Μερικοί δεν χωράνε στο μέλλον
Σε ένα μέλλον που δεν χωράνε όλοι, ζητήματα υγείας δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν. ''Τακτοποιούνται'' συστηματικά και με αθόρυβες διαδικασίες...
Πηγή: Unsplash
Υπήρξε χθες μια πολύωρη αγανάκτηση και οργή στα social σχετικά με τη δήλωση του υποψήφιου βουλευτή της ΝΔ Σπύρου Πνευματικού, για τη διαλογή των καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο. Ο πολιτευτής είπε τις σκέψεις του:
«Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά πράγματα απ’ αυτά που δεν χρειάζονται να γίνουν. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων. Υπάρχει ένα σημείο που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά. Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, στο τέλος της ημέρας όμως τι θα γίνει;
Αυτά τα πράγματα τα έχουν δει… Η Αμερική είναι ένα τρομακτικό παράδειγμα. Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πράξεων, το cost benefit ratio σε μία πράξη κτλ. Όταν είχαμε πάει με τη γυναίκα μου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Αμερική, η πρώτη συζήτηση που είχαμε ακούσει είναι πόσο ακριβό είναι το αμερικάνικο σύστημα. Γιατί ήταν τόσο ακριβό; Γιατί όλοι φτάνανε στο νοσοκομείο, σε όποια κατάσταση κι αν ήταν και γινόντουσαν τα πάντα για όλους. Και με αυτό τον τρόπο ανακαλύψανε ότι μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορούσαν υπηρεσίες σε κανέναν. Άρα θα πρέπει να κάνουν μια σχετική επιλογή το πόσο μπορούν να ξοδέψουν. Ακούγεται λίγο κυνικό, αλλά δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο».
Για κάποιους, κυρίως για ανθρώπους που έχουν νοσήσει ή συγγενείς νοσούντων ή ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους η δήλωση ήταν το φυτίλι που πυροδότησε τη φρίκη και την αγανάκτηση.
Υπάρχει όμως και μια μερίδα ανθρώπων, που κοιτάζουν τα πράγματα κυνικά, με νούμερα, με ταμεία, με ευρώ. Που κοστολογούν ζωές με βάσει το τι κοστίζουν στο σύστημα, το οποίο πληρώνουν δεκαετίες.
Έχουν περάσει πια 42 χρόνια από τότε που ο Jacques Attali, σύμβουλος τού τότε πρωθυπουργού Γαλλίας François Mitterrand,, είπε σε μια συνέντευξη τα εξής:
Θυμίζω ότι πρακτικές ευγονικής υπάρχουν από την Αρχαία Ελλάδα, ωστόσο, η σύγχρονη ιστορία της ευγονικής ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από το Ηνωμένο Βασίλειο , βασιζόμενη στην ψευδοεπιστήμη του Επιστημονικού ρατσισμού. Και βέβαια στο Χίτλερ βρήκε την αποθέωση της.
Σε ένα μέλλον που δεν χωράνε όλοι, ζητήματα υγείας δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν. ”Τακτοποιούνται” συστηματικά. Χθες ο κ. Κουμουτσάκος με αφορμή τους αλλεπάλληλους, 3 θανάτους, λόγω αδυναμίας ασθενοφόρων να μεταφέρουν ασθενείς σε νοσοκομεία, σε μια περίπτωση μάλιστα νεαρής τσιγγάνας, σε σχετική ερώτηση απάντησε αφοπλιστικά: Υπάρχει μια κατατεθειμένη λαϊκή αποδοχή της τάξεως του 40% πριν δέκα μέρες. Αυτά έχουν κριθεί.
Όπως λέει και το άσμα: Δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας…
Η νέα πραγματικότητα δεν είναι και τόσο νέα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τουλάχιστον το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθεί να μην έχει πλήρη κάλυψη βασικών υπηρεσιών υγείας.
• Περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ωθούνται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας (που ορίζεται ότι ζουν με 1,90 δολάρια ή λιγότερο την ημέρα) επειδή πρέπει να πληρώσουν για την υγειονομική περίθαλψη. • Πάνω από 800 εκατομμύρια άνθρωποι (σχεδόν το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού) δαπάνησαν τουλάχιστον το 10% των οικογενειακών προϋπολογισμών τους για να πληρώσουν για την υγειονομική περίθαλψη.
Όλα αυτά μέχρι σήμερα αφορούσαν τις πολύ φτωχές χώρες. Τα τελευταία χρόνια όμως όχι μόνο αυτές.
