Μετρό Θεσσαλονίκης: Ο “δολοφόνος” επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος

Στην περίπτωση της ατυχούς Θεσσαλονίκης, όχι απλώς επιστρέφει, αλλά και συνεχίζει, επιστρέφοντας, να διαπράττει εγκλήματα...

Parallaxi
μετρό-θεσσαλονίκης-ο-δολοφόνος-επι-1076999
Parallaxi

Λέξεις:  Γιάννης Α. Μυλόπουλος

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι αθώος του εγκλήματος στο Μετρό της Θεσσαλονίκης.

Το 2019 και ενώ το έργο έβαινε προς ολοκλήρωση, η οποία σύμφωνα με το τότε χρονοδιάγραμμα προβλέπονταν για το τέλος του 2020 και μάλιστα με τα αρχαία της Βενιζέλου στη θέση τους ακέραια και αυθεντικά και χωρίς άλλη επιβάρυνση του προϋπολογισμού λόγω καθυστερήσεων, ήταν ο πρωθυπουργός που με δική του απόφαση, μονομερή, χωρίς καμία τεχνική τεκμηρίωση, η οποία ήρθε κατόπιν εορτής, αποφάσισε να αλλάξει τον σχεδιασμό του έργου.

Μια ακατανόητη και ατεκμηρίωτη τεχνικά απόφαση, η οποία είχε τις εξής ολέθριες συνέπειες:

  1. Το Μετρό αντί για το 2020, θα παραδοθεί σύμφωνα με τις υποσχέσεις τέλος του 2024. Στην αρχή είπαν το 2023, ύστερα το έκαναν αρχές του 2024 και τώρα το πήγαν στο τέλος της χρονιάς.

Τέσσερα ολόκληρα χρόνια, δηλαδή, καθυστέρησης κόστισε στο έργο η αδικαιολόγητη απόφαση του πρωθυπουργού το 2019 να αλλάξει τον σχεδιασμό του έργου.

Υπενθυμίζεται ότι το έργο ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΝΔ το 2006 και αντί να ολοκληρωθεί, σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα της σύμβασης 6 χρόνια μετά, είχε φτάσει το 2012 μόλις στο 18% της ολοκλήρωσής του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, (2015 – 2019), προχώρησε το έργο από το 30% που το βρήκε, στο 75% της ολοκλήρωσής του, με χρονοδιάγραμμα παράδοσης το τέλος του 2020. Και με έναν σχεδιασμό για τη Βενιζέλου, αυτόν που ακύρωσε ο κ. Μητσοτάκης για να καθυστερήσει το έργο άλλα τέσσερα χρόνια, που προέβλεπε το μνημείο της Βενιζέλου να παραμείνει ακέραιο και αυθεντικό στη θέση που βρίσκονταν επί 18 αιώνες. Περιμένοντας τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη να το καταστρέψει, ενώ υπήρχε τεχνική λύση να διασωθεί.

  1. Η αλλαγή σχεδιασμού του έργου που επέβαλε, ως μη όφειλε, ο πρωθυπουργός το 2019, προέβλεπε τον τεμαχισμό, την απόσπαση από τη θέση του και τη μεταφορά αλλού ενός εξαιρετικού μνημείου της παγκόσμιας κληρονομιάς. Ενός ακέραιου και σε εξαιρετική κατάσταση τμήματος του πολεοδομικού συγκροτήματος της Ρωμαϊκής και μετέπειτα Βυζαντινής Θεσσαλονίκης, που εκτείνεται σε έκταση 2 στρεμμάτων στον σταθμό Βενιζέλου. Και που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο.

Κατέστρεψαν, δηλαδή, έναν ανεκτίμητο θησαυρό της Θεσσαλονίκης και συγχρόνως μια πηγή έλξης για τον παγκόσμιο τουρισμό, ενώ υπήρχε τεχνική λύση να διασωθεί. Η οποία, μάλιστα, εφαρμόζονταν ήδη στο έργο.

Βάζοντας πάνω από το συμφέρον της πόλης, των πολιτών και της ιστορίας της χώρας την πολιτική εκδικητικότητα και τον πολιτικό τους εγωισμό. Με το φτηνό, όσο και καταστροφικό κίνητρο να πάρουν αυτοί τα εύσημα και όχι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.

Υπενθυμίζεται ότι η τεχνική λύση που εφαρμόζονταν τότε στον σταθμό Βενιζέλου και που προέβλεπε την κατασκευή του σταθμού με τα αρχαία αμετακίνητα και ακέραια στη θέση τους, η λύση που ο κ. Μητσοτάκης χωρίς τεχνικές γνώσεις και χωρίς τεχνική εισήγηση αποκάλεσε ατελέσφορη, ήταν η λύση που είχε εφαρμοστεί για το Μετρό της Αθήνας στο Μοναστηράκι, 20 χρόνια πριν.

