Μια φιλόλογος γράφει στα παιδιά για τις Πανελλαδικές

Λέξεις: Βασιλεία Ζωγραφάκη, φιλόλογος

Λοιπόν, τέρμα τα ψέματα. Άρχισαν οι Πανελλήνιες. Η σημερινή μέρα θα υπάρξει ίσως η πιο αγχωτική μέρα της μέχρι τώρα ζωής σας. Θα μου επιτρέψετε, ως καθηγήτρια που διδάσκω σε Λύκειο πάρα πολλά χρόνια αλλά και ως μητέρα, να δώσω λίγες συμβουλές.

Ό,τι διαβάσατε, διαβάσατε. Σήμερα το πολύ κάποια μικρή επανάληψη, λίγες ώρες, μη χτυπήσετε 12ωρα (ξέρετε εσείς…). Μετά κλείστε τα βιβλία. Βγείτε για περπάτημα, βγείτε για καφέ με φίλους, βγείτε στο μπαλκόνι, γενικώς βγείτε, τέλος πάντων. Ή απλώς παίξτε κανένα διαδικτυακό παιχνίδι, κατά προτίμηση από αυτά στα οποία νικάτε συνήθως. Και με τους φίλους η κουβέντα να είναι για το πού θα πάτε διακοπές μετά ή έστω για το πού θα δουλέψετε το καλοκαίρι, όχι για τις εξετάσεις. Φάτε καλά, κάτι που σας αρέσει, κοιμηθείτε νωρίς. Μέρα είναι, θα περάσει τελικά.

Και αύριο, 7:45 στο σχολείο. Στην αρχή όλα αυτά τα διαδικαστικά θα σας φανούν χρονοβόρα και ίσως ανούσια. Όταν ετοιμαστείτε στις τάξεις, θα μπορείτε να βγείτε και στο προαύλιο μια βόλτα. Βόλτα, για αέρα, όχι για τίποτα άλλο… Πιστέψτε με, δε βοηθάει… Για μένα το πιο αγχωτικό διάστημα -και με διαφορά- είναι από τη στιγμή που χτυπάει το κουδούνι (ότι ήρθαν τα θέματα) μέχρι και να τα φωτοτυπήσουν και να τα φέρουν στις αίθουσες οι συνάδελφοι. Αυτά τα λεπτά θα σας φανούν αιώνες, αν και οι καθηγητές σας πάνω στο γραφείο ξεσκίζονται για να το κάνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αλλά και χωρίς λάθη. Προετοιμαστείτε ότι θα διαρκέσει αρκετά, οπότε ίσως σας φανεί λιγότερο.

Και όταν έρθουν τα θέματα, παίζει η πιθανότητα να τα δείτε και να νομίζετε ότι δεν τα έχετε ξαναδεί ποτέ στη ζωή σας. Δεν είναι η αλήθεια, είναι το άγχος. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και ξεκινήστε από το πιο βατό θέμα, αυτό που θυμάστε καλύτερα. Σιγά – σιγά θα έρθουν όλα. Ελέγχετε το χρόνο σας, πίνετε λίγο νερό, αν χρειαστεί πάτε και στην τουαλέτα. Ο χρόνος φτάνει.

Όταν τελειώσετε, ξαναρίξτε μια ματιά, μην ξεχάσατε τίποτα. Και αν συμβεί κάτι στραβό, το πιθανότερο είναι ότι διορθώνεται. Και αν δεν διορθώνεται, δεν είναι και η καταστροφή του πλανήτη.

Όταν γυρίσετε σπίτι, μη δείτε λύσεις, μην ελέγξετε απαντήσεις, ό,τι έγινε έγινε, πάμε για το επόμενο. Και έτσι, μια – μια, θα φύγουν οι μέρες. Όταν νιώσετε ότι δεν αντέχετε άλλο, να κάνετε διάλειμμα και να αρχίσετε να σκέφτεστε το καλοκαίρι και τι θα κάνετε «την επόμενη μέρα». Αλήθεια, τι θα κάνετε; Θα κοιμάστε; Θα πάτε στη θάλασσα; Θα ξενυχτίσετε; Ό,τι και να κάνετε, να είναι χαλαρωτικό και εκτονωτικό. Έτσι κι αλλιώς, θα είναι «η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σας».

Ό,τι και να γίνει, το σχολείο τέλειωσε για εσάς. Και αυτό πολλές φορές αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά ό,τι και να συμβεί, ακόμα και αν ξαναδώσετε, ποτέ δεν θα ξαναπάτε στο σχολείο όπως κάνατε δώδεκα χρόνια τώρα. Οπότε, χαρείτε για το νέο που έρχεται και μην ξεχνάτε ποτέ ότι «η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από εμάς».

Συγγνώμη αν σας κούρασα (φιλόλογος γαρ) αλλά τα γράφω από πραγματικό ενδιαφέρον. Οπότε, καλό κουράγιο (τελειώνει πια…) και καλή επιτυχία, ανάλογη με τους κόπους σας ο καθένας.