Μια εικόνα, χιλιάδες λέξεις

Από όσα τραγικά συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου στην Θεσσαλονίκη υπάρχει μια εικόνα που κάνει το γύρω του κόσμου. Που έχει τις περισσότερες αναπαραγωγές, που προκαλεί κυριολεκτικά το βλέμμα. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε η εικόνα του Άρη Μεσσήνη κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα και οι φήμες ότι η εικόνα είναι fake, φωτομοντάζ, hoax για να πληγεί το συλλαλητήριο εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών.

Η εικόνα όμως φυσικά και δεν είναι ψεύτικη. Είναι ένα συγκλονιστικό στιγμιότυπο που συνέλαβε ο φακός του φωτογράφου για λογαριασμό του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων στους δρόμους της πόλης.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσει κανείς με τη λογική αυτή την εικόνα εξάγει φυσικά και μια σειρά άλλα συμπεράσματα. Όπως για παράδειγμα το ποιοι είναι οι λόγοι που ένα μεγάλο, πιθανά και το μεγαλύτερο μέρος του πλήθους, που συμμετείχε στα συλλαλητήρια του Φεβρουαρίου, δεν έδωσε ή δεν δίνει πια το παρόν στα τωρινά συλλαλητήρια. Ο λόγος είναι προφανή: Τα συλλαλητήρια καπελώθηκαν από μια σειρά ακραία στοιχεία που έδωσαν και δίνουν πια τον τόνο τους και όσοι δεν θέλουν να ταυτίζονται με εικόνες σαν και αυτήν απομακρύνθηκαν.

Τι βλέπουμε σε αυτή την εικόνα; Ένα κράμα σουραλιστικής παρέλασης που φέρνει στο νου την τρέλα του καρναβαλιού, την ξεγνοιασιά ενός gay parade, τον σουρεαλισμό ενός αστείου στημένου για χοντρή πλάκα.

Μια γυναίκα στο βάθος με μαύρη μαντίλα και μοντέρνο πέδιλο ζαλώθηκε τη σημαία με το αστέρι της Βεργίνας. Μια άλλη μορφή, μεταξύ καλόγριας και γυναίκας με μπούργκα, κάπου στη Μέση Ανατολή, κρατά ψηλά μια δυσανάλογα μεγάλη εικόνα της Παναγιάς την οποία έχει στρέψει προς το μέρος ενός ημίγυμνου άνδρα. Ο άνδρας έχει κατεβάσει το παντελόνι του και επιδυκνείωντας τα οπίσθια και φυσικά τα γεννητικά του όργανα τα οποία υπογραμμίζει με τη γνωστή κίνηση μοιάζει εκτός εαυτού. Και πιθανά είναι. Το όνομα της γείτονος χώρας τον έχει αναγκάσει να προβεί σε τούτη την ακρότητα. Ή απλά είναι ένας άνθρωπος με ψυχική διαταραχή που κανείς δεν τον προστάτεψε μέσα στο μπούγιο.

Η σύνθεση του κάδρου είναι Αλμοδοβαρική. Η εικόνα του Μεσσήνη πιστεύω θα μείνει στην παγκόσμια φωτοειδησιογραφία. Θα αποτελεί για τους μελετητές της εποχής μας στο μέλλον ένα δείγμα μιας εποχής χωρίς μέτρο, χωρίς αναστολές. Υποθέτω ότι για τους υπόλοιπους που σύμφωνα με την συνείδηση τους η συγκεκριμένη συμφωνία αποτελεί εθνική ήττα η εικόνα αυτή δεν αντιπροσωπεύει τον ιδανικό τρόπο αντίδρασης. Το αντίθετο μάλιστα.

Προσπαθώ να σκεφτώ αυτό το ανομοιογενές τσούρμο της εικόνας στις υπόλοιπες στιγμές του καθημερινού βίου. Μπροστά σε πράγματα που ισοπέδωσαν τις ζωές μας δέκα χρόνια τώρα. Προσπαθώ να σκεφτώ πως αντέδρασαν; Αν αντέδρασαν; Και να συμπεράνω στο τι τελικά μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να βγει από τα ρούχα του κυριολεκτικά. Ή να αρπάξει μια Παναγιά πιο μεγάλη από το μπόι του και να κατέβει στο δρόμο…