Η καντίνα και ο γλυκός ύπνος των αρμοδίων

H νύχτα της Παρασκευής 4 Νοεμβρίου ήταν μια δραματική νύχτα για τη χώρα. Οι πολιτικές εξελίξεις μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον των πολιτών, ίσως όμως όχι και όλων. Κάποιοι για λίγο κρατήθηκαν μακριά βρίσκοντας καταφύγιο στην έναρξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το σινεμά είναι πάντα μια παρηγοριά όταν τα πράγματα ζορίζουν. Με διάθεση σαφώς μουδιασμένη και με το νου του κανείς, μέσω κινητών στο ίντερνετ για να μάθει τι συνέβαινε στη Βουλή, παρακολουθήσαμε την έναρξη και το πάρτι που ακολούθησε στο Λιμάνι για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Η έξοδος από το πάρτι μετά τα μεσάνυχτα, ένα πάρτι υποτονικό λόγω γεγονότων, αφού όλοι συζητούσαν τα αυτονόητα, η έξοδος λοιπόν σε ένα υπέροχο λιμάνι με την ανακαινισμένη πρώτη προβλήτα αληθινό στολίδι και την πόλη να λάμπει απέναντι, το Λευκό Πύργο φωτισμένο ροζ για τον καρκίνο του μαστού και την Αριστοτέλους με τα κοντέινερ λόγω Μπιεννάλε αλλιώτικη μας έφτιαξε τη διάθεση. Μέχρι τη στιγμή που βγήκαμε από το μεταμορφωμένο λιμάνι της πόλης.

Και βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο στη Λεωφόρο Νίκης με την αληθινή εικόνα της καθημερινότητας. Τα γνωστά μπαρ-ντιρινταχτάδικα-τόποι ψηστηριού, που ξεδιάντροπα καταλαμβάνουν ολόκληρο το πεζοδρόμιο και το μισό οδόστρωμα, ήταν εκεί αγέρωχα και η έκπληξη της βραδιάς ακριβώς απέναντι.

Μια καντίνα, από τις γνωστές που πουλάνε τα λουκάνικα, είχε ανέβει στο θαλάσσιο πεζοδρόμιο της Παλιάς παραλίας της πόλης, είχε προσγειωθεί εκεί σα διαστημόπλοιο στο νυχτερινό Θερμαϊκό και πουλούσε αμέριμνη την πραμάτεια της. Έχοντας αφήσει χώρο μόνο για τον ποδηλατόδρομο όλο και όλο ανάγκαζε τους πεζούς να περπατούν στη μέση του δρόμου. Τα έχουμε δει όλα τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη σε σχέση με την καταπάτηση του δημοσίου χώρου, αλλά για κάποιο λόγο αυτό μου φάνηκε το πιο εξώφθαλμο παράδειγμα εγκλήματος που έχω δει. Στον εμβληματικό παραλιακό περίπατο της πόλης, το σήμα κατατεθέν της μια καντίνα και ένας καντιέρης έστησαν το μαγαζάκι τους. Με την ανοχή του Δήμου, της αστυνομίας και της Περιφέρειας, αφού ο δήμαρχος της πόλης και ο αντιπεριφερειάρχης ήταν στο Φεστιβάλ, άρα έπεσαν πάνω στην καντίνα περπατώντας για να πάνε και η αστυνομία περιφρουρούσε την πλατεία Αριστοτέλους, άρα έβλεπε.

Θα μου πεις ο κόσμος καίγονταν εκείνη την ώρα με την ψήφο εμπιστοσύνης και συ με την καντίνα ασχολείσαι;

Ναι, διότι η αδιαφορία μας και το δε βαριέσαι μας οδήγησαν ως εδώ. Δημοσιεύω λοιπόν την εικόνα για να την καμαρώσουν οι αρμόδιοι και εύχομαι και εις άλλα με υγεία. Την άλλη φορά εύχομαι τις καντίνες να βρεθούν μέσα στην αυλή του δημαρχείου, της περιφέρειας ή και πάνω στο Λευκό Πύργο, γιατί όχι;

*Εικόνες: Parallaxi, Motion Team