Και τώρα ποιον ψηφίζεις;

Του Γιώργου Τούλα

Μερικές σκέψεις για αυτές τις εκλογές.

-Στις εκλογές που έρχονται υπάρχουν στην πραγματικότητα τρεις πόλοι. Η Χρυσή Αυγή με τις ακραίες επικίνδυνες ρατσιστικές της θέσεις και το αντιευρωπαϊκό μένος, το φάσμα της Αριστεράς που ξεκινά από το ΛΑΕ του Λαφαζάνη, εκτείνεται στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χωρίς ξεκάθαρες διάφορες και σύνορα και με κοινό τόπο την εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά Ευρώ πορεία και τέλος το μεγάλο τόξο από τη ΝΔ έως το Σύριζα που περιλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ, τους ΑΝΕΛ, την Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη και το Ποτάμι. Επίσης δυσδιάκριτες διαφορές στα προγράμματα και τις θέσεις, κοινός τόπος η παραμονή στο Ευρώ και μικρές διαφοροποιήσεις ως προς το λόγο. Με πατριωτικά και ακροδεξιά τέμπο η ΝΔ, με παρόμοια παραληρήματα ο Καμμένος, με επίφαση αριστερών ανησυχιών και ευαισθησιών ο Σύριζα, εντελώς χαμένο στη μετάφραση το ΠΑΣΟΚ και το παράρτημα του και παντός καιρού το Ποτάμι, λέει αυτά που θέλει να ακούσει ο καθένας. Τα λεγόμενα “σωστά” και αυτονόητα. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μνημονίου το ΠΑΣΟΚ έγινε ίδιο με τη ΝΔ κατά τη διάρκεια του τρίτου μνημονίου ο Σύριζα έγινε σαν το ΠΑΣΟΚ που έγινε σαν τη ΝΔ.

-Η ρητορική των προσώπων που εμφανίζονται στα κανάλια και προσπαθούν να υπερασπιστούν τα προηγούμενα πέντε χρόνια, ή και πέντε μήνες μοιάζει ανέκδοτο. Στην πλειοψηφία τους αμήχανοι, αδαείς, κουρασμένοι, χωρίς επιχειρήματα, τσακώνονται σαν τα κοκόρια ενώ στην πραγματικότητα υποστηρίζουν το ίδιο ακριβώς πράγμα.

-Η τραγωδία της Αριστεράς για μια ακόμα φορά κυρίαρχη. Διχασμένη, τσακισμένη, τραυματισμένη, αμήχανη, αντί να μαζέψει για άλλη μια φορά τα κομμάτια της απλά αλληλοσπαράσσεται τρώγοντας τις συντροφικές της σάρκες και φτύνοντας αλάτι στις πληγές της. Τραγική με μια λέξη. Ο Σύριζα μεταλλαγμένος σε κάτι μη αναγνωρίσιμο και οι περί αυτών ουτοπικά εκτός πραγματικότητας, δυστυχώς.

-Το τέλος των ηγετών στα κόμματα. Η παρουσία του Μεϊμαράκη και της Φώφης μοιάζει βγαλμένη λες από οπερέτα. Αιώνες μακριά από τη λάμψη των ιδρυτών των κομμάτων τους, σκιές μιας άλλης εποχής δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους βουλευτές τους.

-Το Ποτάμι μοιάζει να είναι το trend της σεζόν. Με ότι κουβαλάει η λέξη trend. Ένα συνονθύλευμα μοδάτων πρόσωπων, που κάνουν καριέρα στα social media ή και τα media, διάφορες ηχηρές αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που επανέκαμψαν εδώ καθώς είδαν φως και μπήκαν, άστεγοι άλλων χώρων που ελπίζουν ακόμα σε πολιτικές καριέρες. Αχταρμάς μοδάτος που χειρίζεται καλά την επικοινωνία.

-Η ώρα του Λεβέντη. Αφού για τρεις δεκαετίες σχεδόν κινήθηκε στα όρια της γραφικότητας, όχι πάντα εξαιτίας των αδηφάγων ΜΜΕ αλλά και λόγω συχνά της δικής του υπερβολικής παρουσίας ήρθε η στιγμή να δοκιμαστεί στον πραγματικό στίβο της βουλής και όχι σε μια τηλεοπτική οθόνη. Έτσι και αλλιώς έχουν δει και έχουν δει τα μάτια μας.

Σε λιγότερο από ένα μήνα ένα ακόμα καινούργιο σκηνικό θα έχει ανατείλει. Προσπαθήστε να διαφωτιστείτε στη διάρκεια αυτού του μήνα για ό,τι ευαγγελίζεται ο καθένας. Έτσι και αλλιώς ένας δεν θα βρεθεί στο τιμόνι. Οι εποχές της παντοκρατορίας για την Ελλάδα πέρασαν…