Κωνσταντίνος Ζέρβας: Αυτή είναι η δική μου Θεσσαλονίκη μέσα σε λίγες λέξεις

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης υπογράφει ένα κείμενο για το επετειακό τεύχος των 30 χρόνων της Parallaxi.

Parallaxi
κωνσταντίνος-ζέρβας-αυτή-είναι-η-δική-464373
Parallaxi
Εικόνα: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος

Λέξεις: Κωνσταντίνος Ζέρβας, δήμαρχος Θεσσαλονίκης

Όταν ένα περιοδικό προχωρά και αντέχει στο χρόνο σημαίνει ότι έχει καταφέρει κάτι σημαντικό. Όταν μάλιστα τα χρόνια είναι 30, όσο περίπου μία γενιά, τότε αντιλαμβάνονται όλοι πως η παρουσία του έχει κριθεί από το αναγνωστικό κοινό, έχει αξιολογηθεί θετικά και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της πόλης, του δημόσιου λόγου.

Η φωνή της Parallaxi είναι της κοινωνίας των πολιτών. Είναι ένας άτυπος λόγος που ελέγχει, κρίνει, επιδοκιμάζει και αποδοκιμάζει επιλογές. Αναμφίβολα όμως εμπλουτίζει, φωτίζει σκοτεινές γωνιές και με τις παράλληλες δράσεις που οργανώνει, μετασχηματίζει ανησυχίες και ελπίδες σε υλική πραγματικότητα, σε απτή καθημερινότητα.

Μου ζητήθηκε να παρουσιάσω μέσα από αυτές τις γραμμές «τη δική μου Θεσσαλονίκη». Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως αυτή η πόλη δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να κρύβει μέσα στην ψυχή του μία δική του Θεσσαλονίκη, διαφορετική από των άλλων.

Είναι αυτή η πολυμορφία της, η αδιάλειπτη αστική Ιστορία της για 24 αιώνες που σου δίνει τη δυνατότητα να βρεις μία ψηφίδα που σε αντιπροσωπεύει. Να βουτήξεις μέσα στα βαθιά νερά της Ιστορίας της, των όψεών της, των μορφών της και ταυτόχρονα να περπατήσεις σε περιοχές της εντελώς διαφορετικές και να αντιληφθείς τον πλούτο της.

Είναι όλα καλώς καμωμένα σε αυτήν την πόλη; Μας αρκεί μία γλυκόπικρη επίγευση στην άκρη του στόματος όταν μιλάμε για τη Θεσσαλονίκη;

Από τη θέση του δημάρχου πλέον, νομίζω πως αυτό δεν είναι αρκετό. Μία μόνο ρομαντική προδιάθεση απέναντι στα ζητήματα της πόλης δεν παράγει λύσεις. Και τα προβλήματα σωρεύονται, αθροίζονται και καταλήγουν ανοιχτές πληγές στο σώμα της. Πολλοί ομονοούν πως η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη με πολλές δυνατότητες και μεγάλες προοπτικές. Παραθέτουν τομείς και πεδία στα οποία δυνητικά μπορούμε ακόμη και να μεγαλουργήσουμε.

Το ερώτημα όμως δεν είναι αυτό. Το ερώτημα είναι ποιες δυνάμεις και με ποιο τρόπο θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ποιες κοινωνικές, πολιτικές και διοικητικές δυνάμεις θα τεθούν επικεφαλής αυτής της προσπάθειας; Αν προχωρήσουμε με τις συνταγές του παρελθόντος είναι σίγουρο ότι δεν θα τα καταφέρουμε.

Θα συγκρουστούμε ή θα επιδιώξουμε ευρύτερες συναινέσεις;

Θα αποδεχθούμε τετελεσμένα, τον παλιό τρόπο των πραγμάτων ή θα επιδιώξουμε επιτάχυνση;

Θα κινηθούμε στην πεπατημένη ή θα αλλάξουμε τα δεδομένα;

Ερωτήσεις γενικές, αφορούν όμως ένα μεγάλο σύνολο ζητημάτων της πόλης. Από τις μεγάλες υποδομές μέχρι το σχέδιο για τον πολιτισμό, από τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα Χριστούγεννα μέχρι την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Κρύβονται πίσω από κάθε απόφαση.

Πιστεύω ότι μια πόλη με Ιστορία μπορεί και πρέπει να έχει μέλλον. Μια πόλη με εθνική συνείδηση μπορεί να είναι ταυτόχρονα ανοιχτή, ανεκτική στη διαφορετικότητα, πλουραλιστική. Μία πόλη με αρχαία μνημεία μπορεί ταυτόχρονα να είναι μία smart city, να απολαμβάνει αξιοπρεπή μεταφορικά μέσα, να εξυπηρετεί τις ανάγκες κατοίκων και επισκεπτών.

Πολλές φορές μιλώ για ευταξία. Γνωρίζω ότι η λέξη κρύβει μέσα της μία «ένταση», αυστηρότητα και ενδεχομένως και επιτακτικότητα. Ή άλλοτε συζητούμε για κανόνες, για ρυθμιστικό πλαίσιο έναντι όλων. Δεν είναι υποκειμενική ιεράρχηση – είναι προτεραιότητα που προκύπτει από την ανάγκη. Αναγνωρίζω ότι πολλές φορές η μετάβαση, η αλλαγή αν θέλετε των πραγμάτων, επιφέρει μία αναστάτωση. Αυτός όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο προχωράνε οι κοινωνίες των ανθρώπων. Είναι η βάση για κάθε μετεξέλιξη, για κάθε μελλοντική πρωτοβουλία. Με ενότητα, αποφυγή διχασμών αλλά και συγκρούσεις όπου χρειάζεται.

«Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν» έγραψε ο Αλμπέρ Καμύ και αυτά τα λόγια δεν μπορούν παρά να δημιουργούν μία υποχρέωση σε όλους όσοι έχουμε μία ευθύνη για την πόλη, για το δημόσιο χώρο, για την ποιότητα ζωής. Ο καμβάς της πόλης είναι έτοιμος. Σε εμάς μένει να πάρουμε τα χρώματα και να του δώσουμε ζωή.

Να σπάσουμε τα δεσμά της στασιμότητας. Η γενιά μας να μην αφήσει λευκές σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας της πόλης.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η μέρα που ο Κωνσταντίνος Ζέρβας άνοιξε το σπίτι του στην Parallaxi και μίλησε για τη ζωή του

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα