Κύριε Δήμαρχε, την προσοχή σας παρακαλώ

 Κύριε Δήμαρχε,

επιτρέψτε μου, καθώς ο χρόνος είναι χρήμα και δεδομένου ότι και από τα δύο είμαστε αμφότεροι ταπί, να περάσω κατευθείαν σε ένα φλέγον ζήτημα των ημερών που τροφοδότησε σειρά συζητήσεων (να ‘χαμε να λέγαμε, καταλαβαίνετε) και επί του οποίου θα με ανεχτείτε, δι’ ολίγον και ουχί επί μακρόν, να τοποθετούμαι.

Βουρ στο θέμα:

Τις προάλλες, σε μια απ’ τις (για τα μάτια του κόσμου) θυελλώδεις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τα πολιτιστικά θέματα της αντιπολιτευόμενης παράταξης Δημήτρης Κούβελας, προβληματισμένος προφανώς από το μέγεθος και τις συνέπειες της κρίσης, μοιράστηκε ενώπιον των παρισταμένων τον προβληματισμό και την αγανάκτησή  του: είναι απαράδεκτο, ακούστηκε να λέει, να δαπανώνται τόσα χρήματα για την αμοιβή των τεσσάρων καλλιτεχνικών συμβούλων των Δημητρίων, οπότε, για να για να μας μείνει και κάνα ψιλό στην τσέπη, γιατί να μην αναλάβουν δημοτικοί υπάλληλοι την κρίση των κατατεθειμένων προτάσεων και την επιλογή όσων εξ αυτών θα απαρτίσουν τελικά το πρόγραμμα του Φεστιβάλ; Και, εντάξει, μπορεί να μην έχουμε υπαλλήλους με ανάλογες γνώσεις και ικανή εμπειρία σ’ αυτά τα πράγματα (όπως υποστήριξε απαντώντας του η αντιδήμαρχος Πολιτισμού), έχουμε όμως ειδικούς αλλού. Ας  ζητήσουμε από το Κ.Θ.Β.Ε., το Μέγαρο Μουσικής κ.λπ. να μας χορηγήσουν αυτοί την καλλιτεχνική διεύθυνση τσάμπα. (Μεταξύ μας, περίμενα ότι ανάμεσα στους ειδικούς θα συμπεριελάμβανε και το Hyatt Regency Casino, που συχνά παρουσιάζει καλλιτεχνικό πρόγραμμα με ιδιαίτερο ταμπεραμέντο ή το μουσικό καφενείο «Φοιτητοξεφαντώματα» γνωστό για την υποστήριξη του στα νεανικά μουσικά σχήματα αλλά, προφανώς, ο αγορητής δεν ήθελε να θέσει εν κινδύνω την πολιτική ορθότητα της παράταξης που εκπροσωπεί.)

Στο παραπάνω πλαίσιο – αυτό του ό, τι θέλει ο καθένας λέει – και  επειδή η πρόταση της αντιπολίτευσης με απασχόλησε σοβαρά (υφίσταμαι και ‘γω, όπως όλοι εξάλλου, τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης αλλά δεν θέλω να κόψω κι εντελώς τα φεστιβάλ κι ας με πειράζουν), έρχομαι να πω μια κουβέντα παραπάνω θέτοντας υπ’ όψιν σας την κάτωθι, μακράν ριζοσπαστικότερη από εκείνην του προλαλήσαντος και ελάχιστα, όπως θα αποδειχτεί, δαπανηρή πρότασή μου: προτείνω, λοιπόν, να κατεβαίνουν οι κατατεθειμένες στα Δημήτρια προτάσεις σε λαϊκή ψηφοφορία. Μια οποιαδήποτε Κυριακή της άνοιξης –και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα απεργεί ο Ο.Α.Σ.Θ. για να μην εμποδιστεί η ομαλή μετάβασή τους στα εκλογικά τμήματα – να καλούνται οι δημότες στις κάλπες προκειμένου να σταυρώσουν ποιον και τι ακριβώς θέλουν να δουν και ν’ ακούσουν. Αν δε δεν θέλουν να δουν ή ν’ ακούσουν τίποτα και κανέναν από τους προτεινόμενους (καθόλου απίθανο, εδώ που τα λέμε, πού να βρεις την όρεξη;), να σημειώνουν στο τέλος του ψηφοδελτίου όποιον καλλιτέχνη ή σχήμα επιθυμούν οι ίδιοι να τους ψυχαγωγήσει συμμετέχοντας στον εν λόγω θεσμό, υποσημειώνοντας δε, ει δυνατόν, πλάι στο όνομα του καλλιτέχνη ή των καλλιτεχνών, και τον τίτλο ή έστω τα χαρακτηριστικά του έργου (θεατρικού, μουσικού ή εικαστικού) που θα επιθυμούσαν να παρουσιάσει.

Εν συνεχεία, ο κύριος Κούβελας, μαζί με άλλους κυρίους και κυρίες που ψιλοσυμφωνούν και ασπάζονται τον προβληματισμό και την αρτιότητα της πρότασής του, θα προχωρούν – αμισθί, φυσικά, σιγά μην καταδεχτούν – στην καταμέτρηση των ψήφων και στην ανακοίνωση του αποτελέσματος. Οι έξι πρώτες σε ψήφους προτάσεις (οι έξι, το ξαναλέω: όσες και οι τιτλούχες των Καλλιστείων) θα τίθενται εκ νέου σε ψηφοφορία, η οποία θα πραγματοποιείται την αμέσως επόμενη Κυριακή, του Ο.Α.Σ.Θ. επιτρέποντος πάντα. Εδώ οι πολίτες θα καλούνται να ψηφίσουν μ’ ένα Ναι ή μ’ ένα Όχι –δίκην δημοψηφίσματος αλά παλαιά –  για να καταλήξουμε τελικά στις δύο (2) εκείνες παραστάσεις ή συναυλίες (δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα προτιμηθούν τα εικαστικά) τις οποίες τελικά θα παρακολουθήσουμε εμείς οι υπόλοιποι, που, τις Κυριακές των ψηφοφοριών θα είμαστε, συμπτωματικά, εκτός πόλης για επαγγελματικούς (μακάρι και για άλλους, καλύτερους) λόγους (σας το εύχομαι!).

Μετά το πέρας και της δεύτερης ψηφοφορίας, ο κύριος Κούβελας πάντα, και οι υπόλοιποι της dream team του, θα πρέπει να τηλεφωνήσουν στους δύο νικητές για να τους ανακοινώσουν το χαρμόσυνο και να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της συμμετοχής τους στα Δημήτρια, μεταξύ των οποίων και η (εννοείται εξαιρετικά συμβολική) αμοιβή τους (των καλλιτεχνών). Οι τηλεφωνικές αυτές συνομιλίες –  και μέσω skype βολεύει, είναι τόσο της μόδας!- δέον να μεταδίδονται ζωντανά από την Δημοτική Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο για να μην υπάρχουν υπόνοιες αδιαφάνειας ή ευνοιοκρατίας (ας μην υποτιμήσουμε, βεβαίως, και τα έσοδα από τις διαφημίσεις). Εάν τώρα οι νικητές αρνηθούν (άμα έχεις να κάνεις με τη φάρα των καλλιτεχνών πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα), η σύνδεση θα διακόπτεται στον αέρα από τα γιούχα της ομάδας και θα περνάμε στους επικρατέστερους. Αυτό, σκοινί κορδόνι, μέχρι να καταλήξουμε. Τώρα αν δεν υπάρξει κανένα αποτέλεσμα… αλλά ας σκεφτόμαστε θετικά. Πώς το ακούτε;-