Κοινωνικά ασυνείδητος δεν είναι αυτός που αφήνει το εισιτήριο στο Μετρό, αλλά αυτός που κλέβει τις επιδοτήσεις

Χθες, την ώρα που έβγαινα από την αποβάθρα του Μετρό προς την έξοδο, στο σταθμό Αγίας Σοφίας, είδα κάτι που δεν είχα ξαναδεί, σε αυτό τουλάχιστον το μέγεθος: Και οι πέντε μπροστινοί μου άφησαν το εισιτήριό τους στις σκάλες, για να τα πάρουν και να τα χρησιμοποιήσουν οι επόμενοι που θα έμπαιναν.

Η λεγόμενη «εισιτηριοδιαφυγή» του Μετρό Θεσσαλονίκης, δηλαδή, όπως χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη πράξη στις πρόσφατες δηλώσεις του ο Νίκος Ταχιάος. 

Μου έκανε εντύπωση ότι τα αφημένα εισιτήρια ήταν πολλά, ενώ ως τότε, το φαινόμενο τουλάχιστον τις αρκετές φορές που χρησιμοποίησα το Μετρό, δεν ήταν τόσο έντονο.

Το συζήτησα με συναδέλφους και μου είπαν ακριβώς το ίδιο. Μία μέρα μετά τις δηλώσεις του Υφυπουργού, το φαινόμενο όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά με έναν περίεργο τρόπο αυξήθηκε. Ίσως ακόμη κι αυτοί που δεν το έκαναν μέχρι εκείνη τη στιγμή, ξεκίνησαν να το κάνουν.

Το «γιατί» είναι ζήτημα που ίσως πρέπει να ερευνήσουν οι… ειδικοί. Ας το σκεφτεί και ο Υφυπουργός, που έσπευσε να χαρακτηρίσει ως «έλλειψη κοινωνικής συνείδησης» τη συγκεκριμένη πράξη και όχι ως κίνηση αλληλεγγύης.

Προσπάθησα να σκεφτώ όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα τη συγκεκριμένη δήλωση.

Μου ήρθε στο μυαλό ένα περιστατικό που μου είχε περιγράψει ένας καλός συνάδελφος που είχε ταξιδέψει στη Σουηδία πριν χρόνια.

Πήγε σε μια δημόσια τουαλέτα όπου για να μπεις έπρεπε να πληρώσεις ένα νόμισμα. 

Βγαίνοντας, κράτησε την πόρτα για να μπει ο επόμενος, ώστε να μη χρειαστεί να πληρώσει. Ωστόσο, ο επόμενος πήγε μόνος του, έκλεισε την πόρτα, έβαλε το νόμισμα και μπήκε πληρώνοντας. 

Ήταν ένα παράδειγμα που μου είχε κάνει εντύπωση και το αναφέρω ως μια διαφορά νοοτροπίας που έχει καλλιεργηθεί ανάμεσα στο Σουηδό και τον Έλληνα, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το κράτος. 

Θα γίνουμε ποτέ Σουηδία;

Μα η νοοτροπία, αυτή η καλλιέργεια της κοινωνικής συνείδησης, ξεκινά από ψηλά, από το ίδιο το κράτος. Αυτό την εμπνέει και την καλλιεργεί. 

Από τον σεβασμό και τις παροχές κυρίως που έχει ο Σουηδός πολίτης, από τη στιγμή της γέννησής του, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην εργασία, στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Η έννοια του δημοσίου συμφέροντος  έχει εμποτιστεί στη νοοτροπία του, όχι επειδή ο Υφυπουργός του επιβάλλει μέτρα γιατί δεν πλήρωσε για να μπει στην τουαλέτα, αλλά διότι βλέπει απλά τους φόρους να πιάνουν τόπο, βλέπει ένα κράτος που πραγματικά αγωνίζεται για τους πολίτες του για να τους διευκολύνει σε ό,τι μπορεί.

Ενώ εδώ τι βλέπει;

Την τσέπη του να αδειάζει κάθε μέρα από την ακρίβεια, το ΦΠΑ, την φορολογία για τον αέρα που αναπνέει.

Ένα Μετρό που καθυστέρησε 30 χρόνια, κόστισε τα τριπλάσια απ’ όσα έπρεπε να κοστίσει, όλα χρήματα από τον Έλληνα φορολογούμενο, για μια γραμμή 10 χιλιομέτρων και για ένα έργο που είχε καταντήσει ανέκδοτο, με ευθύνη, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, κυρίως των πολιτικών.

Τρώει ταλαιπωρία στα διόδια, τα οποία χρυσοπληρώνει, σκοτώνεται στους ελληνικούς δρόμους.

Ο Έλληνας πολίτης βλέπει υπερκοστολογήσεις, βλέπει έργα που δεν χρειάζονταν αλλά δημοπρατούνται, κυρίως βλέπει ΟΠΕΚΕΠΕ, βλέπει κάποιοι να βγάζουν 1.4 εκ. από παράνομες επιδοτήσεις και να κυκλοφορούν με Φεράρι, βλέπει τους Φραπέδες και άλλα γαλάζια στελέχη να έχουν κάνει πάρτι, αλλά την ίδια στιγμή ο κοινωνικά ανάλγητος και ασυνείδητος είναι ο ίδιος που αφήνει το εισιτήριων των 0.60 ευρώ για να το πάρει ο επόμενος.

Βλέπει τον δημόσιο χώρο να χάνεται, να χτίζονται τα πάντα, να μην μπορεί να πάει διακοπές και να σκέφτεται να γλιτώσει και το τελευταίο ευρώ. Βλέπει το κυβερνών κόμμα να χρωστά μισό δις.

Προσωπικά δεν θεωρώ επαναστατική πράξη το να αφήσεις το εισιτήριό σου στη σκάλα του Μετρό. Ούτε φυσικά πράξη αλληλεγγύης.

Τη θεωρώ μια πράξη που απλά γίνεται γιατί επιτρέπεται. Δεν είναι παράνομη. Από τη στιγμή που το συγκεκριμένο εισιτήριο δεν είναι προσωποποιημένο και έχει διάρκεια χρησιμοποίησης 70 λεπτών, μπορώ να το δώσω σε όποιον θέλω μέχρι το πέρας της συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας.

Αν υπάρξει πρόβλεψη για το αντίθετο, προφανώς και όλο αυτό θα σταματήσει. Ας παραδεχθούμε ότι δεν υπήρξε η προνοητικότητα ώστε να αποφευχθεί.

Είναι βαρύ στην εποχή του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου φαγώθηκαν εκατομμύρια που θα πληρωθούν από τον Έλληνα φορολογούμενο, να μιλάμε για έλλειψη κοινωνικής συνείδησης εξαιτίας ενός εισιτηρίου.

Δεν δικαιολογώ τους κάθε λογής ασυνείδητους που μπορεί να υπάρχουν και υπάρχουν. Περιμένω, απλά την Πολιτεία να κάνει τη δουλειά της. Οι πολίτες θα ακολουθήσουν.