Μια μεταβατική χρονιά ξεκινά
Η Θεσσαλονίκη μοιάζει να είναι ένα υποσχόμενο Eldorado αυτή τη στιγμή.
Στη γραμμή της εκκίνησης, καθώς οι κανονικές ενάρξεις δεν είναι την Πρωτοχρονιά αλλά το Σεπτέμβριο, μην γελιόμαστε. Αποκαμωμένοι από μια εξαντλητική περίοδο εννέα χρόνων διαρκούς κρίσης, πολιτικών παλινωδιών παντός είδους, ενός πολιτικού προσωπικού που μοιάζει τόσο αλλού από την πραγματικότητα.
Η χρονιά ξεκινά με λίγες ελπίδες για καλυτέρευση, με κόπωση πολλή. Με αγωνία. Όπως και όσες προηγήθηκαν. Μια χρονιά πολλαπλώς προεκλογική, που η ουσία θα χαθεί πάλι σε μεγαλοστομίες και η ζωή μας θα ρολάρει αργά και βασανιστικά προς ένα αβέβαιο μέλλον.
Για την Θεσσαλονίκη είναι μια μεταβατική χρονιά η χρονιά που ξεκινά. Καθώς το βασικό έτος σημαντικών αλλαγών αναμένεται να είναι το 2020, το 2019 θα είναι σαν ένα ενδιάμεσο τούνελ από όπου η πόλη θα περάσει πριν βγει, λόγω συνθηκών σε ένα πιο φωτισμένο τοπίο.
Τι εννοώ; Το 2020, καλώς εχόντων των πραγμάτων, ολοκληρώνεται ένα μεγάλο μέρος του Μετρό, που θα αρχίσει να λειτουργεί τουλάχιστον μέχρι το Συντριβάνι. Λειψό, αλλά θα λειτουργεί, με προοπτικές για το μέλλον. Για τα Δυτικά, το αεροδρόμιο και γενικόλογες εξαγγελίες περί επεκτάσεων στην Τούμπα, την Πυλαία και ποιος ξέρει πού αλλού… Όπως και να έχει όταν η βασική γραμμή ολοκληρωθεί, υποθέτω μέχρι το 2021 ή 2022, η πλάζα που θα σχηματιστεί στην Βενιζέλου θα είναι πραγματικά ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που θα έχει να επιδείξει η πόλη. Τα ακίνητα στην ευρύτερη περιοχή θα πάνε στο θεό, ήδη επιχειρηματίες αγοράζουν κοψοχρονιά ό,τι βρουν εκεί γύρω, καθώς θα μιλάμε σε λίγα χρόνια για το αληθινό διαμάντι της πόλης.
Παράλληλα το 2020 ολοκληρώνονται οι εργασίες στο αεροδρόμιο. Ένας νέος αεροδιάδρομος (επιτέλους) και νέες εγκαταστάσεις (επιτέλους) δημιουργούν συνθήκες καλύτερης αεροπορικής πρόσβασης στην πόλη και τα γειτονικά Βαλκάνια, καθώς ήδη πολλοί γείτονες, πχ Βούλγαροι του νότου, προτιμούν να πετούν από δω από το να ανεβαίνουν στην Σόφια. Ήδη ακούγεται έντονα, μετά την Ασία να ανοίξουν πλέον απευθείας πτήσεις και προς Αμερική. Παράλληλα προχωρά το νέο γρήγορο τρένο που θα μειώσει αισθητά την απόσταση με την Λάρισα, την Αθήνα και κατ΄επέκταση το εξωτερικό.
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς, το Μουσείο Ολοκαυτώματος που έχει ορίζοντα το 2020, την ανάπλαση της Στοάς Μοδιάνο, την ανάπλαση της Κεντρικής Αγοράς, την ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας, τα έργα στο Λιμάνι για την μετατροπή του σε ένα πραγματικά άξιο εμπορικά λιμάνι της πόλης, μερικά πολύ φιλόδοξα project νέων ξενοδοχειακών μονάδων (όπως το Όλυμπος Νάουσα), το 2020 μοιάζει η πραγματικά μεγάλη χρονιά της πόλης. Μαζί με αυτά και το νέο μητροπολιτικό μουσείο που θα προέλθει από τη συνένωση το ΚΜΣΤ και του ΜΜΣΤ, το πολυαναμενόμενο MOMUS.
Στην ενδιάμεση σεζόν που ξεκινά έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια αβάσταχτη καθημερινότητα, προβλήματα υποδομών που αντί να λύνονται συσσωρεύονται, τη μετατροπή εκατοντάδων σπιτιών σε airbnb, που δημιουργούν ένα σοβαρό πρόβλημα στέγης σε φοιτητές και κατοίκους, τον ερχομό των δημοτικών εκλογών που βγάζει στην επιφάνεια ένα διαγωνισμό φιλοδοξιών και ένα νέο σταρ σίστεμ, που σε ένα μεγάλο βαθμό δεν έχει σχέση με τις πραγματικές προτεραιότητες της πόλης και μια αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα.
Η Θεσσαλονίκη μοιάζει να είναι ένα υποσχόμενο Eldorado αυτή τη στιγμή. Το θέμα είναι μην μείνει και πάλι στο κομμάτι των απατηλών υποσχέσεων. Καλή σεζόν.
