Η παρακόρη
Φτάνουμε στις φετινές δημοτικές εκλογές με μια πόλη σε υπολειτουργία, που έμαθε στα παραμύθια και αρνείται να δει τον καθρέφτη της - Γράφει ο Γ. Τούλας
Εικόνα: Ευθύμης Βλάχος
Αφήνοντας πίσω από την κουρτίνα, που τραβήχτηκε με κρότο, τα ηρωικά ενθυμήματα (συν-πρωτεύουσα, συν-βασιλεύουσα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων, ερωτική, εναλλακτική, πρωτοποριακή κ.ο.κ) φτάνουμε στις φετινές δημοτικές εκλογές με μια πόλη σε υπολειτουργία.
Όλα λιγούτσικα. Οι συγκοινωνίες, ο δημόσιος χώρος, η παραγωγική διαδικασία.
Που και που γραφικοί υποψήφιοι βγαίνουν σέλφι και ρετουσάρουν τους σωρούς από σκουπίδια, στο φόντο για να μη χαλάσει το success story, υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια σε βαρύγδουπα εγγλέζικα (up and running, fly over), κυνηγάνε τίτλους (παγκόσμια πρωτεύουσα του τσάι κανέλα, παγκόσμια πρωτεύουσα τη βαλσαμωμένης πεταλούδας κ.ο.κ.) και ο καιρός περνάει.
Μπαίνουν στόχοι εξωπραγματικοί. Το 2030 θα γίνουμε…το 2050 θα πετάξουμε…το 2100 θα…
Γενιές ολόκληρες δεν θυμούνται να αλλάζει τίποτε, ταξιδεύουν σε άλλες πόλεις και ζηλεύουν αφόρητα με την πρόοδο, ψηφίζουν τους ίδιους απίθανους άρχοντες και μετά αναρωτιούνται τι πήγε λάθος στην παρακόρη και παρέμεινε παρακόρη που αποζητά τα ψίχουλα.
Κατακαημένη Θεσσαλονίκη. Έμαθες στα παραμύθια, που τα λένε και κακοί παραμυθάδες και αρνείσαι να δεις στον καθρέφτη σου…
*Το editorial του τεύχους Οκτωβρίου 2023
