Κάθε βράδυ ένας νεκρός

του Γιώργου Αγγελόπουλου

Δεν λέω “ντροπή μας!” γιατί δεν υπάρχει πια ντροπή. Λέω απλά ότι “έρχεται και για εμάς” αν δεν σταματήσει εδώ. Και καλό είναι να τα γράφουμε και να τα διαβάζουμε κάθε μέρα. Και όσοι το βλέπουν ως γκρίνια, ας μην τα διαβάζουν, ας μείνουν στην μακαριότητα τους.

Μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση. Δεν είναι αντιπολιτευτικό σύνθημα, είναι η συνθήκη που ζούμε. Όποιος έχει αμφιβολία ας διαβάσει στατιστικές. Τόσο απλό. Απ’ αυτές που δημοσιεύονται στον Τύπο κάθε μέρα. Αντιγράφω από τις στατιστικές για τη φτώχεια της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες 10 μέρες.

Ένας στους τέσσερις Έλληνες (2,5 εκατομμύρια, 23,1% του πληθυσμού) βρίσκονταν το 2013 κάτω από το όριο της φτώχειας, ποσοστό χειρότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ, χειρότερο από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Η χώρα μας παρουσιάζει με διαφορά την μεγαλύτερη επιδείνωση (μεγαλύτερη ακόμα και από τους Βούλγαρους, τους Ρουμάνους και Λιθουανούς που είχαν τα θλιβερά πρωτεία της μετακομμουνιστικής φτώχειας) στις κατηγορίες ελέγχου της φτώχειας την τελευταία τετραετία. Πάμε από το κακό στο χειρότερο με όρους ασύλληπτους.

Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού καταναλώνει 6 φορές περισσότερο από το φτωχότερο 20% σε σύγκριση με 5,5 φορές το 2011. Αν κάνουμε αναγωγή στην τριετία, η διαφορά φθάνει σε τρελά νούμερα!!!

Σήμερα, μετά από αλλεπάλληλους σε ημερήσια βάση θανάτους, οι  κυβερνώντες μας δηλώνουν τη σύσταση επιτροπών που θα εξετάσουν την «άμεση επανασύνδεση ρεύματος και την αναστολή των διακοπών ηλεκτροδότησης λόγω χρεών για τις ευπαθείς ομάδες καταναλωτών -που ήταν εγγεγραμμένοι στις λίστες των κοινωνικών – προνοιακών δομών, δήμων, Περιφερειών και της εκκλησίας την 1η Νοεμβρίου». Πολύ θετικό το μέτρο. Αλλά απόλυτα ανεπαρκές. Δεν θα επικαλεστώ τις πρακτικές δυσκολίες εντοπισμού όλων αυτών μέσα από λίστες κλπ. Θα θέσω απλές ερωτήσεις: τι θα γίνει με αυτούς που έχουν καταρρεύσει οικονομικά μετά «την 1η Νοεμβρίου;» Δεν έχουν παιδιά αυτά τα σπίτια; Τι θα γίνει με αυτούς που μεθαύριο θα καταρρεύσουν οικονομικά; Θα ζεστάνουν τα παιδιά τους με την υπόσχεση μιας μελλοντικής κυβερνητικής απόφασης που θα τους συμπεριλάβει;

Θέλουμε να μιλήσουμε με ειλικρίνεια ή όχι; Αν ναι, οι λύσεις για τους κυβερνώντες μας είναι απλές: όχι μόνο άμεση επανασύνδεση στις κατηγορίες που η σημερινή σύσκεψη αποφάσισε αλλά και παύση των διακοπών ηλεκτροδότησης σε όσα νοικοκυριά υπάρχουν δύο γονείς άνεργοι, σε όσα το δηλωθέν εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας (11.986 Ευρώ ετησίως), σε όσα έχουν άτομα με υψηλά ποσοστά αναπηρίας ή χρόνιες παθήσεις. Και ας γίνουν μακροχρόνιοι διακανονισμοί με αυτούς τους καταναλωτές. Να μην ακούσουμε τα γνωστά: “κανένας δεν δηλώνει στην εφορία το πραγματικό εισόδημα”, “οι μισοί δουλεύουν στα μαύρα”, “οι μισοί ανάπηροι είναι μαϊμούδες” κλπ. Όχι γιατί αυτά τα σχόλια δεν ισχύουν (ΙΣΧΥΟΥΝ) αλλά διότι η λογική αυτή θα σημάνει και άλλους νεκρούς. Όποιος έχει το μαγικό ραβδί να ξεχωρίσει τα χλωρά από τα ξερά σε 96 ώρες, ας το κάνει! Αν όχι, ας σιωπήσει μέχρι τον Απρίλιο. Και ας μην ανοίξουμε τη συζήτηση του τύπου «θα καταρρεύσει η ΔΕΗ». Ας φροντίσει η ΔΕΗ να άρει τις χαριστικούς συμφωνίες της με ημέτερους και να πληρωθεί τα χρωστούμενα από καταναλωτές όπως το κόμμα της ΝΔ που οφείλει στη ΔΕΗ 560 χιλ. ευρώ από τις χρήσεις των κεντρικών γραφείων της στη Λεωφόρο Συγγρού.

Και αν δεν το κάνουν αυτό οι κυβερνώντες μας; Την απάντηση μάς την έδωσε προχθές η αντιδήμαρχος Κορδελιού και η υπεύθυνη του κέντρου στήριξης του Δήμου στις δηλώσεις τους: …πέρυσι… δεν υπήρχαν τόσα περιστατικά που δεν είχαν ρεύμα, διότι τότε «είχε διαμορφωθεί και ένα κίνημα αντίδρασης στα χαράτσια…». Δηλαδή, όταν υπάρχει κοινωνική πίεση, λύνονται τα ζητήματα. Δεν δέχομαι να ακούσω τα περί «θεσμικών λύσεων» και «εξωθεσμικών τραμπουκισμών». Αυτά είναι για όσους θέλουν ακόμα να αυταπατώνται ότι ισχύουν τα κοινωνικά συμβόλαια του μεταπολεμικού κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη.  Οι θεσμικές λύσεις προκύπτουν με κοινωνική διαλεκτική, δεν είναι θέσφατα. Και δυστυχώς ο τρόπος να σταματήσουμε τους θανάτους υπερβαίνει τις θεσμικές διαδικασίες που μέχρι πρότινος γνωρίζαμε.

Οι άνθρωποι πεθαίνουν τα βράδια από το κρύο. Το γράφω ξερά. Γιατί έτσι είναι τα σώματα όσων πεθαίνουν από το κρύο, παρουσιάζουν μεγαλύτερη ακαμψία, “ξεραήλα” όπως λένε οι νοσηλευτές.