Καλή τύχη
Και να που ξημέρωσε μια μέρα που ευχόσουν να μην ξημερώσει; Ή μήπως δεν ευχόταν όλοι;
Ας προσπαθήσουμε αυτό το πρωί να σταθούμε ψύχραιμοι μπροστά σε αυτό που συμβαίνει. Μπροστά σε αυτό που θα συμβεί; Μπορούμε; Νομίζω πως όχι. Ας δούμε πρώτα τη μικρή εικόνα. Την εικόνα 225 εκατομμυρίων ανθρώπων που βγαίνουν από μια εκλογική διαδικασία βαθιά διχασμένοι. Μοιρασμένοι με άγριο τρόπο. Καχύποπτοι. Έχοντας γκρεμίσει βεβαιότητες, έχοντας φτύσει κατάμουτρα το πολιτικό κατεστημένο, των οικογενειών, των ελίτ. Αυτών που χαλαρά αιώνες αποφασίζουν πίσω από ακριβές πόρτες πριν από κείνους για κείνους και προσπαθούν να το επιβάλλουν μετά και να το κάνουν να φαίνεται σαν επιλογή των ίδιων των ψηφοφόρων. Και δεν έφτυσαν απλά στα πρόσωπα αυτού του κατεστημένου.
Έφτυσαν τη δηλητηριώδη χολή της εκδίκησης που πρέσβευε ο Τραμπ σε όλα τα λεγόμενα του. Όλους αυτούς τους μήνες. Κάθε φορά που έβλεπα τον Τραμπ να μιλά όλον αυτόν τον καιρό είχα την αίσθηση πως έβλεπα τους σαλταρισμένους κακούς στα Μπάτμαν και έλεγα μέσα μου ότι αυτό που ζήσαμε τόσες φορές στο σινεμά δεν μπορεί θα δώσει ένα μάθημα στη ζωή. Όμως η ζωή τελικά δεν παίρνει μαθήματα. Ούτε από την Ιστορία ούτε από το σινεμά. Και σήμερα το πρωί η Αμερική ξύπνησε τραβώντας την κουρτίνα που είχε ανοίξει πριν δυο τετραετίες η νίκη Ομπάμα. Αυτή η εποχή έχει τελειώσει.Οι αναλυτές λένε ότι ο Τραμπ έδωσε απλά στον κόσμο αυτό που ήθελε να πάρει. Μέλωσε το δηλητήριο με το σιρόπι του λαϊκισμού.
Και εδώ τραβιέσαι από τη μικρή εικόνα και βλέπεις πια τον κόσμο. Βλέπεις όχι έναν τζόκερ στο χάρτη αλλά δεκάδες. Βλέπεις τον Ερντογάν, τον Πούτιν, τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Και βλέπεις και τη βαθιά διχασμένη Ευρώπη. Τη Βρετανία που τράβηξε το δρόμο της, τις ακραίες φωνές που ουρλιάζουν σαν τους πεινασμένους λύκους τις νύχτες στην Αυστρία, τις πρώην Ανατολικές χώρες, την κεντρική Ευρώπη. Βλέπεις τον κόσμο όχι σήμερα αλλά έναν αιώνα πριν. Τους εθνικισμούς να φουντώνουν, τους παράφρονες να παίρνουν τα ηνία, τους λαούς ζαλισμένοι να παραδίδονται άνευ όρων σε μια καταστροφική αλλά εξηγήσιμη σαγήνη που ασκούσαν πάντα, σε ρευστούς καιρούς τα άκρα.
Και εύχεσαι αυτά που θα ζήσουμε από δω και μπρος να μην επαληθεύσουν το ένστικτο σου. Που σου λέει να βρεις κάπου να κρυφτείς. Γιατί ο άνθρωπος ήταν πάντα το πιο άγριο θεριό αυτού του πλανήτη.
Δείτε πως παρακολούθησαν οι Αμερικάνοι της Θεσσαλονίκης χθες βράδυ τις εκλογές εδώ
