Η ελληνική πρωτιά στη δυσκολία του επιχειρείν

Λέξεις: Χρήστος Κίσσας

Διαβάζω ότι η Ελλάδα έρχεται πάλι πρώτη σε ένα δείκτη επιχειρηματικής πολυπλοκότητας, δηλαδή πρώτοι στη δυσκολία του επιχειρείν, δηλαδή τελευταίοι στην επιχειρηματικότητα μέσα σε 79 χώρες.

Αυτό κυρίως λόγω της δαιδαλώδους και συνεχώς μεταβαλλόμενης φορολογικής νομοθεσίας, καθώς και της ψηφιοποίησης (!) η οποία προσέθεσε γραφειοκρατία αντί να την μειώσει.

Από τις 1.500 φορολογικές εγκυκλίους το χρόνο, μέχρι τις συνεχείς απαιτήσεις για υποβολή στοιχείων σε πλατφόρμες που δεν δουλεύουν, μέχρι τις γελοίες προθεσμίες συμμόρφωσης που αλλάζουν την τελευταία στιγμή και μετά ξαναλλάζουν, πάλι η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο.

Και αυτό, παρά τις υποτιθέμενες προσπάθειες έξι ετών της παρούσας “εκσυγχρονιστικής” κυβέρνησης. Για να είμαι δίκαιος, πιστεύω ότι η κυβέρνηση (όπως και οι προηγούμενες εξάλλου) θα ήθελε ειλικρινά να μειώσει την πολυπλοκότητα και τη γραφειοκρατία. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει. Και δεν μπορεί, διότι δεν ξέρει. Θα πάρω το παράδειγμα ενός πρώην πρωθυπουργού που είχε σύσκεψη με εκπροσώπους κάποιας επαγγελματικής ομάδας οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τον παραλογισμό κάποιων διαδικασιών του Δημοσίου.

Ο τότε ΠΘ συμφώνησε μαζί τους και φώναξε επειγόντως στη σύσκεψη τη γενική διευθύντρια του υπουργείου, ζητώντας της να καταργήσει αμέσως τις σχετικές διαδικασίες. Το ρεπορτάζ της εποχής έλεγε ότι κατόπιν των εξηγήσεων που τους έδωσε εκείνη, η σύσκεψη κατέληξε με εντολή του ΠΘ να αλλάξει ο νόμος ώστε να καταργηθούν και οι διαδικασίες.

Εκείνο που δεν έλεγε το ρεπορτάζ είναι ότι ούτε ο ΠΘ ήξερε πως οι παράλογες αυτές διαδικασίες έχουν θεσμοθετηθεί με νόμο, που προφανώς παραπέμπει σε άλλο νόμο, ο οποίος πιθανότατα κατήργησε προηγούμενο νόμο, που μετέβαλλε κάποιον άλλο και ούτω καθεξής.

Το παράδειγμα είναι αρκετά χαρακτηριστικό. Οι τερατώδεις διαδικασίες του Ελληνικού Δημοσίου βασίζονται σε δαιδαλώδεις νόμους, συνήθως τροπολογίες της τελευταίας στιγμής σε άσχετα νομοσχέδια, που αν πας να τα πειράξεις, προκαλείς αναταράξεις σε ολόκληρο το νομικό κατασκεύασμα που στηρίζει το Δημόσιο.

Άσε που για να γίνει αλλαγή κάποιου απ’ τους νόμους απαιτείται έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ότι “δεν προκαλείται βάρος στον προϋπολογισμό”, πράγμα που δεν ισχύει πάντα. Άσε που θα αντιδράσουν οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου λέγοντας και φοβίζοντας τον υπουργό ότι θα προκληθεί ζημιά. Άσε που ο υπουργός συνήθως δεν θα έχει ιδέα περί του αντικειμένου, ενώ ο χρονικός του ορίζοντας στη συγκεκριμένη θέση είναι διάρκειας 12 με 18 μήνες, οπότε γιατί να βγάλει αυτός το φίδι απ’ την τρύπα, κ.ο.κ.

Δια ταύτα,

Η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι πάτος σε όλους τους δείκτες επιχειρηματικότητας, οι πολιτικοί θα συνεχίσουν να κάνουν μόνο επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων, κι εμείς θα συνεχίσουμε να τα λέμε για να τα ακούμε μόνοι μας.

*Ο Χρήστος Κίσσας είναι τέως Διοικητής Σισμανόγλειου ΓΝΑ