Λίγα λόγια και σταράτα
Κλείνω το μάτι στη λογική, που λέει πως δεν νοείται να μην υπάρχει Βουλευτής στο Νομό Θεσσαλονίκης.
Το ΠΑΣΟΚ στη Β’ Θεσσαλονίκης, δυστυχώς δεν έχει βουλευτή, δεδομένου ότι αυτή η Περιφέρεια αδικείται πάντα, εάν η Βουλή είναι πολυκομματική. Είναι για μένα μέγα λάθος να μην έχει λοιπόν και στην Α’ Θεσσαλονίκης.
Και αυτό δεν σημαίνει πως κλείνω το μάτι στην πτέρυγα των ανθρώπων που στηρίζουν τον κ. Καστανίδη. Κλείνω το μάτι στη λογική, που λέει πως δεν νοείται να μην υπάρχει Βουλευτής στο Νομό Θεσσαλονίκης. Δεν νοείται σε αυτή την κατάσταση που βρίσκεται η πόλη και η περιφέρεια να μην έχει φωνή το τρίτο κόμμα στη Βουλή. Για να μην θυμίσω πως το ίδιο λάθος είχε κάνει και ο Σταύρος Θεοδωράκης με τα γνωστά αποτελέσματα
Τις πταίει για αυτο; Νομίζω πως στα πλαίσια της αυτοκριτικής που θα κληθεί να κάνει το σοσιαλιστικό κίνημα ,κατά την γνώμη μου η μη εκπροσώπηση με βουλευτη σε ένα μεγάλο νομό όπως αυτό της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να είναι ένα από τα κύρια ζητούμενα του. Έκτος αν επαναπαυτεί στις δάφνες της αύξησης των ποσοστών του και θεωρήσει ότι σε συνδυασμό με την αποχώρηση Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ , η εξουσία θα του έρθει στα χέρια απο μόνη της εφαρμόζοντας την λογική του ώριμου φρούτου. Μέγα σφάλμα ,και ο εκλογικός καταποντισμός του ΣΥΡΙΖΑ ,ο οποίος πάνω κάτω εφήρμοσε την ίδια τακτική ,αν μη τι άλλο το αποδεικνύουν.
Το ΠΑΣΟΚ ανέκαθεν είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την πόλη της Θεσσαλονίκης. Λειτούργησε αυτή η πόλη για πολλές δεκαετίες ως μια κύρια πηγή τροφοδότησης για το κόμμα πολλών και άξιων και ικανών στελεχών, βουλευτών που αναρριχήθηκαν ως την κορυφή , με κάποιες εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν απλά τον κανόνα . Οι τοπικές οργανώσεις του ,που κάποτε έσφυζαν από ζωή και έδιναν τον βηματισμό ,εδώ και δεκαετίες έχουν εξαφανισθεί ή στην καλύτερη των περιπτώσεων υπολειτουργούν!
Ιδού το μεγάλο στοίχημα για τον Ανδρουλάκη. Το πως θα ξαναβρεί τους πατροπαραδοτους δεσμούς του κόμματος με την πόλη. Πολλά και νέα σε ηλικία στελέχη με όρεξη για δουλειά είναι έτοιμα να συστρατευθούν και να ξαναδώσουν την αίγλη που αρμόζει στην προοδευτική παράταξη. Ίδωμεν!