  1. Η αλλαγή σχεδιασμού και η καθυστέρηση του έργου κατά τέσσερα επιπλέον χρόνια, κόστισε στο ελληνικό δημόσιο τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία καταβλήθηκαν ως αποζημίωση τα χρόνια αυτά για την καθυστέρηση στον εργολάβο. Κι αυτό γιατί οι ίδιοι οι κυβερνητικοί παραδέχθηκαν ότι για την καθυστέρηση υπεύθυνο ήταν το ελληνικό δημόσιο. Αφού την… δαπανηρή και καταστροφική απόφαση που έγινε αιτία για την αναίτια καθυστέρηση του έργου, την έλαβε ο ίδιος ο εκπρόσωπος του δημοσίου, ο πρωθυπουργός.

Τούτων δοθέντων, οι ίδιοι οι δολοφόνοι της ολοκλήρωσης του Μετρό το 2020, οι ίδιοι οι δολοφόνοι ενός μοναδικού και σπάνιου μνημείου πολιτισμού και οι ίδιοι που δαπάνησαν 100 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον του αρχικού προϋπολογισμού ως αποζημιώσεις στους εργολάβους για την καθυστέρηση που οι ίδιοι προκάλεσαν αναίτια στο έργο, επιστρέφουν σήμερα στον τόπο του εγκλήματος.

Και αντί να απολογηθούν και να ζητήσουν συγγνώμη, πανηγυρίζουν πάνω από το πτώμα του εγκλήματος.

Με τη Θεσσαλονίκη να έχει μείνει η τελευταία πόλη του μεγέθους του 1.000.000 κατοίκων στην Ευρώπη, χωρίς Μέσα Σταθερής Τροχιάς. Χωρίς Μετρό και χωρίς καν να έχουν ξεκινήσει οι επεκτάσεις του προς αεροδρόμιο και δυτικά, ο σχεδιασμός των οποίων είναι έτοιμος από το 2019. Κι ακόμη, η Θεσσαλονίκης μένει η μόνη στην Ευρώπη χωρίς Τραμ, χωρίς προαστιακό σιδηρόδρομο και χωρίς σιδηροδρομική σύνδεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, τα Βαλκάνια και με την Ευρώπη.

Και αντί για όλα αυτά, για τα οποία είναι υπεύθυνοι που δεν έγιναν εδώ και πέντε χρόνια που κυβερνούν, υπερηφανεύονται ότι ξεκίνησαν ένα άλλο, ατεκμηρίωτο τεχνικά, καταστροφικό περιβαλλοντικά και αδιέξοδο κυκλοφοριακά έργο, το Fly Over.

Το οποίο ήδη προκαλεί μεγάλη ζημιά στην πόλη και το οποίο θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη όταν ολοκληρωθεί.

Όχι μόνο γιατί προκαλεί τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα, όσο κατασκευάζεται, σε  μια πόλη χωρίς εναλλακτικές διεξόδους και χωρίς Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Ούτε μόνο γιατί όταν ολοκληρωθεί, αντί να βελτιώσει το κυκλοφοριακό, όπως θα έκαναν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αυτό θα δώσει κίνητρο για την επιβάρυνσή του, αφού θα προκαλέσει την κυκλοφορία περισσότερων ΙΧ αυτοκινήτων στους δρόμους.

Αλλά και γιατί εκτελείται στον αέρα, χωρίς να υπάρχουν τεχνικές μελέτες.

Εκτελείται, δηλαδή, καταστρέφοντας το περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου και μπαζώνοντας τα ρέματα της περιοχής, χωρίς να υπάρχει ακόμη εγκεκριμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Η οποία θα προέβλεπε τόσο τις επιπτώσεις από την κατασκευή, όσο όμως και την αποκατάσταση της βλάβης στο περιβάλλον.

Και βέβαια, το έργο κατασκευάζεται κανονικά, χωρίς να έχουν εκδικαστεί ακόμη ούτε οι προσφυγές των κατοίκων που πλήτονται από αυτό στο ΣτΕ.

Ο δολοφόνος, όπως λένε, επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος.

Στη δική μας περίπτωση, στην περίπτωση της ατυχούς Θεσσαλονίκης, όχι απλώς επιστρέφει, αλλά και συνεχίζει, επιστρέφοντας, να διαπράττει εγκλήματα κατά της πόλης και των πολιτών της.

Ενός κακού, όπως λένε, μύρια έπονται. Κοινώς… μπλέξαμε άσχημα!

*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα