Κρακοβία, εράσμους και καραντίνα

Λέξεις: Στέλιος Κορδελίδης

Φανταζόμουν αυτούς τους 5 μήνες του εράσμους στην Κρακοβία πολύ διαφορετικούς. Καινούριος κόσμος, καινούριες εμπειρίες, πολλά χαμόγελα, πολλές εθνικότητες, πολλά πάρτυ, πολλά ταξίδια. Τίποτα από αυτά όμως δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Έχουμε κλειστεί στις εστίες του πανεπιστημίου και θεωρείται παράνομο ακόμα και το να πιούμε καφέ στο ξύλινο παγκάκι που πηγαίνουμε κρυφά με τα παιδιά από τα άλλα κτήρια. Τους φίλους μας, που δεν μας αφήνουν να βλέπουμε. Μαζεύονται αυτοί οι μπρατσαράδες από την ασφάλεια των εστιών και μας διώχνουν πίσω στα κελιά μας. Το μόνο καλό είναι ότι ο καιρός είναι φωτεινός και καμιά φορά στα κλεφτά απολαμβάνουμε τον καυτό ήλιο δίπλα απ’τό ποτάμι.

Κάθε μέρα έχει σχεδόν το ίδιο μοτίβο. Ξυπνάς μεσημέρι τρως πρωινό, βλέπεις σειρά, κάνεις γυμναστική, πολλούς καφέδες, ξανά σειρά και κοιμάσαι σχεδόν ξημερώματα. Ξέχασα να αναφέρω το πολύ αλκοόλ καθ’όλη την διάρκεια της μέρας, αυτό που λέμε “drink the pain away”. Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτήν την ρουτίνα που ζούμε καθημερινά, εκεί ανάμεσα στις 7 με 7:20 το απόγευμα το ηλιοβασίλεμα από τον 8ο όροφο σπάει για λίγο την μουντίλα που βιώνουμε και μας χαρίζει μια πορτοκάλι ευτυχία.

Περιττό να πω , πως οι ικανότητες μας στην μαγειρική έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο , καθώς κλεισμένοι μέσα με μόνη μας εξόρμηση το κοντινό σουπερμάρκετ, μαγειρεύουμε και τρώμε όλη μέρα. Επίσης αυτό που ξαφνικά την είδανε όλοι fit ισχύει και σε εμάς εδώ! Σε όλους τους ορόφους υπάρχει ένας τρελός που κοπανάει το ταβάνι με το σχοινάκι.

Ευτυχώς εδώ έχουμε ο ένας τον άλλον και κρατιόμαστε ο ένας από την δύναμη του άλλου όταν κάποιος από εμάς είναι έτοιμος να τα παρατήσει. Είναι πολύ σημαντικό σε μια τέτοια περίοδο να έχεις ανθρώπους δίπλα σου και να σε στηρίζουν. Μείνετε κοντά στους ανθρώπους σας και ενισχύστε τις σχέσεις μαζί τους γιατί είστε μόνο εσείς κι αυτοί. Περιμένουμε τις καλύτερες μέρες , stay safe.