Μία αφορμή για το ΜΑΖΙ

Σκέφτομαι μερικές φορές πως δε χρειάζονται πολλά για να ανασάνει μια πόλη, της αρκεί μια … «αιγίδα» για να δείξει το θετικό, το καινούργιο της πρόσωπο. Μια αφορμή για να δηλώσει τον υπόγειο κοσμοπολιτισμό της, που η μέγγενη της «συμπρωτεύουσας» την εμποδίζει. Στο 1o Gay Pride της Θεσσαλονίκης, 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης, δεν απελευθερώθηκαν φυσικά οι ομοφυλόφιλοι της πόλης, αυτοί πιστεύω ότι έχουν άλυτα θέματα να λύσουν για να απελευθερωθούν πραγματικά.

Ελευθερώθηκε ένα δυνατό ρεύμα υποστήριξης γι’ αυτούς, από μια νεολαία της πόλης που σκοπίμως αποφεύγουμε να εκθειάσουμε. Μια νεολαία ασχέτως σεξουαλικής συμπεριφοράς, που έχει ταξιδέψει, διαβάσει και ενημερωθεί για το πώς ζουν στον κόσμο οι άνθρωποι αυτού του πολυπολιτισμικού αιώνα.

Προφανώς αυτό κατάλαβε ο Μπουτάρης και τόλμησε, κάτι που η γενιά μου μόνο στη σφαίρα της επιστημονικής θα μπορούσε να οραματιστεί.

Η συμμετοχή, το κέφι, η διάθεση για επικοινωνία όσων συμμετείχαν ξεπέρασε κατά πολύ αυτό που διακήρυξαν οι οργανωτές της παρέλασης, είναι κάτι περισσότερο από ένα show υπερηφάνειας, είχε αυτό το μαγικό υπόγειο ρεύμα αλληλεγγύης για το διαφορετικό του καθενός, αναγκαία κι ικανή συνθήκη να επαναπροσδιορίσουμε στην αληθινή ζωή τις σχέσεις μεταξύ μας , τις σχέσεις των πολιτών που είχαμε χάσει από αμέλεια, βαρεμάρα η άκρατο προσωπικό εγωισμό.

Περπατώντας στην παράλια παρέα με την Κατερίνα, την υπεύθυνη του Κοινωνικού Ιατρείου της πόλης, είδαμε πολλά δακρυσμένα μάτια συμπολιτών μας, όχι για την κατάντια της πόλης όπως θα σπεύσουν να πουν πολλοί, αλλά αληθινής συγκίνησης, γιατί στα πρόσωπα των νέων ανθρώπων έβλεπαν τα πρόσωπα των χαμένων φίλων, που χάθηκαν από ανομολόγητη και οδυνηρή αρρώστια, μόνοι και κοινωνικά απόβλητοι. Σε άλλες εποχές.

Και κει στη μέση της Νέας Παράλιας σα να ψήλωσα κι εγώ για λίγο, γιατί σε τούτο το πανηγυρακι της ομοφυλοφιλίας, και των ανώμαλων που ενόχλησε σφοδρά τον μητροπολίτη μας, είδα κάτι από τη φλόγα, την πολιτική θέση, και την πρόταση για περισσότερη συμμετοχή, αλληλεγγύη και δράση που είδα στο πρώτο pride της Βαρκελώνης, όταν έπεσε ο Φράνκο και λιγότερο την ελαφρότητα των drug shows που συνάντησα στα pride του Λονδίνου και του Άμστερνταμ.

Είδα με τα μάτια μου ότι υπάρχει κι είναι έτοιμη μια ολόκληρη γενιά ενεργών πολιτών, που έχουν αντοχή κι ανοχή στο διαφορετικό, που θελουν μια άλλη πόλη, μια άλλη χώρα και περιμένουν τον σωστό που θα τους βάλει στην πρίζα, για να ανάψουν δημιουργικά, ειρηνικά κι όχι καταστροφικά κι ατελέσφορα όλα τους τα όνειρα για να φωτιστούν οι ζωές τους για να αντέξουν την κρίση και τα προβλήματα. Μια γενιά που το ΜΑΖΙ είναι η μυστική της δύναμη και το 1ο Thessaloniki Gay Pride, απλά η αφορμή.

* Ο Τέλλος Φίλης είναι υπεύθυνος της Seven Film Gallery.

** Οι φωτογραφίες είναι του Τέλλου Φίλη.