Κόλλα πέντε για να μην κολλήσεις γρίπη

της Βαγγελιώς Χρηστίδου

Ίωση, καταραμένη ίωση, που έχεις κλείσει τόσο κόσμο στα σπίτια του…Την πέρασα, την … ξεπέρασα – ελπίζω – και μετά από τρεις ημέρες «εγκλεισμού», η πρώτη μου … «μεγάλη έξοδος» ήταν μέχρι το περίπτερο και το παρκάκι της γειτονιάς μου στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Καθότι fed up με τον υπολογιστή και το διαδίκτυο, προμηθεύτηκα για πρώτη φορά μετά από καιρό κι ένα πραγματικό χειροπιαστό περιοδικό, με θέματα υγείας κι ομορφιάς. Και το ίδιο βράδυ, με μια ζακετούλα και πολλή όρεξη, απόλαυσα στο ίδιο παρκάκι ένα ποτό, με το περιοδικό παραμάσχαλα. Και τότε… το είδα! Το πιο υποχονδριακό tip αντιμικροβιακής δράσης, που υπάρχει…

Οι ιώσεις υπάρχουν ανάμεσα μας, καλώς ή κακώς. Κυκλοφορούν ύπουλα εδώ κι εκεί, από τις άμεσες ανθρώπινες επαφές, μέχρι κάτι που κάποιος θα ακουμπήσει μετά από κάποιον άλλον. Και είναι πολλοί αυτοί που, τις τελευταίες μέρες – τις πρώτες του Οκτώβρη – τις περνάνε μαζί τους (με τις ιώσεις εννοώ), στο… κρεβάτι του πόνου!

Πέρασα κι εγώ μία – δύο το τελευταίο δεκαπενθήμερο και από-ιδρυματοποιήθηκα μόλις προχτές. Με μια βόλτα μέχρι το περίπτερο απ’ όπου, εκτός των άλλων, προμηθεύτηκα κι ένα αξιόλογο περιοδικό υγείας και φροντίδας εαυτού, σώματος και προσώπου. Κι όπως γράφω στην αρχή, το διάβασα το ίδιο βράδυ, μαζί με την απόφαση να απολαύσω επιτέλους κι ένα ποτό.

Γκλιν γκλιν τα – τριμμένα – παγάκια στο ποτήρι (μην την ξαναπατήσουμε), στυλό στο χέρι κι εγώ να ξαναθυμάμαι τις χαρές του να διαβάζεις κάτι που μπορείς να ξεφυλλίσεις. Κι εκεί που διάβαζα τις πρώτες σελίδες, μαζί με τις πρώτες γουλιές, να το! Και μαζί με αυτό, έσκασε κι ένα αυθόρμητο γέλιο μου: το πιο … υποχονδριακό κείμενο που υπάρχει!

Έλεγε, λοιπόν, αυτό το μίνι κειμενάκι ουσιαστικά, ότι οι … χειραψίες τέλος, λόγω αυξημένων πιθανοτήτων μετάδοσης μικροβίων! Αντ’ αυτών, προτείνονται αρχικά ο χαιρετισμός «γροθιά με γροθιά» ή το γνωστό «κόλλα πέντε», πιο… «μάγκικοι» δηλαδή χαιρετισμοί που, ποιος ξέρει, μπορεί έτσι να φοβίζουν και τα μικρόβια και να τα διώχνουν!

Για την ακρίβεια, μεταξύ του «κόλλα πέντε» και μιας καλής χειραψίας, μεσολαβούν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες μεταφοράς μικροβίων ενώ, όσο πιο σφιχτή και μεγάλης διάρκειας είναι η τελευταία, τόσο πιο … βαριά και τα μικροβιακά φορτία …

Κι εγώ, τώρα, που είδα κι έπαθα να μάθω να σφίγγω το χέρι του άλλου και στη συνέχεια μου άρεσε και σιχαίνομαι τις «ξενέρωτες» χειραψίες ορισμένων, τι να κάνω; Από τη μια απαντιέται η απορία που μου γεννιέται συνήθως: «καλά, τι φοβάται ότι θα πάθει αν βάλει λίγη δύναμη;». Από την άλλη, χέρι – χέρι, κολλάω τα περί ων ο λόγος μικρόβια, κλείνομαι σπίτι μέχρι να αποφασίσουν να φύγουν από πάνω μου και ούτε χειραψίες, ούτε τίποτα. Άσε που τότε ούτως ή άλλως, δεν το κάνεις για να μην μεταδώσεις τα μικρόβιά σου.

Με τις μπουνιές, πάλι, κινδυνεύουμε να πλακωθούμε στο ξύλο, για να αποφύγουμε την ίωση. Το «κόλλα πέντε» κάτι λέει, αλλά προϋποθέτει και μια κάποια… οικειότητα – εδώ λέμε ο άλλος μπορεί να σου απλώνει μόνο το ένα … δάχτυλο, πού να σου απλώσει και τα πέντε για το συγκεκριμένο χαιρετισμό!

Μπα, λέω να μην υποκύψω στην παγίδα της υποχονδρίασης, του «απολυμαίνω τα χέρια μου» μετά από κάθε ανθρώπινη επαφή και του «σε αγγίζω μαγκωμένα»! Θα κάνω χειραψίες κι ας πεθάνω…! Και «κόλλα πέντε» μόνο σε κολλητούς ή λιλιπούτειους φίλους, που κινδυνεύουν μόνο από σπάσιμο χεριού! (σ.σ. η μπουνιά από το χέρι μου επικίνδυνη, κυκλοφορούν… δαχτυλίδια…)!