα θεωρεί υπερβολικά ή προσχηματικά.

Όποιον δίνει μάχη ενάντια στα δικαιώματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ομάδων που διεκδικούν ορατότητα και αμφισβητούν την πατριαρχία.

Όποιον τροφοδοτεί θρησκευτική μισαλλοδοξία, ζηλωτισμό, μυστικισμό.

Όποιον καλλιεργεί ανορθολογισμό με θεωρίες συνωμοσίας για “παγκόσμιες ελίτ που προωθούν αντιχριστιανικά ή αντεθνικά σχέδια”.

Όποιον τρέφει την απαξίωση και τη δυσπιστία προς την επιστήμη, τα πανεπιστήμια.

Όποιον αποθεώνει τον αυταρχικό αντισυστημισμό, την ιδέα του νόμου και της τάξης με κάθε μέσο, όποιον λατρεύει την αστυνομική καταστολή και θεωρεί τον σεβασμό των δικαιωμάτων εμπόδιο.

Όποιος νιώθει ότι θίγεται, φυσικά μπορεί να αντικρούσει ότι είναι ακροδεξιός και να κριθεί για αυτό. Αλλά μην τρελαθούμε. Δε θα οδηγηθούμε σε μια ιδεολογική αυτολοβοτομή επειδή κάποιοι θέλουν και να είναι φασίστες και να μην τους το λένε κιόλας.

*Ο Κωστής Παπαϊωάννου σπούδασε Ιστορία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες. Διδάσκει στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής. Έχει ασχοληθεί με την κατάρτιση ενηλίκων, τη διά βίου μάθηση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπήρξε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Πρωτοστάτησε στη σύσταση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μετείχε στον συντονισμό του Παρατηρητηρίου στη Δίκη της Χρυσής Αυγής και διευθύνει το Σημείο για τη μελέτη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.