Μια Άνοιξη αλλιώτικη από τις άλλες

Μια Άνοιξη αλλιώτικη από τις άλλες, αλλόκοτη. Γεννάται κάτι που ήδη θερίζει. Η ταχύτητα της διασποράς του ιού, τρομαχτικά δυστοπική. Δεν είναι μόνο η απειλή αυτή καθαυτή, είναι κι ο τρόπος που βιώνω αυτήν την απειλή. Μπορεί να βιωθεί τραυματικά. Κι αυτό διότι το άγνωστο ξυπνά μέσα μου ό,τι φοβόμουν. Θαμμένα μυστικά κι ιστορίες από την κρύπτη. Το σώμα μου αισθάνεται ένταση και το μυαλό μου θολώνει. Αν παγώσω την ένταση κι ακινητοποιηθώ, κινδυνεύω. Αν την αρνηθώ, επίσης. Αν αρνηθώ την απειλή, αν τη χλευάσω με ουτοπική «παντοδυναμία», με υποτίμηση, με άρνηση ή απώθηση, κινδυνεύω τόσο εγώ όσο κι η αγέλη. Είναι σαν να βγαίνουμε στο δάσος για θήραμα κι εγώ να κυνηγώ σφυρίζοντας. Αν τρομοκρατηθώ, παγώσω απομονωθώ κι ακινητοποιηθώ, γίνομαι εύκολη λεία. Το ίδιο συμβαίνει κι αν κάνω άσκοπες κινήσεις επάνω στον πανικό μου. Αν καταφέρω και βιώσω αυτό που συμβαίνει, επιτρέψω στο συναίσθημά μου να εκφραστεί δημιουργικά κι αποτελεσματικά, αφήσω το σώμα μου να κινηθεί ουσιαστικά και μετατρέψω τις εικόνες, τις σκέψεις και τις κινήσεις μου «προσαρμοστικά», τότε «Δαρβινικά» αυξάνω τις πιθανότητες υπέρ μου κι υπέρ όλων μας.

Ωστόσο, η εμπιστοσύνη στον άλλον κλονίζεται. Θα προστατευτεί; Θα με προστατέψει; Θα μου πει αλήθεια, αν αρρωστήσει; Αν ένιωθα ήδη εγκλωβισμένος στη «σπηλιά» μου και ήθελα συνεχώς να περιπλανιέμαι στο δάσος, τώρα μπορεί να ασφυκτιώ κι έτσι να βγαίνω στο δάσος διαρκώς σφυρίζοντας. Αν ξυπνήσει κάποιο θηρίο, ακόμα κι αυτό που δεν ήξερα ότι κοιμόταν, ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσω. Δεν έχω άλλο χρόνο για χάσιμο. Αν είχα εντάσεις με τη φυλή μου, τώρα μεγεθύνονται. Αν κορυφωθεί η ένταση μπορεί και να λυθεί. «Δαρβινικά» μιλώντας πάντα, είναι κι αυτό προσαρμογή. Οποία μορφή κι αν έχει αυτή η λύση. Αν είχα χάσει την όρεξη για ζωή, μπορεί να βυθιστώ ακόμα περισσότερο. Τότε, όμως, μπορεί να γεννηθεί κάτι μέσα μου που θα φέρει την Άνοιξη στη ζωή μου. Κι έπειτα να προσαρμοστώ ξανά στην εποχή μου, στη ροή της ζωής σε συγχρονισμό του εσωτερικού μου κόσμου με τον εξωτερικό μου κόσμο. Ας ψάξω για πηγές αυτοφροντίδας: νερού, φαγητού, ύπνου, παιχνιδιού, δραστηριότητας, επικοινωνίας κι έκφρασης. Ας αναλογιστώ ποιες είναι αυτές οι πηγές, τόσο οι εσωτερικές όσο κι οι εξωτερικές, που με βοηθούν στα δύσκολα. Αν παρατηρήσω ότι οι πηγές που είχα συνηθίσει, έθεταν σε κίνδυνο τόσο την αγέλη όσο κι εμένα, τότε ας συνειδητοποιήσω ότι ανέκαθεν μας έθεταν σε κίνδυνο γιατί εμπεριείχαν την καταστροφή και την αυτοκαταστροφή. Ας αναβαθμιστώ, λοιπόν. Είναι μια ευκαιρία κι αυτή. Ας φύγω από την παγωνιά του Χειμώνα κι ας ακολουθήσω τη ροή της εποχής του δάσους. Ας κάνω ό,τι χρειάζεται για να αφήσω την Άνοιξη να γεννηθεί μέσα μου κι έτσι να βοηθήσω και το δάσος να αποβάλει ό,τι καταστρέφει κι εμάς κι αυτό. Άλλωστε, είμαστε όλοι μας παρόντες μπροστά σε μια κοσμογονική εποχή αλλαγής.