Μια αποτίμηση

Λέξεις: Θοδωρής Καμπέρος

Μετά την πρόσφατη εμπειρία που έζησα νιώθω ότι δικαιούμαι να εκφράσω δημόσια μια γνώμη κάποιες σκέψεις…να μοιραστώ κάποιες στιγμές

Το σπίτι μου υπάρχει σήμερα γιατί δεν το εγκαταλείψαμε. Γιατί πήραμε το όποιο ρίσκο να μείνουμε και να παλέψουμε με την φωτιά. Εγώ και ο Ευθύμης. Σε αυτές τις πρώτες κρίσιμες στιγμές που ξεπήδησαν εντελώς ξαφνικά οι φλόγες στην στίβα με τα καυσόξυλα στην αυλή μας, προλάβαμε να αρχίσουμε να σκορπάμε τα ξύλα στην κορυφή για να μην αναφλεγούν όλα. Ήταν τόσο ξαφνικό, γιατί η φωτιά φαινόταν μακριά τουλάχιστον διακόσια μέτρα και μεσολαβούσαν και σπίτια που δεν καίγονταν. Κερδίζοντας έτσι λίγο χρόνο και βλέποντας τις φλόγες ακούστηκαν φωνές….τρέξτε έπιασε φωτιά στου Καμπέρου. Σε λίγα λεπτά ήρθαν κάτι παλικαρόπουλα της γειτονιάς που και αυτά είχαν μείνει να προστατεύσουν τα σπίτια τους και μπήκαν στον αγώνα. Κάποιοι άλλοι σταμάτησαν ένα μικρό πυροσβεστικό που πέρναγε από τον δρόμο και το οδήγησαν μέσα… Έτσι σώθηκε το σπίτι μας…

Λίγο πριν διαπληκτιζόμουνα με δύο αστυνομικούς στον δρόμο που μου φώναζαν…. φύγετε αμέσως . υπάρχει εντολή εκκένωσης…Τους είπα ότι όσο πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα, ότι μπορώ να προστατεύσω το σπίτι μου να σωθεί, θα μείνω ότι και να λένε ,δεν πάω πουθενά.

Δεν ήθελα να παρανομήσω, ούτε να παρακούσω τις αρχές… ‘Ηθελα απλά να κάνω το καθήκον μου μέχρι το τέλος. Να μην έχω τύψεις μια ζωή ότι δείλιασα την κρίσιμη στιγμή, ότι το έβαλα στα πόδια. Ένα σπίτι δεν είναι ντουβάρια, είναι μια ζωή, στοιχειωμένο με στιγμές μνήμες συναισθήματα., φωνές , γέλια, κλάματα….

Και το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθεια μας.

Το σπίτι μας σώθηκε γιατί δεν το εγκαταλείψαμε.

Και η αλήθεια είναι ότι δεν ένιωσα ότι ρίσκαρα τον απόλυτο κίνδυνο για την ζωή μας. Οτι έκανα μια αποκοτιά…. Η πολύ περισσότερο μια ηρωική πράξη….

Παντα έβλεπα και έκρινα ότι υπήρχε περιθώριο διαφυγής….ακόμα

Συμπεράσματα:

Στην διαμάχη που ξέσπασε μετά ανάμεσα στον Υπουργό Κεφαλογιάννη και στον Δήμαρχο της Πάτρας τον Κώστα τον Πελετιδη η περίπτωση μου είναι αντιπροσωπευτική.

Κατά τον Υπουργό η στάση μου είναι παραβατική , παράκουσα τις εντολές ….παρανομησα!!!!!! Κατηγορεί τον Δήμαρχο ότι με την Δημόσια επιβράβευση που έκανε σε όσους πολίτες της περιοχής πάλεψαν μαζί με τις δυνάμεις της πυροσβεστικής να σώσουν τα σπίτια τους ότι τους παρότρυνε σε παρανομία ….

Ο Δήμαρχος σαν πρώτος πολίτης της πόλης ένοιωσε την ανάγκη να εκφράσει την υπερηφάνεια του για τον …. ηρωισμό .(κατά λέξη)..των κατοίκων της πόλης του….δεν παρότρυνε κανένα τι να κάνει …είπε μακάρι να αρκούσαν τα δημόσια μέσα αλλά δυστυχώς….δεν αρκούν ….άρα αυτό τον αγώνα πρέπει να τον δώσουν όλοι από κοινού ..

Και για αυτό τον κατηγόρησε ο Υπουργός …

Τι να πω !!!!! Ντροπή ….. αίσχος… λίγα είναι

Παραπέρα αν όλοι άκουγαν το 112 που διαρκώς καλούσε σε εκκένωση την μια περιοχή μετά την άλλη τι θα είχε συμβεί… Ολόκληρη Αχαγια. Πόλη 7000 κατοίκων την καλούσαν συνεχώς να εκκενωθεί…. Χωρίς να υπάρχει όπως τελικά αποδείχθηκε κίνδυνος…Δεν μας είπαν όμως που να πάνε ξαφνικά 7000 άνθρωποι, πως θα εκκένωσαν την πόλη, που θα διανυκτέρευαν….καμία κατεύθυνση….απλα φύγετε…τρέξτε να σωθείτε…

Αν είναι δυνατόν τόση ανοργανωσια και ανευθυνότητα… Ευτυχώς που ….εστασίασε…μια ολόκληρη πολη …στις διαταγές ….της κυβέρνησης …!!!!

Ευτυχώς που ο κόσμος…. παράκουσε….παρανόμησε… αδιαφόρησε…και έμεινε στα σπίτια του …θα είχαν συμβεί πολλά ατυχήματα με το χάος του πανικού.

Δυστυχώς….είναι επικίνδυνα ανεύθυνοι

Είναι το πιο ευγενικό που μπορώ να πω….

ΥΣ. Ευθύμης Σωτηρόπουλος ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου που στάθηκες δίπλα μου εκείνες τις στιγμές

Επίσης τα παλικάρια τα γειτονόπουλα που έτρεξαν κοντά μας. Τα παιδιά τους εθελοντές από την Αθήνα , τον ανιψιό μου Alex Caberos που ήρθε τρέχοντας και φυσικά τους ηρωικούς Πυροσβέστες μας που δίνουν την ψυχή τους.

Μεγάλο ευχαριστώ….με κάνατε να ελπίζω όλοι ότι ο κόσμος γύρω μου αξίζει ακόμα…