Μένγκελε: Η απελπισία του Κακού

του Τέλλου Φίλη

Τη νύχτα που ο Φρειδερίκος Νίτσε με χέρια ολόλευκα σαν χειρουργικά γάντια, ξεπαρθένεψε τη Σάρα Κέην, ταξιδιώτισσα από τη Νέα Υόρκη, και το αίμα της τον τύφλωσε σαν ανήκεστη τύψη. Μια παράσταση για την απελπισία του Κακού στα χρόνια της όψιμης καχυποψίας της Ιστορίας.

Κι όμως πρέπει να φτάσουμε στο τέλος, σε κείνο το σκοτάδι που μετουσιώνει τον ήχο της φωνής σε χρησμό για την αγάπη. Πρέπει να βιώσουμε την απουσία για να καταλάβουμε ότι οι δύο τυχαίοι ακίνητοι ταξιδιώτες του τρένου, χωρίς στάση ως τον ανώνυμο τερματικό σταθμό, είναι οι δικές μας λυγμικές απορίες στον χρόνο, τώρα που έχουμε όλοι εξοικειωθεί με το Κακό και ανόητοι, απροετοίμαστοι, σχεδόν μοιραίοι τολμούμε να αγγίξουμε τα ταμπού της Ιστορίας που ποτέ αληθινά δε μας δίδαξε κι ούτε την διδαχτήκαμε στ’αλήθεια, με τα κριτήρια και τους όρους μιας επινοημένης έλξης.

Είμαι αν είσαι το όνομα του παιχνιδιού. Χωρίς πραγματικά ονόματα μα δανεικά, άνθρωποι χωρίς ταυτότητα, βουτηγμένοι σε μια επινόηση έτοιμοι να ενοχλήσουν, να αγαπήσουν, να παραδοθούν και να λεηλατήσουν, ταυτόχρονα. Με ένα youkali σαν πρόφαση και παγίδα, όταν μέσα από τα δόντια σιγοτραγουδούν, je crois entendre encore. Τέρατα όψιμης ευαισθησίας, αφελείς ανάπηροι, πάνω σε ρόδες χωρίς αληθινά βλέμματα έτοιμοι να τρομάξουν με τις ίδιες τους τις λέξεις, στα όρια ενός αληθινού ερωτικού παροξυσμού, ανελέητοι, σκηνοθετημένοι να μας παραπλανήσουν και φωτισμένοι έτσι, ώστε να δώσουν μια χρονική διάρκεια σε αυτό το αιωνίως χιλιοπαιγμενο παιχνίδι της ταυτότητας.

Κι όταν όλα τα χιλιόμετρα εξαντληθούν, κι όλοι οι ρόλοι παιχτούν κι αντίστροφα, κι όταν οι πραγματικά νεκροί εμφανιστούν μέσα από τα δέρματα των ηρώων, μετά τον εξ αποστάσεως επιδιωκόμενο οργασμό, αρχίζει το χάος της Ιστορίας, της ηλικίας, του φύλου και της επιθυμίας, σαν σκοτεινό λουλούδι που μυρίζει φαινόλη, να απλώνεται σαν το μπλε του κοβαλτίου πάνω στα δέρματα που κάποτε αγάπησαν αυτό που οι άλλοι ονόμαζαν κακό, κι εμείς συνένοχοι θεατές κατεβαίνοντας τις σκάλες, ονομάζουμε το θέατρο της υπενθύμισης.

Κι έτσι η Εσθήρ είναι ο Μένγκελε κι ο Μένγκελε η Εσθήρ κι εμείς το αποτέλεσμα αυτής της εγκεφαλικής συνουσίας. Ευαίσθητοι και τέρατα, αγαθοί και παμπόνηρα κακοί, ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις λέξεις μας. Ανίκανοι να αισθανθούμε το ελάχιστο αίμα που απαιτεί το συναίσθημα, πριν γίνει σιωπή, σκοτάδι, απουσία. Πριν γίνει κάλεσμα της Ιστορίας, για να γραφτεί ξανά σαν παραλήρημα. Πνιγμένοι στην απελπισία του ίδιου μας του παιχνιδιού.

info

ΜΕΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ 19-30 Νοεμβρίου & 3-7 Δεκεμβρίου 2014 Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου Σκηνική/Εικαστική ευθύνη, Video: Όλγα Μπρούμα Δραματολόγος: Ροζαλί Σινοπούλου Μουσική: Δημήτρης Γιακουμάκης Ηθοποιοί: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μυρτώ Αλικάκη ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ : ΤΕΤΑΡΤΗ-ΣΑΒΒΑΤΟ: 21.00, ΚΥΡΙΑΚΗ: 20.00 ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ 15€, ΜΕΙΩΜΕΝΟ 12€, ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ 10€

*Περισσότερα για την παράσταση εδώ