Η Ελλάδα σε οικονομική κατοχή

του Κώστα Δημολιού

Κάτι άκρως αποκαλυπτικό παρατηρείται στην πολιτική σκηνή της χώρας μας και συνάμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις τελευταίες ημέρες. Μετά την αλλαγή της σκυτάλης στα κυβερνητικά έδρανα φάνηκαν να αλλάζουν πολλά όσον αφορά τις διεκδικήσεις της χώρας μας. Φάνηκε πρώτα από όλα πως οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούσαν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μερικοί υποτακτικοί που έσκυβαν το κεφάλι είτε στο πρώτο «Forget it Yiannis» που άκουγαν, όπως έγινε στην περίπτωση του κ. Στουρνάρα, είτε στην πρώτη εφημερίδα που θα τους που θα σήκωναν οι Ευρωπαίοι για να τους χτυπήσουν στο κεφάλι, βλέπε Βενιζέλος. Ο Ελληνικός λαός είπε τη γνώμη του για τους πολιτικούς αυτούς και την υποτακτικότητα τους. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως, τους εταίρους μας, μάλλον η γνώμη μας ήταν διαφορετική μέχρι στιγμής…

Το προσωπείο της αλληλέγγυας Ευρωπαϊκής Ένωσης των λαών έπεσε κατά τις τελευταίες διαπραγματεύσεις. Οι εταίροι μας έδειξαν σκληρή, αδιάλλακτη ως και εκβιαστική στάση απέναντι στις διεκδικήσεις του λαού μας. Ποια είναι τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τις χώρες μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα υπόλοιπα όργανα όπως την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Κομισιόν; Τεχνοκράτες πολιτικοί, που έχουν διατελέσει ως ανώτατα στελέχη σε μεγάλες τράπεζες όπως ο κύριος Ντράγκι στην Goldman Sachs, ή που έχουν εμπλακεί σε μεγάλα σκάνδαλα, όπως αυτό της Siemens ή το πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα την υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος στο Λουξεμβούργο, γνωστό ως Luxl leaks, είναι αυτοί που κινούν τα νήματα της Ευρώπης. Ένα από τα κυριότερα πρόσωπα που φαίνεται να έστησαν το βρώμικο αυτό πλυντήριο φοροαπαλλαγής του μεγάλου κεφαλαίου είναι ένας κύριος, γνωστός τα τελευταία χρόνια των μνημονίων και των «διαπραγματεύσεων», που ακούει στο όνομα Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Οι τελευταίες εξελίξεις, αλλά και όσα έχουν συμβεί τα τελευταία μνημονιακά χρόνια κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου για την Ευρωπαϊκή προοπτική των χωρών μελών της Ε.Ε. αλλά και της Ελλάδας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με κύριο οδηγητή των εξελίξεων την Γερμανία, μοιάζει περισσότερο με έναν κατακτητή που θέλει να επιβάλει τα δικά του μέτρα σε μια υπόδουλη, υπό το μνημόνιο χώρα, παρά για έναν συνομιλητή και εταίρο όπως αρέσκεται να την αποκαλούν στα Eurogroup. Με τον πιο έκδηλο τρόπο τις τελευταίες μέρες οι ηγέτες των Ευρωπαϊκών χωρών επενέβησαν στην πολιτική ζωής της χώρας μας εκφράζοντας την επιθυμία τους για ζητήματα που δεν τους πέφτει λόγος, όπως για παράδειγμα την προτίμηση τους για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι, ή την αποπομπή του υπουργού Οικονομικών της χώρας μας, του Γιάνη Βαρουφάκη. Πίσω από τις λέξεις σίγουρα επιθυμούν την επιστροφή της προηγούμενης κυβέρνησης. Ο Αντώνης Σαμαράς πάντως δεν τους απογοήτευσε καθώς υπέγραψε το κείμενο του Λαϊκού Κόμματος της Γερμανίας που τάσσεται κατά των διεκδικήσεων του Ελληνικού λαού.

Πέρα από τις επεμβάσεις στην πολιτική ζωή της χώρας μιλάνε και τα νούμερα, στα οποία αρέσκονται οι τεχνοκράτες πολιτικοί. Όπως παρατηρεί ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μαρκέτος το ΑΕΠ της χώρας μας συρρικνώθηκε κατά 20%, κάτι το οποίο παρατηρείται μονάχα σε περιόδους πολέμου. Ανάλογη πτώση του ποσοστού το ΑΕΠ, της τάξεως του 25%, παρατηρήθηκε στη Γερμανία μετά την ήττα της στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Τότε βέβαια προκειμένου να ανακάμψει, η χώρα προχώρησε σε στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών, έλεγχο της ροής των κεφαλαίων και αποχώρηση από τον κανόνα του χρυσού. Βέβαια οι διευκολύνσεις που έγιναν στην τότε ναζιστική Γερμανία δε φαίνεται να καρποφορούν στην περίπτωση της Ελλάδας σήμερα. Και αυτός που καθορίζει τις εξελίξεις μεγαλύτερο βαθμό, όπως αναφέραμε, είναι η Γερμανική κυβέρνηση.

Οι ομοιότητες ΑΕΠ των δύο χωρών, Πόλ Κρούγκμαν.

Οι λαοί όμως μιλάνε. Σύσσωμη η Ευρώπη τις τελευταίες ημέρες στάθηκε στο πλευρό της χώρας μας για να ζητήσει το αυτονόητο. Να δοθεί μια λύση για το χρέος της το οποίο, σύμφωνα και με τις εξαγγελίες των «εταίρων» μας, δεν είναι βιώσιμο. Η δημοκρατία τους όμως φαίνεται να έχει όρια, οικονομικής φύσης και να βρίσκει αδιέξοδα. Μια δημοκρατία που ταυτίζεται με τη λιτότητα και την ισοπέδωση των ζωών και των ελευθεριών γενεών ολόκληρων, που εφαρμόζεται με όρους μνημονίων. Που καθιστά τις χώρες υπόδουλες υπό μια οικονομική κατοχή ή και δικτατορία. Και να τονίσουμε ότι αυτά όλα δεν αφορούν μονάχα την Ελλάδα. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι εταίροι μας εκεί στο Eurogroup…

Η Ελληνική κυβέρνηση έδειξε υπευθυνότητα και ανέλαβε ένα δύσκολο έργο προσπαθώντας να μείνει πιστή στις υποσχέσεις της και στα δίκαια αιτήματα του λαού. Μπροστά στα ελάχιστα που ζήτησε, οι εταίροι μας φαίνεται να μην κάνουν βήμα πίσω, προβάλλοντας το αίτημα για τη συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας. Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σταθούμε στο ύψος μας και να απαντήσουμε στους εκβιασμούς. Αποτάσσοντας κάθε είδους έκδηλη παρέμβαση στα εσωτερικά μας ζητήματα. Χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω. Χωρίς συμβιβασμούς. Διεκδικώντας τα αυτονόητα.

*Διαβάστε και άλλα κείμενα του Κώστα Δημολιού εδώ