Μια ονειρική παραίσθηση ετών είκοσι
Μερικά λόγια από τον Γιώργο Κυριακόπουλο για το απίστευτο θαύμα του Δημήτρη Παπαϊωάννου και των συνεργατών του, στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004.
Λέξεις: Γιώργος Κυριακόπουλος
Μέσα στην παραζάλη της πληροφόρησης για τους Ολυμπιακούς του Παρισιού και ιδίως για την χρήση της ίδιας της πόλης και του ποταμού της στις τελετές και σε κάποια αγωνίσματα, παρασύρθηκα χτες βράδυ στο να ξαναδώ εκείνο το απίστευτο θαύμα του Δημήτρη Παπαϊωάννου και των άξιων συνεργατών του, μεταξύ των οποίων και δύο φίλοι που αγαπώ πολύ, η Λίλη Πεζανού (σκηνικά και μηχανισμοί) και ο Γιώργος Κουμεντάκης (μουσική επιμέλεια).
Και πόσα να προσθέσει κανείς για τα κοστούμια της Σοφίας Κοκοσαλάκη, τις χορογραφίες της Αγγελικής Στελάτου, τους φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκώ, την αυταπάρνηση των 600 τεχνιτών και των ανθρώπων της Jack Morton, του DJ Tiesto και της Bjork, καθώς φυσικά και των χιλιάδων εθελοντών.
Με πλημμύρισε (και πάλι) η ίδια συγκίνηση και το ίδιο ρίγος, όπως τότε στην γενική πρόβα, που βρεθήκαμε με τον φίλο μου τον Π.Δ. και τους αναπτήρες μας στις κερκίδες, αδυνατώντας να πιστέψουμε πόση ποίηση χωράει σε μία φανφάρα εκατομμυρίων. Κι όμως, η φρεσκάδα και η μεγάλη ποιητική ιδέα αντέχουν στο χρόνο. Πολλά που άρχισαν εκεί μάρκαραν για πάντα τις Ολυμπιάδες, όπως π.χ. η ελεύθερη παρέλαση, τα ντραμς κλπ.
Το Λονδίνο πρόσθεσε το χιούμορ.
Το Παρίσι να δούμε τι θα προσθέσει.
Αυτές οι μεγάλες τελετές των Ολυμπιακών δεν είναι απλά πανάκριβες παραγωγές. Σχετίζονται και με το πώς βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο. Κι αν μπορούμε να τον δούμε με κοινούς κώδικες, πέρα από τα μεγαλεπήβολα του Ολυμπιακού ιδεώδους.
Από μουσουλμάνους και συντηρητικούς χριστιανούς, δηλαδή, που έβλεπαν τότε έναν ιπτάμενο Έρωτα να αγγίζει τον καθένα, το γυμνό σώμα ως το τελικό ιδανικό, την έγκυο γυναίκα να πλατσουρίζει στα νερά με το φως στην κοιλιά της ως τον τελικό προορισμό μαζί με την τιθάσευση του Λόγου πάνω σ’ εκείνον τον αιωρούμενο κύβο, έως την συνύπαρξη της Oceania και του Progressive House με τον Mahler και τον Χατζηδάκι, ξεσηκώνοντας με το ίδιο τέμπο και την ίδια αισθητική κάποιο πανανθρώπινο όλον.
Πόσο σπουδαία δουλειά! Και τι game changer κυριολεκτικά!
*Ο Γιώργος Κυριακόπουλος είναι συγγραφέας
