Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια των ξένων: Loghman Ghasemi

Όταν επιλέγεις ή σε επιλέγει μια πόλη, γίνεσαι κομμάτι της. Αλληλεπιδράς μαζί της, με τους ανθρώπους της.

Σου δίνει και της επιστρέφεις. Αφομοιώνεσαι. Με την καλή έννοια, συνήθως. Η Θεσσαλονίκη είναι μια τέτοια πόλη, καθώς στο DNA της έχει την κουλτούρα των διαφορετικών πολιτισμών κι εθνικοτήτων που έχουν συναντηθεί κι ακόμα συνυπάρχουν.

Κάποιοι ζουν εδώ δεκαετίες. Άλλοι μερικά μόνο χρόνια. Οι περισσότεροι μιλάνε σπαστά ελληνικά, αλλά καλά, ενώ μερικοί δε γράφουν παρά στη γλώσσα τους ή αγγλικά. Έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε χώρες εντελώς διαφορετικές από τις δικές μας, με κόντρα κουλτούρες, άλλους πολιτισμούς, αλλά η αναζήτηση μιας διαφορετικής ζωής, επαγγελματικής πορείας, έρωτα ή η πολιτική κατάσταση τους έφεραν εδώ. Όλοι ξένοι στην ίδια πόλη, όλοι κοινωνοί και δέκτες νέων εμπειριών, εικόνων, συνηθειών. Όλοι κριτές, αλλά και παντοτινά γοητευμένοι μαζί της.

Loghman Ghasemi, ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου

Ένας πρόσφυγας από το ανατολικό Κουρδιστάν που έφτασε στα ελληνικά ύδατα της Σάμου το 2017, με σπουδές βιομηχανικής ηλεκτρολογίας , που λόγω της δουλειάς του πατέρα του, έδωσαν τη θέση τους στη ζαχαροπλαστική. Έτσι, ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει η ειλικρινής συμπεριφορά των ανθρώπων της, η όμορφη παραλία, η μουσική και οι χοροί της, που μου θυμίζουν τη μουσική και τους χορούς της πατρίδας μου.

Με ελκύουν ιδιαίτερα οι αρχαιότητες της πόλης, οι παλιοί δρόμοι και οι παραδοσιακές αγορές της.

Έναν ξένο επισκέπτη θα τον πήγαινα να δει τον Λευκό Πύργο και την παραλία, από το Λιμάνι μέχρι ανατολικά.

Αυτό που με ενοχλεί εδώ περισσότερο είναι ότι φαινομενικά όλοι δείχνουν συμπάθεια, αλλά στην πραγματικότητα, πολλοί έχουν φασιστική συμπεριφορά. Πώς μπορεί ένας πρόσφυγας να μην έχει ασφάλεια για να συνεχίσει τη δουλειά του, κάποιον τρόπο να ξεπεράσει τις κρίσεις και να εξελιχθεί μετά τον κορονοϊό;..

Αν θα άλλαζα κάτι, θα ήταν το επίπεδο των υγειονομικών παροχών που είναι πολύ χαμηλό σε διάφορες περιοχές της πόλης -ακόμα και τα όμορφα νερά της είναι μολυσμένα. Θα προσπαθούσα να τη βελτιώσω σε διάφορους τομείς. Όπως το να υπάρχει μια καθαρή δημόσια τουαλέτα, και όχι η κατάσταση που επικρατεί δίπλα στον ναό στην Καμάρα κι έχει αμαυρώσει την εικόνα της περιοχής.

Για να θυμίζει η Θεσσαλονίκη μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη, θα μπορούσαμε να φυτεύουμε λουλούδια κατά μήκος όλων των δρόμων και να υπάρχουν εγκαταστάσεις καθαριότητας κατοικίδιων σε όλους τους χώρους πρασίνου και αστικού χώρου.

Αυτό που μου λείπει από την πόλη είναι το μετρό, ένα τελεφερίκ και οι βιβλιοθήκες σε όλες τις διαφορετικές γλώσσες του κόσμου.

Θα περιέγραφα τη Θεσσαλονίκη ως μια όμορφη πόλη, με χαρούμενους και γεμάτους ενέργεια ανθρώπους.