Οι μοιραίοι άνθρωποι

Του Γιώργου Τούλα

‘Ο χαρακτήρας είναι η μοίρα του καθενός μας’ 

Ηράκλειτος

Το μεγαλείο ενός ανθρώπου φαίνεται συνήθως στην πτώση του. Και η πτώση αυτών των ανθρώπων μοιάζει δείγμα του χαρακτήρα τους. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στο θυμό και στην απογοήτευσή του και η ήττα σε αυτές τις εκλογές ξεγύμνωσε τη ματαιοδοξία αυτών των ανθρώπων που πίστεψαν πιθανώς ότι η καρέκλα της εξουσίας τους ανήκει ισόβια.

Η εικόνα ενός πρωθυπουργού που παραλαμβάνει από βοηθούς(!) ενώ ο πρώην πρωθυπουργός παρακολουθεί πιθανά κρυμμένος πίσω από μια πόρτα, σαν ποντικός που είδε το φως να μπαίνει από την πόρτα του Μαξίμου και κρύφτηκε, είναι μια εικόνα που θα κυνηγά για πάντα τον Αντώνη Σαμαρά. Την ίδια στιγμή που ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος παρέλαβε ένα κόμμα, την αρχηγία του οποίου διεκδίκησε ανεπιτυχώς για πρώτη φορά το 2007 και συνέχισε να διεκδικεί εμμονικά, παρέλαβε λοιπόν ένα κόμμα εξουσίας και το έφτασε αισίως στο 4,68%, δήλωσε χθες βράδυ πως για όλα φταίει ο Γιώργος Παπανδρέου, μέχρι και για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Ο ίδιος είναι ένας απλός ευπατρίδης που πήρε το κραταιό ΠΑΣΟΚ, το ονόμασε Ελιά, Δημοκρατική Παράταξη και εν τέλει το εξαφάνισε ακόμα και στην ίδια του την έδρα, τη Θεσσαλονίκη κατηγορώντας άλλους για την αποτυχία. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής. 

Η αδυναμία αυτών των μοιραίων ανθρώπων να παραδεχτούν τα διαρκή λάθη τους, την απίστευτη αλαζονεία με την οποία κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια, η ανικανότητα της αυτοκριτικής, της επίδειξης έστω και την τελευταία στιγμή μιας πολιτικής γενναιότητας ή έστω ενός είδους πολιτικού πολιτισμού, είναι πρωτοφανής.

Η Ιστορία συνήθως κρατά μια επιφύλαξη πριν σε κατατάξει οριστικά περιμένοντας να δει πως αποχαιρετάς τη δόξα που είχες. Και εδώ ο αποχαιρετισμός μοιάζει τραγικός. Κρίμα.