Ας δούμε τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την Υγεία του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω:
-Το 6,4% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δήλωσε ότι έχει πολύ κακή ή κακή υγεία, το 15,3% μέτρια, ενώ το 78,3% πολύ καλή ή καλή υγεία (Γράφημα 4, Πίνακας 8). -Το 24,3% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω έχει χρόνιο πρόβλημα υγείας (Πίνακας 9). -Το 9,4% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω για διάστημα έξι μηνών ή περισσότερο είχε περιορίσει, λόγω δικού του προβλήματος υγείας, κάποιες, συνήθεις για τον γενικό πληθυσμό δραστηριότητες ή είχε δυσκολευτεί σε αυτές πάρα πολύ, ενώ το 13,9% είχε, αλλά όχι πάρα πολύ (Πίνακας 10). -To 24,0% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δήλωσε ότι υπήρξε περίπτωση, κατά την διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών, που πραγματικά χρειάστηκε ιατρική εξέταση ή θεραπεία για πρόβλημα υγείας και δεν υποβλήθηκε σε αυτήν. Τα ποσοστά για το φτωχό και μη φτωχό πληθυσμό ανέρχονται σε 36,2% και 21,8%, αντίστοιχα (Πίνακας 11). -Το 9,4% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δήλωσε ότι υπήρξε περίπτωση, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών, που δεν υποβλήθηκε σε ιατρική εξέταση ή θεραπεία όταν πραγματικά την χρειάστηκε λόγω της πανδημίας του COVID-19. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το φτωχό και μη φτωχό πληθυσμό ανέρχονται σε 11,0% και 9.0% (Πίνακας 11). -To 28,3% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δήλωσε ότι υπήρξε περίπτωση, κατά την διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών, που πραγματικά χρειάστηκε οδοντιατρική εξέταση ή θεραπεία για πρόβλημα υγείας και δεν υποβλήθηκε σε αυτήν. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το φτωχό και μη φτωχό πληθυσμό ανέρχονται σε 42,1% και 25,9%. Το 5,6% του αντίστοιχου πληθυσμού δεν υποβλήθηκε στην εξέταση λόγω COVID-19 (Πίνακας 11). -Το 74,9% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω δήλωσε ότι επηρεάστηκε αρνητικά η ψυχική του υγεία/ευεξία κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών από την πανδημία COVID-19, ενώ το 0,6% δήλωσε ότι επηρεάστηκε θετικά και το 24,5% ότι δεν επηρεάστηκε καθόλου (Πίνακας 12).
Τι βλέπουμε εδώ; Ότι για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν χρειάζονται τα μέτρα που προτείνει ο κ. Πνευματικός, ούτε χρειάζεται να φτάσουν στο τελικό στάδιο μιας νόσου για να βγουν από το παιχνίδι με τη σφραγίδα του κράτους. Έχει φροντίσει νωρίτερα να τους ανοίξει στην πράξη το δρόμο προς την έξοδο. Το να αναμένεις πλέον ενάμιση χρόνο για μια απλή επέμβαση σε ένα νοσοκομείο είναι εφαρμογή της πρακτικής αυτής. Στο μεταξύ μπορεί να επιβαρυνθεί η υγεία σου και να αποχαιρετήσεις το μάταιο τούτο κόσμο.
Είναι πια φανερό, πως η Ελλάδα από δω και μπρος όπως συμβαίνει σε χώρες πχ όπως οι ΗΠΑ πολύ νωρίτερα, (και ας προσπάθησε ο Obama με το Obamacare να το αλλάξει) η παραδοχή είναι απλή: Το μέλλον δεν τους χωρά όλους, το ξεκαθάρισμα προφανώς ξεκινά…
ΥΓ. Θα ολοκληρώσω το κείμενο με λίγες λέξεις της Βασιλικής Πέτσα: ”Σκέφτομαι, όμως όχι πολύ καθαρά, διότι είμαι θυμωμένη, ίσως όχι, ούτε αυτό, σοκαρισμένη ηθικά, αυτό ναι, ότι οι δηλώσεις του κου Πνευματικού δεν αφορούν απλώς την εφαρμογή ακραίων καπιταλιστικών λογικών στη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής, αλλά αγγίζουν μια βαθύτερη διάσταση της ίδιας της ζωής, όλων των έμβιων όντων, την μέχρι τέλους, πεισμονα, μάχη απέναντι στον θάνατο και την ανυπαρξία και ότι ακυρώνουν τη βαθύτερη ουσία της αλληλεγγύης απέναντι στον συνάνθρωπο, την παροχή βοήθειας χωρίς σκοπό πέραν της ίδιας της παροχής βοήθειας, χωρίς αποβλεψη σε κάποιο μέλλον – μια καθαρή πράξη φροντίδας.”
