Η εξάσκηση στην απουσία της αντιπολίτευσης…

Λέξεις: Ιωάννης Μπαξεβάνος

Με τη λέξη “αντιπολίτευση” στην Ελλάδα πλέον είναι σαν να αναφερόμαστε σε ένα μυθικό πλάσμα που κάποτε πιστεύαμε πως υπήρχε, αλλά τώρα μας κοιτάζει με παραπονεμένο βλέμμα από τις σελίδες της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, η ελληνική αντιπολίτευση είναι πλέον ένα είδος αρχαιολογικού ευρήματος – κάτι που μιλάμε για να θυμηθούμε πώς ήταν κάποτε, αλλά πλέον είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα εξαφανισμένο είδος.

Οι πολίτες της χώρας μας, πια, μπορούν να αναρωτηθούν αν η αντιπολίτευση είναι απλά μια μεταφυσική έννοια, μια σκιά που περνάει από τα βιβλία ιστορίας και τίποτα περισσότερο. Οι αρμόδιοι εκπρόσωποι αυτής της μυθικής οντότητας είναι τόσο αόρατοι που πρέπει να αναρωτηθούμε αν πρόκειται για καλά κρυμμένους μάγους ή απλώς για ένα καλά φυλαγμένο μυστικό.

Οι κοινοί Έλληνες, πια, έχουν εξασκηθεί στο να ζουν χωρίς την παρουσία μιας αποτελεσματικής αντιπολίτευσης. Έχουν εξημερωθεί στο να ακούνε μόνο τη μονόπλευρη οπτική της κυβέρνησης, στην οποία η αντιπολίτευση είναι ένα ανέκφραστο, ανύπαρκτο μέρος του παζλ. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη αντιπολίτευσης έχει γίνει μια ευκολοχώνευτη δικαιολογία για την κυβέρνηση να κάνει ό,τι θέλει χωρίς περαιτέρω συζήτηση. Και γιατί να το κάνουν αλλιώς; Ποιος θα τους σταματούσε; Η αντιπολίτευση;

Όπου και αν κοιτάξει κανείς, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί πού είναι αυτοί οι φωνακλάδες, αυτοί οι επικριτές, αυτοί οι… πού είναι όλοι; Μήπως έχουν και αυτοί εξαφανιστεί στην αρχαιολογική σκόνη μαζί με την αντιπολίτευση;

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος θα ήθελε να είναι μέλος της αντιπολίτευσης στη σημερινή Ελλάδα; Θα ήταν σαν να παλεύεις με τα χέρια δεμένα και τα πόδια σφιχτά δεμένα με κλωστές πολιτικής αδιαφάνειας και δυσπιστίας. Και ποιος θα ήθελε να εκτίθεται στον κίνδυνο της ακατανόητης επίθεσης των κομματικών καρχαριών που πλανώνται στα πολιτικά νερά μας;

Έτσι λοιπόν, η αντιπολίτευση στην Ελλάδα πλέον είναι ανύπαρκτη – ένα αντικείμενο μελέτης για ιστορικούς και κοινωνιολόγους, ένα αντικείμενο που συναντάμε στα βιβλιοπωλεία και τα μουσεία. Και όσο για την κυβέρνηση, καλά πάει – δεν υπάρχει κανείς να τους πει το αντίθετο.

ΥΣ 1: Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον με έναν κόκκινο ορίζοντα γεμάτο με εραστές που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν ο ένας τον άλλο με τις υποσχέσεις τους για μια καλύτερη αύρα ανατροπής.

ΥΣ 2: Το ΠΑΣΟΚ: Ένα παρελθόν που αρνείται να αφήσει το παρελθόν. Εξακολουθεί να περιφέρεται στο πολιτικό τοπίο σαν ένα αναμνηστικό που χάνεται στην παραλία του παρελθόντος. Η πολιτική κατάντια του ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια μαύρη τρύπα στον χρόνο, ένα είδος ανακυκλωμένου απορρίμματος που σκορπάει την μυρωδιά της παρακμής παντού όπου περνά.

ΥΣ 3: Μετά από δεκαετίες παρουσίας στην πολιτική σκηνή, το ΚΚΕ μοιάζει να έχει μάθει την τέχνη της συνεχούς αποτυχίας. Από πανηγυρικά συνέδρια μέχρι περιοδείες στην επαρχία, το κόμμα εξακολουθεί να είναι πιστό στη συνταγή της απομόνωσης και της αδυναμίας. Η ικανότητα του ΚΚΕ να αλλάζει είναι αξιοθαύμαστη μόνο στη συνέχεια με την οποία παραμένει πάντοτε σταθερά άχρηστο. Από προσαρμογή σε νέες πραγματικότητες δεν υπάρχει ούτε σημάδι. Αντιθέτως, η στάση του προς τον μετασχηματισμό μοιάζει περισσότερο με το ένστικτο ενός δεινοσαύρου που αντιστέκεται στην ιδέα της εξέλιξης.

ΥΣ 4: Τα υπόλοιπα κόμματα πιστεύουν πως η ανοησία είναι μια αρετή και η σύγχυση μια στρατηγική. Οι πολιτικές τους θέσεις είναι τόσο ασαφείς που κάποιες φορές φαίνεται σαν να μιλάμε για κρυπτοκαταναλωτές σε έναν πολιτικό κανιβαλισμό. Ο Μητσοτάκης πρέπει να νοιώθει πραγματικά πολύ τυχερός που έχει να κάνει με μαλάκες. Αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι ότι αυτοί νομίζουν πως δεν είναι.

*Ο Ιωάννης Μπαξεβάνος είναι Φιλόλογος