Parallax View

Οι καινούργιοι μπάτσοι

Της Μαργαρίτας Γώδη Σάββατο, πρώτη μέρα του Μαρτίου του 2014, δώδεκα το μεσημέρι πηγαίνω να συναντήσω την αγαπημένη μου φίλη που μόλις έφτασε απο την Κύπρο. Άρα είμαι χαρούμενη. Στην Παύλου Μελά, στο ύψος του πεζόδρομου της Δημητρίου Γούναρη έμελε να συμμαζέψω τη χαρά μου και να προσγειωθώ στην άθλια πραγματικότητα αυτής της πόλης. Στη […]

Parallaxi
οι-καινούργιοι-μπάτσοι-19760
Parallaxi
diagonios.jpg

Της Μαργαρίτας Γώδη

Σάββατο, πρώτη μέρα του Μαρτίου του 2014, δώδεκα το μεσημέρι πηγαίνω να συναντήσω την αγαπημένη μου φίλη που μόλις έφτασε απο την Κύπρο. Άρα είμαι χαρούμενη. Στην Παύλου Μελά, στο ύψος του πεζόδρομου της Δημητρίου Γούναρη έμελε να συμμαζέψω τη χαρά μου και να προσγειωθώ στην άθλια πραγματικότητα αυτής της πόλης.

Στη διάβαση επάνω είναι παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο.  Ακριβώς μπροστά του παρκάρει ένας κύριος το δικό του (μεγάλο) αυτοκίνητο. Πέρα από το ότι κλείνει εντελώς το πεζοδρόμιο, ακριβώς στο φανάρι, κλείνει και τον μισό δρόμο προς την άνοδο για την προέκταση της Μητροπόλεως. Του κάνω νόημα να μην παρκάρει γιατί εμποδίζει. Δεν δίνει σημασία και παρκάρει. Πλησιάζω και του λέω οτι οι πεζοί δεν μπορούν να περάσουν τώρα απο τη διάβαση. Κι εκεί αρχίζει το ωραίο πανηγυράκι, “…και ποιά είσαι εσύ που θα μου πείς που να παρκάρω;”, “εγώ είμαι πεζή και μ’ εμποδίζετε”, “άντε παράτα μας απο δώ”, “είστε ξεφτιλισμένος” του απαντώ εγώ, κόσμος πάει κι έρχεται, ο τύπος κοιτάζει γύρω του για να δει αν παρακολουθούν οι περαστικοί, ένας ηλικιωμένος έχει σταματήσει και ακούει την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων…”Ετσι πως είσαι, εσύ είσαι ξεφτίλα” μου λέει. “Πολύ καλά, καθίστε εκεί να σας βγάλω μια φωτογραφία”, βγάζω το κινητό μου και τον φωτογραφίζω. Απευθύνεται στον μοναδικό θεατή και του λέει “είναι οι καινούριοι μπάτσοι αυτοί, αυτό κάνουν τώρα”. Ο ηλικιωμένος κύριος κουνάει το κεφάλι του σα να θέλει να με μαλώσει και μου λέει “έχει δίκιο, δεν έχετε δικαίωμα να του πείτε πού να παρκάρει, παραφέρεστε”. Τον σιχτίρισα. Ένας βρέθηκε να είναι μπροστά και πήρε το μέρος του παράνομου! Με έπνιξε το δίκιο εκείνη την ώρα, δεν έπρεπε να του μιλήσω έτσι αλλά μ’ έβγαλε απ’ τα ρούχα μου. Φτάνοντας στην Καλαποθάκη, φάτσα-κάρτα πάνω στο πεζοδρόμιο, δυό μοτοσυκλέτες κουκλίτσες παρκαρισμένες κανονικά. Εεε, λέω, δεν είναι η μέρα της χαράς μόνο αλλά κι η μέρα των καινούριων μπάτσων. Κι έστειλα τις δυό φωτογραφίες στον Γιώργο τον Τούλα και κάπως αισθάνθηκα οτι αυτοί που νοιάζονται θα δουν και θα καταλάβουν.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα