Κυριακή, κατακαλόκαιρο, εκπτώσεις και πεζοδρομημένο κέντρο
Μια ιδανική Κυριακή σε ένα κέντρο πόλης. Με πληθυσμό 1,25 εκατομμύρια.
Στην Ιταλία σήμερα είναι η δεύτερη μέρα των εκπτώσεων. Παρότι είναι Κυριακή, τα καταστήματα ανοίγουν προληπτικά στο Παλέρμο.
O δήμος έχει πεζοδρομήσει ένα μεγάλο τμήμα του κέντρου. Η πεζοδρόμηση έχει ξεκινήσει ουσιαστικά από το μεσημέρι του Σαββάτου, με αφορμή το Gay Pride. Μια παρέλαση που διέσχισε το μισό κέντρο, με ουρές μεγάλες αυτοκινήτων στις παρυφές του αλλά ούτε ένα κορνάρισμα να ακούγεται πουθενά. Εκτός από το pride χθες βράδυ υπήρχε μια μεγάλη συναυλία συμφωνικής και κινηματογραφικής μουσικής σε μια από τις πιο κεντρικές πλατείες της πόλης, φυσικά χωρίς να περνούν αυτοκίνητα τριγύρω. Είπαμε το κέντρο ήταν πεζοδρομημένο και πολύ καλά φυλασσόμενο από την τροχαία.
Σήμερα Κυριακή οι ντόπιοι, όσοι δεν πήγαν για μπάνιο, ξεχύθηκαν από νωρίς στους δρόμους. Περπατούσαν παντού άφοβα, έκαναν ποδήλατο, είχαν καρότσια με τα παιδιά τους. Ψώνιζαν στα ανοικτά καταστήματα. Επαναλαμβάνω όσα ήθελαν να ανοίξουν.
Μια προσεκτική ματιά όμως, πέρα από την πεζοδρόμηση σε κάνει να αισθάνεσαι μια απέραντη ζήλια. Γιατί σε αυτό το κομμάτι της ατίθασης Σικελίας έχουν καταφέρει κάτι που για μας είναι άπιαστο όνειρο.
Ο δήμος έχει αποφασίσει να μετατρέψει σε δρόμους ήπιας κυκλοφορίας μερικούς από τους πιο σημαντικούς δρόμους του κέντρου της πρωτεύουσας. Πως; Τοποθετώντας στις άκρες του οδοστρώματος μεγάλες γλάστρες και τσιμεντένια ή μαρμάρινα παγκάκια, επιτρέποντας σε κάποια σημεία στους καταστηματάρχες να βγάλουν που και που αυστηρά μια σειρά τραπεζοκαθισμάτων πάνω στο οδόστρωμα και σε μερικούς καλλιτέχνες ή παραγωγούς να πωλούν τα είδη τους σε πάγκους πάνω στο οδόστρωμα.
Ταυτόχρονα υποδειγματικές λωρίδες ποδηλατόδρομων, σεβαστές από όλους λειτουργούν σε τμήματα των δρόμων. Ο κόσμος τηρεί ευλαβικά τη συνθήκη. Τα αυτοκίνητα περνούν με προσοχή, δεν υπάρχει πουθενά κανένα σταματημένο και όλη η εικόνα του κέντρου μοιάζει ένας παράδεισος που ποτέ δεν θα ζήσουμε.
Γιατί απλά όλα αυτά τα έχουμε ακούσει ως εξαγγελίες από δεκάδες άρχοντες και στην Ελλάδα, όμως έμειναν υποσχέσεις και σκόνταψαν σε μικροσυμφέροντα, σε λιποψυχίες δημοτικών αρχόντων, στο ζαβό το ριζικό μας.
Είχα καιρό να δω ένα κέντρο πόλης τόσο χαρούμενο, ζωντανό και εύχρηστο. Και να ζηλέψω. Με την καλή έννοια. Για μια πόλη με πληθυσμό πάνω κάτω όσο και το δικό μας. Που τα κατάφερε μια χαρά.
