Καθρεφτάκια στους ιθαγενείς

Μεσημέρι Τρίτης , έτσι όπως σκρολάρω στο κινητό μου βλέπω στον τοίχο μου στο facebook την ανάρτηση του στενού συνεργάτη του δημάρχου Θεσσαλονίκης για το νέο πάρκινγκ ποδηλάτων στην πόλη. 

Πόσο ωραίο ακούγεται ε; Χωρίς εικόνα, χωρίς παραπάνω πληροφόρηση, η πρώτη αίσθηση είναι ότι η Θεσσαλονίκη κάνει βήματα μπροστά και έχει ακόμα και πάρκινγκ ποδηλάτων. Ποιος την χάρη μας για εμάς που ποδηλατούμε. 

Αυτό κράτησε δύο εκατοστά του δευτερολέπτου. Δυστυχώς.  «Έτοιμο το parking ποδηλάτων στο Μέγαρο Μουσικής» διαβάζω. Γιατί στο Μέγαρο; Ποιον δηλαδή θα εξυπηρετεί να κατεβαίνει, να παρκάρει στην περιοχή και μετά να έχει παρκαρισμένο ποδήλατο (σε χώρος χωρίς φύλαξη παρακαλώ) και να συνεχίζει για το κέντρο μέσω της παραλίας; Μόνο τους κατοίκους από τα ανατολικά.

 Και άντε μέχρι την παραλία και το Λιμάνι υπάρχει ποδηλατόδρομος. Μετά; Κουβάλημα το ποδήλατο στην πλάτη ή σλάλομ ανάμεσα από αυτοκίνητα, μηχανάκια και πεζούς. Τέλειος συνδυασμός για να ξεκινάς με σύγχυση την μέρα σου. 

Και μετά το μάτι πέφτει στις φωτογραφίες. Ένα γήπεδο ολόκληρο. Η παλιά αυλή σχολείου που τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο στα λυόμενα, έγινε πάρκινγκ ποδηλάτων. Συγνώμη στους αναγνώστες. Αλλά γέλασα. Γέλασα πάρα πολύ με αυτή την εικόνα. 

Μετά όμως θύμωσα. Θύμωσα που έχουμε αφήσει την πόλη μας σε αυτά τα χέρια. Στον φίλο του δημάρχου που δεν εκλέχθηκε ούτε δημοτικός σύμβουλος, διορίστηκε σε θέση τεχνικού συμβούλου και έχοντας ουσιαστικά αρμοδιότητες αντιδημάρχου ανέλαβε όλα αυτά τα έργα της κινητικότητας στους δήμους. Και σήμερα έχει παραιτηθεί από τη θέση του για να κατέβει και πάλι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις εκλογές. 

Έχουμε αφήσει την πόλη μας στα χέρια αυτών που φτιάχνουν ένα πάρκινγκ ποδηλάτων δεκάδων θέσεων χωρίς σχεδιασμό. Χωρίς μελέτη. Χωρίς διαβούλευση με ποδηλάτες αν τους εξυπηρετεί. Αλήθεια είναι αυτό. Δεν υπάρχει σύσκεψη-συνάντηση, ούτε καν ένα έγγραφο από ποδηλάτες που λένε κάντε μας ένα χώρο για park and ride στην Θεσσαλονίκη. 

Γιατί το έκαναν; Γιατί μπορούσαν θα σου απαντήσουν όπως ένας δεκαπεντάχρονος. Με το απαραίτητο συμπλήρωμα. «Έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι. Κανά δυο χιλιάρικα θα κόστισε. Όχι πολύ. Αύριο αν είναι το ξηλώνουμε». 

Ο δήμαρχος θα βγει και πάλι να μιλήσει για μόνιμους γκρινιάρηδες, για μπαγιάτες και όλα αυτά τα επιχειρήματα που περνούσαν την πρώτη χρονιά με το Μετρό αλλά τώρα δεν πείθετε ούτε ο καθρέφτης του. 

Δυστυχώς η πόλη μας υποφέρει στα λάθος χέρια. Δεν πάει άλλο. Ώρα να αναλάβουμε δράση…