Η καινούργια κανονικότητα των Βρυξελλών

Της Μίνας Αποστολίδη.

Χθες, 8:30 το πρωί, μπαίνω στο αυτοκίνητο να πάω τη Χριστίνα που είναι δέκα χρονών στο σχολείο, όπως κάθε πρωί. Της λέω ότι μάλλον θα την πάρει το μεσημέρι μια φίλη γιατί έχω να δουλέψω μέχρι αργέ στο ατελιέ για τα τελευταία σοκολατένια αυγά. Έρχεται Πάσχα.

Ώσπου να πάρουμε έναν φίλο της δυο σπίτια παρακάτω, ο Βασίλης μου στέλνει μήνυμα: Έκρηξη στο Ζαβεντέμ. Δεν κατάλαβα, ώσπου άνοιξα το ραδιόφωνο. Δυο εκρήξεις στις αναχωρήσεις, καμιά δεκαριά νεκροί, πολλοί τραυματίες, χαμός. Λέω στα παιδιά πως δε θα πάω σήμερα στη δουλειά. Το ατελιέ μου είναι για λίγο ακόμα στο Εβέρ (evere) πολύ κοντά στο Ζαβεντέμ και από τον ίδιο περιφερειακά. Θα σας πάρω εγώ το μεσημέρι. Γύρισα σπίτι και σε λίγο έμαθα για την έκρηξη στο μετρό- σε σταθμό που πολλοί φίλοι που δουλεύουν στα ευρωπαϊκά όργανα περνούν καθημερινά. Σφίξιμο. Μηνύματα- τα τηλέφωνα είχαν μια δυσκολία και μας προέτρεπαν από τα ΜΜΕ να επικοινωνούμε με sms, fb μηνύματα που δεν προλάβαινα να απαντήσω.

Ο γιος μου, Πετρος, 17, ξεκινούσε αργότερα σχολείο- του είπα να μείνει σπίτι με τις συμβουλές: Μείνετε όπου είστε, μην κυκλοφορείτε. Η Αλίνα, 15, ήταν σχολείο και δεν ήξερα τι να κάνω: να πάω να την πάρω ή όχι; Τους ήθελα κοντά μου- σαν να μπορούσα να τους προφυλάξω. Επικοινωνήσαμε σε ένα διάλειμμα της, τους είχε μιλήσει πάνω πάνω μια καθηγήτρια, από το σχολείο.  Δεν τους άφηναν να βγουν έξω ως το τέλος της ημέρας. Πήγα και πήρα τη Χριστίνα στις 3:30 και την Αλίνα στις 4.30. Αντί για έναν αστυνομικό που είχαν τα σχολεία από το Νοέμβριο μετά το Παρίσι σήμερα είχαν δυο. Στον δρόμο είχε περισσότερη αστυνομία. Εμείς όμως ζούμε εκτός κέντρου. Στο κέντρο οι δρόμοι ήταν άδειοι, σειρήνες, στρατός παντού. Τα σχολεία σε μας σήμερα, 10 χλμ από το κέντρο των Βρυξελλών, θα είναι ανοικτά, όπως και το Νοέμβριο. Θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε ”κανονικά”,  όμως τώρα πια δεν είναι τίποτε κανονικά εδώ…

Η Μϊνα Αποστολίδη είναι σοκολατοποιός που ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Διαβάστε την ιστορία της εδώ