Η πλατεία, ο freddo και η άβυσσος

Λέξεις: Εύη Καρκίτη

Δήμαρχος της δυτικής Θεσσαλονίκης δέχτηκε την επίσκεψη ιδιοκτητών καφέ και μπαρ που έχουν τις επιχειρήσεις τους σε κεντρική πλατεία της περιοχής.

Τα αιτήματά τους θα μπορούσαν να διαλύσουν τις αυταπάτες και των τελευταίων αισιόδοξων πως θα ήταν δυνατό κάποτε αυτή η χώρα να συνάψει σχέσεις με τη λογική και τη σοβαρότητα: ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων, λιγότερα δημοτικά τέλη, παράταση του ωραρίου της μουσικής γιατί δεν είναι δυνατόν «κάτι περίεργοι», που έχουν τη παράλογη απαίτηση να κοιμηθούν από τις έντεκα, να τους στέλνουν συνεχώς την αστυνομία, χαμηλότερη ένταση του φωτισμού της πλατείας γιατί «ενοχλεί» τα καταστήματα, εγκατάλειψη κάθε σκέψης για διοργάνωση πολιτικών ή πολιτιστικών εκδηλώσεων καθώς μόνο «αναστάτωση» προκαλούν και «διώχνουν» τον κόσμο από τα μαγαζιά.

Σε συζήτηση που έγινε για το πώς θα μπορούσαν από το χώρο να απομακρυνθούν τα παρκαρισμένα και διερχόμενα μηχανάκια που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των ηλικιωμένων και των παιδιών η άποψη των καταστηματαρχών ήταν πως «η πλατεία δεν είναι μέρος για ηλικιωμένους και παιδιά» αλλά μόνο για εκείνους που έχουν και θέλουν να ξοδέψουν λεφτά για να πιουν εκεί τον καφέ ή το ποτό τους. Στην τελική, αν το σκεφτούν όλοι λίγο καλύτερα, μόνο η λειτουργία των μπαρ μπορεί να εγγυηθεί ένα υψηλό προφίλ για την περιοχή. Αν οι ιδιοκτήτες τους ζοριστούν και τελικά κλείσουν τα καταστήματά τους, τότε μοιραία η πλατεία θα μετατραπεί σε άντρο ναρκομανών και λοιπών περιθωριακών στοιχείων.

Θα ήταν καλά αν τα παραπάνω ίσχυαν μόνο για τη συγκεκριμένη πλατεία. Ισχύουν όμως για κάθε πλατεία και κάθε πεζόδρομο της Θεσσαλονίκης, ίσως και ολόκληρης της χώρας.

Θα έπρεπε όμως να το περιμένουμε. Η παρατεταμένη ατιμωρησία, η ανοχή αρχών και πολιτών επέτρεψε σε κάποιους να θεωρήσουν πως είναι δικαίωμά τους να χρησιμοποιήσουν και να εκμεταλλευθούν το αγαθό που σε ολόκληρο τον προηγμένο κόσμο είναι γνωστό ως «δημόσιος χώρος».

Γι αυτό κακώς θα αρπαχτείτε με τον μοτοσυκλετιστή που ανενόχλητος εδώ και χρόνια κινείται και παρκάρει στα πεζοδρόμια. Θα έπρεπε ήδη να το έχετε χωνέψει πως «τα πεζοδρόμια δεν είναι μέρη για πεζούς». Κακώς θα κολλήσετε αυτοκόλλητο στον «γάιδαρο» που με την τζιπάρα του εμπόδισε την ελεύθερη διέλευση των περαστικών. Οι πεζοί μπορούν απλώς να εξαφανιστούν από τον πλανήτη ή να μεταναστεύσουν σε χώρες όπου θεωρείται ακόμη αυτονόητο στις πλατείες να παίζουν παιδιά, ηλικιωμένοι να κάνουν τη βόλτα τους και πεζοί να προχωρούν στα πεζοδρόμια χωρίς να ρισκάρουν τη σωματική τους ακεραιότητα.

Τα τελευταία χρόνια η χώρα κοιτά την άβυσσο. Αλλά δε λέμε να σοβαρευτούμε. Αντίθετα, κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να γυρίσει να μας κοιτάξει και εκείνη.