Η χαραγματιά μέσα μας
του σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ 1968, Αθήνα. Κάπου μάλλον στο Κολυμβητήριο του Μετς και στου Φιλοπάππου γυρίστηκε αυτό το πρωτόλειο video-clip ενός εμβληματικού τραγουδιού ενός συγκροτήματος που έλαμψε για χρόνια – έλαμπε ακόμα κι αφ΄ότου διαλύθηκε: «Rain and Tears» από τους Aphrodite’s Child. Εμφανίζονται οι Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ντέμης Ρούσσος (στο τραγούδι) και Λουκάς Σιδεράς. Λείπει ο […]
του σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ
1968, Αθήνα. Κάπου μάλλον στο Κολυμβητήριο του Μετς και στου Φιλοπάππου γυρίστηκε αυτό το πρωτόλειο video-clip ενός εμβληματικού τραγουδιού ενός συγκροτήματος που έλαμψε για χρόνια – έλαμπε ακόμα κι αφ΄ότου διαλύθηκε: «Rain and Tears» από τους Aphrodite’s Child.
Εμφανίζονται οι Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ντέμης Ρούσσος (στο τραγούδι) και Λουκάς Σιδεράς. Λείπει ο τέταρτος, Αργύρης “Silver” Κουλούρης.
Μου αρέσει που είναι έτσι πρωτόλειο το clip, με ατέλειες στην εικόνα και με τον ήχο τόσο παλιομοδίτικο. Με γεμίζει νοσταλγία για μια εποχή που ίσα-ίσα την πρόλαβα – μικρό παιδί τότε. Τα “Παιδιά της Αφροδίτης” με το θράσος της ηλικίας τους, την αφέλεια και την επαναστατικότητα των “παιδιών των λουλουδιών” κάνουν όμορφες σαχλαμάρες, βγάζουν γλώσσες, κάνουν αστείες ή γελοίες γκριμάτσες, τρέχουν σα χαζά, τους φεύγουν οι σαγιονάρες. Παίζουν σαν παιδιά μπροστά στο φακό.
Η παιδική ηλικία του συγκροτήματος, η παιδική ηλικία του ελληνικού video-clip, η αμήχανη σχέση με την κάμερα.
Κρίμα που όλα αυτά κράτησαν τόσο λίγο!
Ακολούθησε η εξοικείωση με το φακό: τον έμαθαν καλά, τον χρησιμοποίησαν για την επαγγελματική τους καταξίωση, έμαθαν τέλεια την σκηνική παρουσία, τα εφφέ, την άρτια εικόνα και τον άψογο ήχο. Επαγγελματίες!
Τα μέλη του συγκροτήματος υπήρξαν βεβαίως ταλαντούχοι, ικανοί και τολμηροί, και αυτό τους έκανε να σταθούν ψηλά στη διεθνή σκηνή – δεν ήταν καθόλου τυχαίοι. Από την αρχή φάνηκε: το «Rain and Tears», το πρώτο τους κιόλας single, έγινε σουξέ στη Γαλλία του Μάη του ’68 μέσα σε μια μόλις μέρα! Ωστόσο, νομίζω ότι το τραγούδι αυτό ποτέ δεν θα ήταν το ίδιο όμορφο και δυνατό στις μετέπειτα πολυάριθμες εκτελέσεις του σε συναυλιακούς χώρους, σε κατάμεστα γήπεδα ή σε τηλεοπτικές εκπομπές.
Υπάρχει πάντα κάτι που χάνεται στο δρόμο προς την “ωριμότητα”. Είναι αυτό το ελάχιστο, το απροσδιόριστο που χωρίζει τη συστολή από το θάρρος ή το θράσος, την αμηχανία από την ετοιμότητα ή την προσποίηση, το ξέσπασμα από την αυτοσυγκράτηση, την αφέλεια από τη γνώση, τα «δάκρυα…» από τη δήθεν «…βροχή» («Rain and tears»).
Είναι ίσως που όταν είμαστε μικροί ή “ανώριμοι” τα πράγματα μοιάζει να συμβαίνουν λίγο πριν την ώρα τους, σα να μας πιάνουν απροετοίμαστους, εξ απήνης· τα βλέπουμε ξαφνικά να περνάν από μπροστά μας κι απλώνουμε το χέρι ενστικτωδώς όχι για να τα γραπώσουμε αλλά για να γραπωθούμε απ’ αυτά!
Είναι όπως και με τους παιδικούς ή εφηβικούς μας έρωτες: έρχονται στη ζωή μας όχι για να τους ζήσουμε αλλά μάλλον για να τους χάσουμε· και να τους κυνηγάμε ύστερα σε όλη μας τη ζωή.
«How many times I’ve seen / Tears coming from your blue eyes / Πόσες φορές δεν έχω δει / δάκρυα να βγαίνουν απ’ τα γαλάζια σου μάτια»
Και ίσως εκεί, στη μικρή εκείνη χαραγματιά που γράφεται μέσα μας από το ανέφικτο και το αιφνίδιο –απ’ αυτό που δεν προλάβαμε, από τη στιγμή που δεν αρπάξαμε–, ίσως εκεί να φυτρώνει η νοσταλγία του παρελθόντος.
Ίσως όμως εκεί ακριβώς και πάλι, στη χαραγματιά που την σκάβουμε ακόμα πιο βαθειά, κι ακόμα πιο πολύ, μέχρι να πονέσει και να γίνει πληγή, ίσως εκεί ακριβώς να ξαναρχίζει κι η προσπάθεια να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή, με την Τέχνη: παίζοντας με τις λέξεις, τα χρώματα, τις νότες, τις εικόνες και τους ήχους.
Παίζοντας σαν παιδιά και πάλι, ξανά και ξανά το αιώνιο παιχνίδι:
«Rain and tears are the same / Βροχή και δάκρυα, όλα το ίδιο».
Rain and tears are the same Βροχή και δάκρυα, όλα το ίδιο but in the sun μα στον ήλιο you’ve got to play the game πρέπει να παίξεις το παιχνίδι
When you cry in winter time Όταν κλαίς τον χειμώνα you can pretend μπορείς να προσποιηθείς it’s nothing but the rain πως δεν είναι άλλο από βροχή
How many times I’ve seen Πόσες φορές δεν έχω δεί tears coming δάκρυα να βγαίνουν from your blue eyes απ’ τα γαλάζια σου μάτια
Rain and tears are the same Βροχή και δάκρυα, όλα το ίδιο but in the sun μα στον ήλιο you’ve got to play the game πρέπει να παίξεις το παιχνίδι
Give me an answer of love Δώσε μου μια απάντηση αγάπης I need an answer of love Χρειάζομαι μια απάντηση αγάπης
Rain and tears in the sun Βροχή και δάκρυα στον ήλιο but in your heart μα στην καρδιά σου you feel the rainbow waves νοιώθεις τα κύματα τ΄ουράνιου τόξου
Rain and tears Βροχή και δάκρυα both I shun κι απ’ τα δυό φυλλάγομαι for in my heart αφού στην καδιά μου there’ll never be a sun δεν θα υπάρξει ήλιος
Rain and tears are the same Βροχή και δάκρυα, όλα το ίδιο but in the sun μα στον ήλιο you’ve got to play the game… πρέπει να παίξεις το παιχνίδι…
Διαβάστε άλλα κείμενα του Βασίλη Λουλέ εδώ
