Κάτω από την ίδια Στέγη

Έχεις συγκατοικήσει ποτέ; Ε τότε σίγουρα θα έχεις βιώσει αυτή την αμηχανία του καινούριου που ανοίγεται μπροστά σου ελπιδοφόρο και αινιγματικό όταν τα δυο (σπίτια) γίνονται ένα… Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η πρώτη συγκατοίκηση του Κωνσταντίνου Β με τους artefacts ensemble κάτω από την ίδια στέγη, τη στέγη γραμμάτων και τεχνών του ιδρύματος Ωνάση. Αυτή η έξαψη της συγκατοίκησης που φέρνει το καινούριο που όμως δεν το ξέρεις πώς μπορεί να είναι παρά μόνο όταν βρεθείς κάτω από την ίδια στέγη, αυτήν την έξαψη είχα μπαίνοντας ως θεατής στο υπέροχο, καθαρό και λαμπερό κτίριο της Συγγρού. Ένα κτίριο αντίθεση σε μεγάλο μήκος της λεωφόρου. Kάθισα στη θέση μου θαρρείς και οι συγκάτοικοι με είχαν φωνάξει για να μου δείξουν το καινούριο τους σπίτι. Η παράσταση ξεκίνησε με ένα βίντεο που θα μπορούσε να έρχεται τόσο από το παρελθόν όσο και από ένα αυτοεκπληρούμενο από φόβο μέλλον. Ένα κορίτσι σε μια στάση με πράγματα πακεταρισμένα να χωρίζει, να κρατάει ένα δύσκολο συναίσθημα στα χέρια και να αγναντεύει το άγνωστο με ανησυχία. Το φυσικό προηγούμενο θα έλεγες για τη νέα συγκατοίκηση: ο χωρισμός. Ή μήπως ο χωρισμός που θα ακολουθήσει αυτήν τη συγκατοίκηση μοιραία κάποτε; Η μουσική ήταν μια μουσική που την πήραν τα παιδιά (γιατί σα μια παρέα σε πρόβα έδειχναν οι artefacts ensemble ακομπλεξάριστοι και συνεπαρμένοι) και την έφεραν στα μέτρα τους προκειμένου να έχει αρμονία η νέα συγκατοίκηση με τον Κωνσταντίνο Β. Και τα κατάφεραν άψογα γιατί ήταν σα να άκουγα μια καινούρια μουσική από μια φρέσκια συνύπαρξη/ σύμπραξη και ταυτόχρονα μια μουσική που κάτι είχε να μου θυμίσει, μια από τον Κωνσταντίνο τον ήξερα… Ήταν σα να πήγα στο σπίτι που ξέρω τα αντικείμενα μόνο του φίλου μου ενώ το τελικό αποτέλεσμα στη διακόσμηση είναι τελείως διαφορετικό από το πρώην σπίτι του φίλου μου… Ο φωτισμός μαγευτικός, τα βίντεο σε προβολή έστελναν δυνατές δονήσεις κάτω από τις νότες και ο κόσμος ασάλευτος. Η φωνή της Θεοδώρας Μπάκα σα να ερχόταν ένα αερικό μέσα στη στέγη και η κινησιολογία υπό την επιμέλεια της Μαριέλας Νέστορα έμοιαζε να προϋπάρχει της μουσικής… Μια παράσταση με ροή, δεξιοτεχνία, ένταση, αγάπη, κέφι, άγνωστο, ελευθερία, σύμπτυξη και διαφορετικότητα μαζί. Τα δυο που γίνονται ένα και όμως παραμένουν δυο…

*Πληροφορίες για την συναυλία εδώ