Η καλη είδηση της ημέρας

του Γιώργου Τελτζίδη

Χρειάστηκε να περάσουν 31 μέρες. Nα υπάρξουν καταλήψεις, πορείες, συγκρούσεις, συλλήψεις, ώστε να συμβεί το αυτονόητο. Μια νίκη της κοινής λογικής απέναντι στην ανθρωποφαγία των μέσων κοινωνικής δικτυωσης, στην ξεδιάντροπη προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε και τέλος στην απάθεια. O μικρός (μόνο στην ηλικία), αφού ξεσκέπασε τα πιο σκοτεινά ένστικτα μιας κοινωνίας παραδομένης άνευ όρων και αντίστασης, αφού έβγαλε στην επιφάνεια όλη την μπόχα της μικροαστικής αδιαφορίας, αφού γκρεμισέ μια απο τις αγαπημένες ατάκες του κάθε νοικοκυραίου. “Ελα μωρέ, εμείς θα αλλαξούμε τον κόσμο τωρα;”. Με όπλο την ίδια του την ύπαρξη, νίκησε και χάρισε αυτή την νίκη σε όλους μας.

Ήταν γραφτό, μάλλον, αυτη η πάρεα εφηβών απ`τα Βόρεια προάστια, ηθελημένα ή άθελα τους, να αλλάξουν και να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα. Απο την σφαίρα το Δεκέμβρη του 08, μεχρι το σήμερα και την αποστεωμένη φιγούρα του Ρωμανού, στα κάγκελα του Γεννηματάς, μια συνενοχή δρόμος.

Είναι φορές που φαντάζομαι τον Αλέξη και τον Νίκο, στις καλοκαιρινές τους διακοπές, ανέμελοι δεκαπεντάχρονοι, μερικούς μήνες πριν τη νύχτα στα Εξάρχεια και αναρωτιέμαι αν είχαν την παραμικρή ιδέα, ότι με ένα κόστος αφόρητο, θα μάθαιναν σε μια ολόκληρη γενιά να αντιστέκεται.