Parallax View

Η τελευταία ημέρα του καλοκαιριού

του Τέλλου Φίλη Την τελευταία μέρα του καλοκαιριού, περίμενε στην παραλία τηλέφωνό της. Είχε πάει από νωρίς, βούτηξε στο νερό, άπλωσε το αντηλιακό και κάθισε να την περιμένει. Είχαν γνωριστεί πριν 15 μέρες. Το τελευταίο εκδρομικό γκρουπάκι, μετά φθινόπωρο. Θα έκλειναν τα ξενοδοχεία, θα μάζευαν ξαπλώστρες και ψάθες, η ζωή θα επέστρεφε στην πόλη. Στην […]

Τέλλος Φίλης
η-τελευταία-ημέρα-του-καλοκαιριού-27444
Τέλλος Φίλης
tellos-crop-crop-crop.jpg

του Τέλλου Φίλη

Την τελευταία μέρα του καλοκαιριού, περίμενε στην παραλία τηλέφωνό της. Είχε πάει από νωρίς, βούτηξε στο νερό, άπλωσε το αντηλιακό και κάθισε να την περιμένει. Είχαν γνωριστεί πριν 15 μέρες. Το τελευταίο εκδρομικό γκρουπάκι, μετά φθινόπωρο. Θα έκλειναν τα ξενοδοχεία, θα μάζευαν ξαπλώστρες και ψάθες, η ζωή θα επέστρεφε στην πόλη. Στην παραλία θα έμεναν μόνο οι γλάροι και τα αρμυρίκια.

Το προηγούμενο βράδυ το πέρασαν μαζί, είδαν το ηλιοβασίλεμα, μύρισε τα μαλλιά της κι αυτή τον φίλησε στα μάτια.

Ημέρα αναχώρησης, δεν ήθελε να τον βρουν οι βροχές μονάχο. Ήθελε να επιστρέφει να μυρίζει τα μαλλιά της, να τον φίλα στα μάτια και να ξαπλώνουν μαζί να ζουνε τον χειμώνα σαν καλοκαίρι.

Ο ήλιος έκαιγε πια. Το τηλέφωνο να δει μήπως δεν έχει σήμα; Δυο φίλοι τον προσπερνούν, τους χαιρεταει αφηρημένα. Κάθεται στο τραπέζι να πιει μια μπύρα, το μαγιό έχει στεγνώσει, διώχνει την άμμο από τα πόδια του, κοιτά το τηλέφωνο, κοιτάζει τον χειμώνα που έρχεται και το κορίτσι που αργεί.

Ως το απόγευμα την περίμενε εκεί. Να έρθει να του δώσει το τηλέφωνο της, να μιλάνε μέχρι να πάει στην πατρίδα της, κι αυτός έννοια σου θα την έψηνε να τον περιμένει να πάει την φέρει πίσω, να ζήσουν τον χειμώνα σα καλοκαίρι, να μυρίζει τα μαλλιά της.

Βράδιασε, το κορίτσι δεν ήρθε. Τα φώτα άναψαν, μια χαρούμενη μουσική ακούγεται από μακριά. Το αγόρι σηκώνεται πάει μαζεύει τα πράγματα του. Κοιτάει τη θάλασσα που είναι μαύρη χωρίς φως, χωρίς τα μάτια της. Ακουμπάει τα μάτια του. Αισθάνεται τα χείλη της στα μάτια του. Ξέρει πως θα κρατήσει μόνο αυτή την αίσθηση ως το επόμενο καλοκαίρι.

Είναι η τελευταία ημέρα του καλοκαιριού. Δεν έχει άλλη άφιξη γκρουπ. Έχει μόνο φθινόπωρο και τη φωτογραφία που του τράβηξε ο φίλος που περνούσε από νωρίς.

Γι’αυτό τα μάτια των αγοριών είναι μελαγχολικά τους χειμώνες, γιατί κάθε που τα ακουμπούν, νιώθουν τα χείλη των κοριτσιών των τελευταίων εκδρομικών γκρουπ και ψάχνουν τα μαλλιά τους να μυρίσουν στα βροχερά τοπία.

*Στη φωτογραφία του Φιλίπ Φωκιαλή είναι ο Χριστόφορος Πολυχρόνης

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα