Η πόλη που κατανάλωνε υποσχέσεις…
Παράγουν πολύ περισσότερες υποσχέσεις από όσες μπορούμε να καταναλώσουμε...
Ήταν Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, στη Θεσσαλονίκη, παρουσία του υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη και εκπροσώπων όλων των εμπλεκόμενων φορέων όταν μάθαμε ότι προχωρά το έργο της ανακαίνισης του δικαστικού Μεγάρου της Θεσσαλονίκης με μετεγκατάσταση για όσο καιρό χρειαστεί στο λιμάνι, σε χώρο που θα παραχωρήσει ο ΟΛΘ. Το έργο ανακαίνισης του δικαστικού μεγάρου Θεσσαλονίκης, ύψους 52.000.000 ευρώ θα χρηματοδοτούνταν από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Χρειάστηκαν μόλις λίγοι μήνες για να φτάσουμε στις 21 Οκτωβρίου και ο ίδιος ανεκδιήγητος υπουργός, πάλι σε αυτή τη δύσμοιρη πόλης ανακοίνωσε πως το έργο, που πλέον είχε φτάσει σε προυπολογισμό τα 79 εκατομμύρια ευρώ και θα συμπεριλάμβανε από την στήριξη των θεμελίων του κτιρίου μέχρι την ολική ανακαίνιση της όψης του, τελικά δεν θα πραγματοποιηθεί γιατί απλά δεν βρέθηκαν τα χρήματα που απαιτούνταν. Έτσι απλά και στεγνά.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ένα φιάσκο αυτού του μεγέθους ήρθε να προστεθεί στην τραυματισμένη από χρόνια αξιοπιστία των υποσχέσεων της πόλης.
Δεν νομίζω πώς υπάρχει άλλη πόλη στην Ελλάδα που να έχει φάει τόσο πολύ σανό υποσχέσεων από τη Θεσσαλονίκη. Βασίλισσα του σανοταϊσματος μόλις πρόσφατα είδε το περίφημο σχέδιο για την ανάπλαση της ΔΕΘ από 4 μεγάλα κτίρια που είχαν εγκριθεί μέσω διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού και με κόστος 340 εκ. ευρώ φτάσαμε με συνοπτικές διαδικασίες σε ένα ή δυο κτίρια γιατί η ασάφεια είναι σικ και κόστος από 120 μέχρι 150 εκ. Φυσικά όλα αυτά χωρίς κανέναν ορίζοντα υλοποίησης συγκεκριμένο και με την αβεβαιότητα να βασιλεύει, την ώρα που πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν λένε πώς δεν πρόκειται να προχωρήσει ούτε αυτό το σχέδιο.
Επειδή η φαντασία στη Θεσσαλονίκη οργιάζει το νέο φαραωνικό ανέκδοτο ονομάζεται Σιδηροδρομικός Σταθμός. Αυτά συνήθως εξαγγέλλονται σε συνέδρια. Έτσι λοιπόν πρόσφατα μάθαμε πώς ο επιβατικός σταθμός Θεσσαλονίκης, επί της οδού Μοναστηρίου, αλλάζει και η αλλαγή περιλαμβάνει ανέγερση κτιρίου πάνω από τις γραμμές, με εμπορικές και τουριστικές χρήσεις, καταστήματα εστίασης και χώρο φιλοξενίας, με δημιουργία υπόγειου πολυώροφου σταθμού αυτοκινήτων και βελτιώσεις στην οδική πρόσβαση, με τη συνολική δόμηση να φτάνει τα 55.000 τ.μ. στο πλαίσιο ενός μεγάλου project αστικής αναγέννησης που φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά την εικόνα της δυτικής εισόδου της πόλης! Μάλιστα, επειδή οι υποσχέσεις είναι δωρεάν κανένα απολύτως συγκεκριμένο πλάνο δεν συνοδεύει και αυτό το πυροτέχνημα για το οποίο μάλιστα απαιτούνται πολύ μεγάλες πολεοδομικές αλλαγές και φυσικά πόροι!
Αν ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη εικοσαετία της πόλης θα συναντήσει μόνο παρόμοιες ιστορίες ανέξοδων υποσχέσεων που πάντα γίνονται με παρουσία αιώνιων κυβερνητικών βουλευτών που χειροκροτούν χαμογελώντας χωρίς να διαθέτουν ούτε την απαραίτητη τσίπα να αντιδράσουν στην απίστευτη κοροϊδία. Μήπως θα δώσουν λογαριασμό για τις αποζημιώσεις της ανύπαρκτης υποθαλάσσιας, του Κ16 που δεν ολοκληρώνεται, της εξωτερικής περιφερειακής που θα πήγαινε γύρω από το Χορτιάτη και θα έδινε ανάσα στην πόλη, της σύνδεσης ΠΑΘΕ-Λιμανιού, των απίστευτων υπερβάσεων του μετρό και της αδυναμίας σύνδεσης με το αεροδρόμιο και τόσα άλλα…
Κορυφαία στιγμή της πόλης είναι τα περίφημα 30 έργα της Θεσσαλονίκης που θα αλλάξουν την πόλη μέχρι το 2030, ένα πανδαιμόνιο παροχολογίας και επιστημονικής φαντασίας που καμαρώνει η κυβέρνηση ότι υλοποιεί με ειδική ανάρτηση pdf που υπάρχει ακόμα από το 2022 στον αέρα.
Και δεν είναι ντροπή μόνο των κυβερνώντων που τολμούν να μας δουλεύουν με αυτό τον αισχρό τρόπο μέσα στα μούτρα μας, είναι και ντροπή όσων κρατούν τις τύχες της πόλης στα χέρια τους, πολιτικών, εκλεγμένων δημοτικών αρχόντων, αξιωματούχων σε οργανισμούς και επιμελητήρια, επιχειρηματιών και όσων έχουν λόγο να μασάνε αδιαμαρτύρητα το σανό που σερβίρεται με κάθε ευκαιρία χωρίς να ξεσηκώνονται σε αυτή τη γελοία κοροϊδία την ίδια ώρα που η Αττική καλπάζει προς το μέλλον παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος των επενδύσεων αλλά και των φόρων των Ελλήνων φορολογουμένων.
