Μια διασπασμένη Ευρώπη που ψάχνει ισορροπίες σε έναν μουσικό διαγωνισμό

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Eurovision είναι ένας σοβαρά πολιτικοποιημένος διαγωνισμός. Μπορεί το όραμα του Μαρσέλ Μπεζενσόν το 1956 να είχε τις πιο αγνές προθέσεις για ένα σόου με κέντρο το τραγούδι και τη μουσική και για μια μουσική ένωση της γηραιάς ηπείρου, ό,τι έχει ακολουθήσει όμως από τότε είναι βαθιά πολιτικοποιημένο, όσο κι αν η διοργάνωση κάθε χρόνο το αρνείται.

Στον Α’ Ημιτελικό παρακολουθήσαμε ένα εμβόλιμο σόου που συνηθίζεται και σε αυτό ακούσαμε ότι η Eurovision «non-political, strictly neutral, doesn’t matter if you’ re good or brutal» (= μη πολιτική, αυστηρά ουδέτερη, δεν έχει σημασία αν είσαι καλός ή σκληρός). Ιδίως το κομμάτι που «δε μας νοιάζει αν είσαι σκληρός, βίαιος», δε συνηθίζεται.

Και προφανώς αυτό έπεται των πολλών αιτήσεων και προτάσεων για μη συμμετοχή του Ισραήλ στον διαγωνισμό.

Το Ισραήλ πέρσι αποτέλεσε μεγάλο θέμα debate, διακινδύνευσε τη συμμετοχή άλλων χωρών, όπως ακούγεται παρασκηνιακά, ενώ βγήκε δεύτερο στις ψήφους του κοινού τη στιγμή που μεγάλες διαδηλώσεις ελάμβαναν χώρα στην πόλη όπου γινόταν η διοργάνωση. Μια αποστολή με «αμυντική» στάση, όπως έλεγαν, πιο επιθετική από ένα καθαρόαιμο σέντερ φορ, που επέλεγε να διατρανώνει για το πως η μουσική ενώνει τον κόσμο τη στιγμή που αποζητούσε ίντριγκα, έβγαζε παράνομα πλάνα, έπαιζε με τα νεύρα συμμετεχόντων και πήγε φέτος να διαιωνίσει μια κατάσταση με μια περσινή διαγωνιζόμενη, τη Μαρίνα Σάττι.

Βέβαια, όταν η Ρωσία εισέβαλλε στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, η Ρωσία αποκλείστηκε από κάθε μορφής συμμετοχή στα Ευρωπαϊκά πράγματα– ως εκ τούτου και από τη Eurovision- και ο διαγωνισμός δεν έδειχνε τότε τόση ανοχή στους brutal συμμετέχοντες.

Η Eurovision ήταν, είναι και θα είναι πολιτική.

Από τον διαχωρισμό των μπλοκ που ανταλλάσσουν ψήφους (ανατολικό, βαλκανικό, ιβηρικό, σκανδιναβικό) μέχρι τις big-5, τις υπερδυνάμεις της Ευρώπης δηλαδή, από τις επιτροπές μέχρι τα καθιερωμένα 12αρια, από τους 0 πόντους τησ σκληρής Γερμανίας την περίοδο των μνημονίων μέχρι τις πολιτικές νίκες που προκάλεσαν συγκίνηση.

Από τις αλλαγές στίχων μέχρι το βαρύ October Rain της Eden Golan πέρσυ, που μετατράπηκε σε Huricane και μιλούσε για την επίθεση της Χαμάς στο Φεστιβάλ Supernova στις 7 Οκτώβρη.

Από τη Μαρίζα Κωχ με ένα τραγούδι για την Κύπρο, ένα αλεξίσφαιρο μέσα από το φόρεμα και την τουρκική τηλεόραση να ρίχνει μαύρο και εθνικιστικό τραγούδι μέχρι την Αστερομάτα της Κλαυδίας που επικρίθηκε για «επίθεση» στην Τουρκία.

Από άκρη σε άκρη, η Eurovision έχει μέσα πολιτική.

Και σε αυτό το ταραγμένο πλαίσιο του 2025, το σύνθημα United by Music είναι τουλάχιστον υπό εξέταση, και τα αποτελέσματα θα φανούν το Σάββατο το βράδυ.

Τα πράγματα στην Ευρώπη είναι πολωμένα σε μεγάλο βαθμό. Η ακροδεξιά κατακλύζει τα κράτη, η ισχύς του δυνατότερου ξαναέρχεται στα πράγματα. Διαφορετικές προτάσεις, διαφορετικές οπτικές, διαφορετικές διεκδικήσεις. Και σε αυτό το κλίμα, όλοι μαζί τραγουδάμε για μια εβδομάδα, και μετά βλέπουμε…