Η Χαλκιδική τον Οκτώβριο
Τώρα που οι παραλίες άδειασαν και τα βήματα στην άμμο είναι μετρημένα μια άλλη Χαλκιδική ξεδιπλώνει τις εικόνες της.
Έχει άδειες κούνιες στις παιδικές χαρές, έρημα φυλάκια ναυαγοσωστών, σκισμένα μπάνερ στις κολόνες, σβησμένα καντήλια στα έρημα ξωκλήσια στις παρυφές των δρόμων, πεταμένες παιδικές σανίδες κολύμβησης γεμάτες ροζ πριγκίπισσες, φύκια που βγήκαν στις ακτές, ξεχασμένα φτυαράκια στην άμμο, νάιλον τυλιγμένα σε παντζούρια για την υγρασία του χειμώνα, ενοικιάζεται σε καταστήματα, νέο ωράριο στα σούπερ μάρκετ που δεν έκλεισαν ακόμα, φωτιές να σιγοκαίνε σε αυλές καίγοντας ξερόχορτα, τους τελευταίους τουρίστες να περπατούν στην παραλία της Νικήτης με καλτσάκια και ζακέτες, εύκολο παρκάρισμα σε τουριστικούς τόπους, έρημα συγκροτήματα σπιτιών που οι ταμπέλες τους γράφουν Σεμίραμις, χαλασμένες σεζ λονγκ στις άκρες των κλειστών beach bar, πεταμένα κουτιά προφυλακτικών στα δασάκια, άδεια ράφια στα μπακάλικα, μια αθλητική εφημερίδα του Αυγούστου σε ένα μπουγατσατσίδικο, καθόλου ουρές στα φανάρια, τύπους που ψάχνουν ευκαιρίες να αγοράσουν σε ακίνητα, ψαράδες με νιτσεράδες σε βάρκες, γουναράδικα με σκοτεινές βιτρίνες, ερημιά.