Κάντο όπως το…Τορόντο

του Δημήτρη Θεοδωράκου

Το Τορόντο του Καναδά είναι η ιδανική πόλη  για να ζεις. Κάθε χρόνο καταλαμβάνει τις πρώτες θέσεις στις λίστες που δημοσιεύονται με τις πόλεις με το καλύτερο βιοτικό επίπεδο και την καλύτερη φήμη παγκοσμίως. Όλη η πόλη αποτελεί ένα υπαίθριο μουσείο με χώρους και δραστηριότητες αναψυχής για τους πολίτες καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου.

Η πόλη την τελευταία δεκαετία έχει επενδύσει πάνω από 750 εκ ευρώ (τα 2/3 δηλαδή από όσο θα κοστίσει σε εμάς το μετρό) μέσα από κυβερνητικά κονδύλια και τοπικούς πόρους για ένα ευρύ πρόγραμμα αναδιαμόρφωσης του παραλιακού μετώπου, σημειωτέον ότι η ακτογραμμή της πόλης εκτείνεται σε 46 χλμ.

Μια πρόσφατη ανάπλαση που ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2010 και στάθηκε αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο ήταν η δημιουργία της  Sugar Beach που σχεδιάστηκε από το γραφείο Claude Cormier + Associés Inc. Πρόκειται για την δεύτερη αστική παραλία που κατασκευάστηκε στο κέντρο της πόλης μετά το ΗΤΟ park  εκεί που μέχρι πρότινος ήταν ένας υπαίθριος χώρος στάθμευσης σε μια επιβαρυμένη βιομηχανική περιοχή του λιμανιού. Το όνομα της η παράλια το οφείλει στο  εργοστάσιο ζάχαρης Redpath Sugar factory  που βρίσκεται απέναντι και στο οποίο βασίστηκε και η λογική του σχεδιασμού του. Η ανάπλαση που εκτείνεται σε μια έκταση 8,5 στρεμμάτων περιλαμβάνει την δημιουργία μιας παραλίας με κρυστάλλινη άμμο, ξαπλώστρες καθώς και ενός πάρκου αναψυχής. Το έργο κόστισε συνολικά 9 εκ. ευρώ τα 6,5 από τα οποία προήλθαν από την κεντρική κυβέρνηση ενώ τα υπόλοιπα από τον προϋπολογισμό του δήμου. Το project έχει κερδίσει μια σειρά από σημαντικά βραβεία αρχιτεκτονικής τοπίου με πιο πρόσφατο το 2012 ASLA Professional Award for General Design.

Μόλις είδα αυτή την παραλία μου ήρθε στο μυαλό κατευθείαν ένα σημείο που θα ταίριαζε ιδανικά στην Θεσσαλονίκη για να γίνει κάτι αντίστοιχο. Ο χώρος δεν είναι άλλος από το δημοτικό πάρκινγκ πίσω από το Μέγαρο Μουσικής. Και οι δυο περιοχές παρουσιάζουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά περά από κοινό σχήμα της ακτογραμμής και της έκτασης τους και οι δυο περιοχές ήταν υποβαθμισμένες πριν αναπλαστούν η καθεμία για τους δικούς της λόγους, και δεν ήταν πολυσύχναστες ενώ και δυο βρίσκονται στον παραλιακό μέτωπο εντός του αστικού ιστού.

Άποψη της περιοχής του Μεγάρου Μουσικής

Η φυσιογνωμία της περιοχής του Μεγάρου Μουσικής είναι λίγο πολύ γνώστη σε όλους μας, πέρα από την παραμέληση του περιβάλλοντος χώρος που για αυτό φέρουν ευθύνη και ο δήμος αλλά και ο οργανισμός ΜΜΘ, την ήμερα υπάρχουν κάποιοι γραφικοί ψαράδες και λιγοστοί άνθρωποι κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας να κάνουν την βόλτα τους όταν θέλουν να προσεγγίσουν την νέα παράλια ενώ το βράδυ μετατρέπεται σε υπαίθριο…”ξενοδοχείο ημιδιαμονής”. Πόσοι άραγε είναι οι κάτοικοι αυτής της πόλης  που έχουν περάσει από αυτό το σημείο; και πόσοι είναι ακόμα αυτοί που αγνοούν την ύπαρξη του Μ2, του νέου κτιρίου του Μεγάρου Μουσικής που ζει στην σκιά του διπλανού αδελφού του πρόκειται για το μοναδικό κτίριο της πόλης που φέρει την υπογραφή ενός διεθνούς αρχιτέκτονα. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν εντάχθηκε και αυτό το κομμάτι στην ανάπλαση της νέας παραλίας, υποθέτω όμως ότι οφείλεται  στο συγκεχυμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς.

Άποψη της περιοχής πριν την ανάπλαση και την δημιουργία της Sugar Beach.

Φανταστείτε λοιπόν τα καλοκαιριά μας να τα περνάμε στην ξαπλώστρα κάνοντας ηλιοθεραπεία παίζοντας  beach volley και χαλαρώνοντας δίπλα στον Θερμαϊκό με θέα την προκυμαία της πόλης. Μπορεί η βουτιά στον Θερμαϊκό να φαντάζει ακόμα απλησίαστη αλλά η ιδέα και μονό μιας αστικής παραλίας είναι ελκυστική.

Ο δήμαρχος πολλές φορές έχει κάνει λόγο ότι η Θεσσαλονίκη  έχει στραμμένη την πλάτη της προς την θάλασσα και πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με τον Θερμαϊκό, υπάρχει λοιπόν καλύτερη ευκαιρία από την αξιοποίηση αυτού του χώρου μέσω της δημιουργίας μιας αστικής όασης; Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στο Παρίσι που μετατρέπουν  τις όχθες του Σηκουάνα στο ’’Paris Plage’’.

Πόσο ρεαλιστικό είναι άραγε να γίνει κάτι τέτοιο στην Θεσσαλονίκη; Φυσικά δεν το θεωρώ σαν ένα έργο άμεσης προτεραιότητας,  σίγουρα προέχουν άλλα έργα αναπλάσεων ακόμα και αν μου αρέσει πολύ σαν ιδέα, παρόλο που είναι εφικτό από πρακτικής άποψης, εδώ έχουμε ακούσει για ζεύξη Θερμαϊκού, τελεφερίκ θαλάσσια αστική συγκοινωνία και πισίνες στον Θερμαϊκό. Εναλλακτικά πάντως θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια αστική παραλία-όαση στον περιβάλλοντα χώρο του δημοτικού αναψυκτήριου Μaison crystal δεδομένου ότι οι δημοτικές αρχές έχουν ξεκινήσει διαδικασίες επαναχρησιμοποίησης του χώρου ώστε να αποδοθεί στον κόσμο. Έτσι λοιπόν εφόσον δεν κατάφερε να ενταχθεί στην υλοποίηση της νέας παραλία θα ήταν μια ευτυχής συγκυρία να γίνει μια παρόμοια διαμόρφωση.

Φωτορεαλιστική απεικόνιση της περιοχής του Μεγάρου Μουσικής πρίν και μετά την ανάπλαση. Credits: Savas Visual Arts

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα σημαντικά και γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.