Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια των ξένων: Tatiana Vedeneeva

Όταν επιλέγεις ή σε επιλέγει μια πόλη, γίνεσαι κομμάτι της. Αλληλεπιδράς μαζί της, με τους ανθρώπους της.

Σου δίνει και της επιστρέφεις. Αφομοιώνεσαι. Με την καλή έννοια, συνήθως. Η Θεσσαλονίκη είναι μια τέτοια πόλη, καθώς στο DNA της έχει την κουλτούρα των διαφορετικών πολιτισμών κι εθνικοτήτων που έχουν συναντηθεί κι ακόμα συνυπάρχουν.

Κάποιοι ζουν εδώ δεκαετίες. Άλλοι μερικά μόνο χρόνια. Οι περισσότεροι μιλάνε σπαστά ελληνικά, αλλά καλά, ενώ μερικοί δε γράφουν παρά στη γλώσσα τους ή αγγλικά. Έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε χώρες εντελώς διαφορετικές από τις δικές μας, με κόντρα κουλτούρες, άλλους πολιτισμούς, αλλά η αναζήτηση μιας διαφορετικής ζωής, επαγγελματικής πορείας, έρωτα ή η πολιτική κατάσταση τους έφεραν εδώ. Όλοι ξένοι στην ίδια πόλη, όλοι κοινωνοί και δέκτες νέων εμπειριών, εικόνων, συνηθειών. Όλοι κριτές, αλλά και παντοτινά γοητευμένοι μαζί της.

Tatiana Vedeneeva, δημοσιογράφος, τηλεπαρουσιάστρια & food blogger

Με καταγωγή από την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, ζει κι εργάζεται εδώ και οκτώ χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπου βρέθηκε απρόσμενα, όταν αποφάσισε να παντρευτεί τον έλληνα σύζυγό της. Αυτό που της λείπει από τη γενέτειρά της είναι ο παλμός της μεγαλούπολης και οι δυνατότητες για ατομική ανάπτυξη, που δίνει στους ανθρώπους μία τέτοια πόλη.

Το πρώτο που έμαθα για τη Θεσσαλονίκη είναι ότι είναι παραθαλάσσια και ότι έχει ζέστη πολλούς μήνες τον χρόνο. Με εξέπληξε από την πρώτη στιγμή η ιδιαίτερη γαστρονομική της κουλτούρα. Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη επίσκεψή μου σε μία παραδοσιακή ταβέρνα στα δυτικά.

Τα μέρη που αγαπώ είναι εκείνα στα οποία μπορείς να «μυρίσεις» ιστορία. Η Άνω Πόλη είναι στην κορυφή της λίστας μου. Επιπλέον, τα πάρκα στην περιοχή της Κρήνης. Η θέα στη μαρίνα, η θαλασσινή μυρωδιά του αέρα, οι «ψίθυροι» των πολυάριθμων πεύκων τριγύρω. Το μέρος που με ξεκουράζει, εκεί που βρίσκω τον εαυτό μου, είναι το δάσος του Σέιχ Σου.

Δυστυχώς, η Θεσσαλονίκη δεν έχει πολλά εντυπωσιακά μέρη για έναν τουρίστα. Εκτός από τα λίγα αξιοθέατα, θα τον πήγαινα στην παραλία, θα του πρότεινα να κάνουμε μία βόλτα στον Θερμαϊκό με τα καραβάκια και θα περπατούσαμε στα στενά της Άνω Πόλης. Κλείνοντας την ημέρα, θα επιλέγαμε μία παραδοσιακή ταβέρνα για βραδινό.

Με ενοχλεί περισσότερο η έλλειψη μετρό και η άσχημη εικόνα της Εγνατίας, λόγω των έργων για την κατασκευή του. Με θλίβει η κατάσταση αρκετών παρατημένων κτιρίων στο κέντρο. Καθώς κατάγομαι από την Αγία Πετρούπολη, η αρχιτεκτονική εικόνα μιας πόλης είναι για μένα πάντα κάτι σημαντικό από αισθητική άποψη. Αναφορικά με τον κόσμο, όλοι είναι καλοπροαίρετοι, όχι, όμως, το ίδιο χαμογελαστοί όπως όταν πρωτοήρθα. Προφανώς, η οικονομική κρίση μας έχει επηρεάσει όλους.

Η πόλη παρουσιάζει ελλείψεις σε διάφορες υποδομές. Δεν υπάρχουν όμορφα και περιποιημένα πάρκα και οργανωμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων. Αν μπορούσα, θα κατασκεύαζα ένα τελεφερίκ, με διαδρομή παραλία – Άνω Πόλη. Θα φρόντιζα να δημιουργηθούν νέοι τρόποι πρόσβασης στις γειτονικές παραλίες του νομού και φυσικά, της Χαλκιδικής. Από αισθητικής άποψης, έχω μία ιδιαίτερη λατρεία στις αμυγδαλιές, που όταν ανθίζουν δίνουν ένα μοναδικό χρώμα στη φύση. Υπάρχουν πολλά σημεία στην πόλη που μπορεί κάποιος να δει τέτοια δέντρα. Αν ήταν στο χέρι μου, θα πλημμύριζα την πόλη με αμυγδαλιές και θα δημιουργούσα τεχνητά ένα καινούριο σύμβολο για την πόλη. Την αμυγδαλιά! Κάθε άνοιξη χιλιάδες τουρίστες θα έρχονταν να τη δουν βουτηγμένη στο ροζ χρώμα. Μια πολύ καλή αρχή για όσα πρέπει να γίνουν ώστε να είναι μία σύγχρονη πόλη.

Από τη Θεσσαλονίκη λείπει το μετρό. Δεν υπάρχει καμία πόλη στην Ευρώπη -με αντίστοιχο μεγάλο πληθυσμό- που να μην έχει μετρό.

Θα έλεγα σίγουρα πως είναι μια θερμή πόλη με θερμούς κατοίκους!