Η υστεροφημία ενός δημάρχου

Προσπαθώντας να θυμηθώ μερικές ουσιαστικά θετικές στιγμές στην αποτίμηση της θητείας του Κωνσταντίνου Ζέρβα δυστυχώς αδυνατώ.

Ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και με την πόλη να ελπίζει ότι θα προχωρήσει ένα ήδη θετικό κλίμα που άφησε πίσω του ο Μπουτάρης και κατάφετε σε 4 χρόνια να ταυτιστεί με την κατακρεουργήσει των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου, τη μετατροπή σε πάρκινγκ της πλατείας Ελευθερίας, το σταμάτημα της πεζοδρόμησης της Αγίας Σοφίας, την κατάργηση όσων ευεργετικών για το κυκλοφοριακό θετικών είχαν γίνει (ωράριο φορτοεκφόρτωσης, πασαλάκια), με την απόλυτη καταπάτηση του δημόσιου χώρου από τραπεζοκαθίσματα, με την παντελή έλλειψη ξεκινήματος του παραμικρού οραματικού έργου στην πόλη, με την απόλυτη ταύτιση και μετατροπή σε ουρά της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος, κάτι που γυρίζει την πόλη δεκαετίες πίσω, με την ανοχή απέναντι σε κάθε γελοία κοροϊδία της Αθήνας απέναντι στην πόλη, με την τοποθέτηση σε θέσεις αντιδημάρχων ανθρώπων ομοφοβικών, ακροδεξιών ή και παντελώς ανίκανων, με την άρνηση του εξ αρχής να συνεργαστεί με όσους άξιζαν στο δημοτικό συμβούλιο, με σκιές σκανδάλων και απευθείας αναθέσεων σε ανθρώπους που εξασφαλίζουν την προβολή του, με γενναίες χρηματοδοτήσεις τοπικών και αθηναϊκών ΜΜΕ για να του παρέχουν προβολή και στο τέλος με τη σφαγή των δέντρων της πόλης για τα οποία θα τον θυμόμαστε τα καλοκαίρια μας.

Το μόνο που καμαρώνει ο δήμαρχος είναι λίγη άσφαλτος που έπεσε σε κάποιους δρόμους. Μαύρη και άραχλη σαν τη μοίρα της πόλης μας.

Έχουν περάσει τρεισήμισι χρόνια από αυτό το εξώφυλλο που με τόση χαρά κάναμε τότε ελπίζοντας. Σαν να πέρασαν αιώνες σκότους. Κρίμα.

Εικόνα: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος | Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας με τον σκύλο του, Κέλσο, που πήρε το όνομά του από τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Άστον Κούτσερ στη σειρά ”That ’70s Show”

*Το κείμενο είναι το editorial του τεύχους Απριλίου 2023 της parallaxi.