Η επόμενη μέρα

Οι παρέες είναι μικρόκοσμοι που πάνω τους μπορείς να κάνεις προβολή μεγαλύτερων κόσμων.

Χθες βράδυ άκουγα προσεκτικά τα επιχειρήματα ανάλυσης του εκλογικού αποτελέσματος σε ένα σπίτι που μαζευτήκαμε 11 άνθρωποι για να το παρακολουθήσουμε να εξελίσσεται. Στην πλειοψηφία τους κεντροαριστεροί. Εκεί λοιπόν γινόταν ξεκάθαρο αυτό που ο Σύριζα αρνείται να δει εδώ και 4 χρόνια: Την αδυναμία επεξεργασίας των κάκιστων χειρισμών της περιόδου 15-19 και την ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία άρθρωσης ενός πειστικού πολιτικού λόγου.

Αλλοπρόσαλλες τακτικές, φαιδρότητες από πρόσωπα που κάνουν τσάμπα θόρυβο χωρίς να μετρούν τη συνέπεια του, έλλειψη πειστικών επιχειρημάτων, ακόμα και σε εξαγγελίες που είναι αβέβαιες, ένα είδος προγράμματος απλά έλεγε στον καθένα αυτό που ήθελε να ακούσει, αδυναμία ενηλικίωσης και ικανού μετασχηματισμού σε ένα κόμμα εξουσίας. Και όλα αυτά τα πλήρωσε χάνοντας 700 χιλιάδες ψηφοφόρους σε 4 χρόνια όντας στην αντιπολίτευση. Γιατί απλά επέτρεψε σε ανθρώπους που προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα με καταστροφικούς χειρισμούς να βγαίνουν μπροστά, μαζεύοντας στο πεδίο και άλλους της ίδιας λογικής. Κάθε δήλωση ψευτομαγκιάς πληρώνεται πλέον. 

Μια τακτική που δεν έπεισε ούτε καν τους νέους ψηφοφόρους. Οι νέοι ηλικίας 17 – 24 ετών ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία σε ποσοστό 31,5%, ενώ τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 28,8%.

Είκοσι μονάδες δεν είναι απλά ήττα. Είναι συντριβή. Είναι λόγος να μπει κανείς ένα δωμάτιο με καθρέφτες και να βγει καινούργιος. Αλλιώς θα εξαφανιστεί.

Από την άλλη η ΝΔ που επένδυσε πολύ σε μια οικονομική στοιχειώδη σταθερότητα, που σε ένα πρώτο επίπεδο όλοι έχουν ανάγκη,  ακόμα και σε εποχές μεγάλης φτωχοποίησης, όπως αυτή που διάγουμε, στη διάλυση λόγω απαρχαιωμένων αντιλήψεων του συνδικαλιστικού κινήματος, προφανώς αντιλήφθηκε την αξία της ελεγχόμενης παροχολογίας και το τι σημαίνει ελέγχω την παραμικρή εκφορά λόγου που θα δημιουργούσε ανασφάλεια. Δικαιολογημένη. Βλέπε Κατρούγκαλος. Και ναι είχε μαζί της το σύνολο του μιντιακού συστήματος ανοίγοντας πανιά και σε πλατφόρμες νεανικών τρόπων επικοινωνίας.

Η καθολική επικράτηση Μητσοτάκη εντός του κόμματος του, του δίνει το περιθώριο να προχωρήσει με ταχείες διαδικασίες καταρχήν στον απόλυτο έλεγχο του, από τους όσους εναπομείναντες αμφισβητίες του και δεύτερον να αποδείξει ότι όσα εξήγγειλε προεκλογικά περί βελτιώσεων οφείλει να τα πραγματοποιήσει. Σε μια παγκόσμια συγκυρία που δεν θα είναι εύκολη.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει πλέον κανέναν απολύτως λόγο να επιδιώξει κανενός είδους συνεργασία. Στις δεύτερες εκλογές σε ένα μήνα απλά θα μεγαλώσει την παντοδυναμία του και εκ των πραγμάτων θα προκαλέσει τεκτονικές αντιδράσεις σε όλο το πολιτικό σύστημα με εύκολα αναγνωρίσιμες μετακινήσεις και άλλων προσώπων προς τη μεριά του.

Για το ΠΑΣΟΚ τα στοιχήματα είναι πιο κρίσιμα από άλλους. Κάποιοι εκεί βρίσκονται ήδη με το ένα πόδι στη ΝΔ και για όσους απομείνουν η κρίσιμη άρθρωση ενός νέου λόγου θα είναι καθοριστικού για την επόμενη μέρα στον κεντροαριστερό χώρο που θα περάσει δια πυρός και σιδήρου μέχρι να βρει ένα νέο ρόλο και ένα πειστικό λόγο.

Αν κάτι μάθαμε σε αυτές τις εκλογές είναι πώς το θυμικό δεν διαρκεί πολύ και για όσους πιστεύουν ότι ένας θυμός, μια απογοήτευση, μια προσωρινή οργή καθορίζει μεγάλες αποφάσεις αυτή η ψευδαίσθηση κατέρρευσε.

Διαβάζω από χθες βράδυ αναρτήσεις χαμένων στα social που αναθεματίζουν όσους δεν πήγαν μαζί τους. Βάφουν μαύρα τα προφίλ τους και λένε ατάκες τύπου αυτό σας αξίζει. Το βρίσκω τραγικό. Όπως και το σας τάλεγα.

Το ότι ένα κόμμα με παραθρησκευτικό λόγο παλαιάς κοπής εμφανίζεται από το πουθενά 15 μέρες πριν τις εκλογές και περνά τα αποφασισθέντα κομμάτια του Σύριζα που βασίστηκαν σε ένα λόγο ανερμάτιστο θα έπρεπε να μας απασχολεί. Πάντα θα έπρεπε να μας απασχολεί ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας είναι έρμαιο άκρων.

Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, την πατρίδα μου, που τήρησε την παράδοση της να τερματίζει με διπλάσια ποσοστά από τον εθνικό μέσο όρο ακροδεξιά κόμματα. Η υποβάθμιση μιας πόλης για δεκαετίες οδηγεί σε εσωστρέφεια και φοβικές κινήσεις. 

Θα έχουμε καιρό να μιλάμε αναλυτικά για όλα αυτά.