Η τουριστική καμπάνια του αύριο
Το εξεργεσιακό αίσθημα των νέων είναι το απολύτως εξαγώγιμο χαρακτηριστικό μιας κατά τα άλλα καταδικασμένης εθνικής ταυτότητας.
Λέξεις: Στρατής Βογιατζής/Εικόνα: Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Επιστρέφοντας από Ολλανδία σκεφτόμουν – όπως συνήθως συμβαίνει όταν κανείς επιστρέφει από χώρα του εξωτερικού- πόσο μας φθείρει καθημερινά η συμμετοχή μας στο ελληνικό θεάτρου του παραλόγου: ότι συνεχίζουμε να ζούμε σαν πολίτες 2ης κατηγορίας, με τη νοημοσύνη μας να υποτιμάται διαρκώς από κάποιους τυχάρπαστους πολιτικούς, τα “αρσενικά παλιά κοπής” που έχουν στήσει ως κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση ένα καραγκιόζ μπερντέ που ονομάζουν πολιτισμένη κοινωνία.
Θυμίζει λίγο το ελληνικό κράτος τα τουριστικά παραπήγματα που στήνουν το καλοκαίρι στα ελληνικά νησιά οι ντόπιοι για να λειτουργήσουν τσάτρα πάτρα στη σεζόν και να παντελονιάσουν στο τέλος το παραδάκι. Όπου και αν ταξιδέψω έλεγε ο Σεφέρης η Ελλάδα με πληγώνει: αυτή η παγιωμένη βαρβαρότητα όπου και να σύρει κανείς το βλέμμα, με το νοσηρό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα σε κράτος και πολίτες, το κιτς σε όλες του τις εκφάνσεις, αυτή η δυσβάσταχτη έλλειψη αισθητικής που επιτρέπει σε κάθε βλαχοδήμαρχο, επειδή μπορεί, να βάζει γλάστρες κατά μήκους του πιο ιστορικού δρόμου της Αθήνας.
Όμως είναι φορές όπως αυτό που συμβαίνει τώρα, που νιώθεις περήφανος που είσαι από ένα τόπο όπου οι νέοι εξεγείρονται, οι συνειδήσεις τους δεν είναι αποχαυνωμένες -όπως συμβαίνει σε αρκετές χώρες του εξωτερικού – αλλά διεκδικούν με αξιοπρέπεια αυτό που τους στερείται, οργανώνονται συλλογικά και ποτίζουν με φλογερό όραμα τις αποξηραμένες επιφάνειες μιας αφυδατωμένης κοινωνίας.
Που αισθάνονται βαθειά την έννοια του πολιτισμού και κραυγάζουν για το αυτονόητο: ότι η θεατρική σπουδή δεν είναι μπορεί να θεωρείται μη γενόμενη, άλλα είναι σπουδή ψυχής, εμβάνθυνση σε μια πολυποίκιλη εκφραστική δυνατότητα, με διαθεματικές προεκτάσεις στην τέχνη, στην έρευνα, στην εκπαίδευση κτλ. Είναι αυτό το εξεργεσιακό πάθος των νέων που δημιουργεί εκπλήξεις, γραμμές φυγής από μια βαθεία εξουσιαστική καπιταλιστική αφήγηση, που επαναδαφικοποιεί το χώρο εγχαράσσει τα δικά του ίχνη νομιμοποιώντας και δίνοντας αξία στην κατοίκηση της εξαίρεσης.
Το εξεργεσιακό αίσθημα των νέων είναι το απολύτως εξαγώγιμο χαρακτηριστικό μιας κατά τα άλλα καταδικασμένης εθνικής ταυτότητας. Και αν είχανε παιδεία και στοιχειώδη φαντασία αυτοί στον ΕΟΤ αυτή την εικόνα θα έπρεπε να κάνουν πόστερ στην επόμενη τουριστική τους καμπάνια.
*Ο Στρατής Βογιατζής είναι φωτογράφος
