Μία παρατεταμένη Mεγάλη εβδομάδα

Ένα ακόμα απόγευμα δίνει αργά τη θέση του στο βράδυ. Ήρθε η Άνοιξη, τα δέντρα ανθίζουν. Το τελευταίο διήμερο νιώσαμε πως διανύουμε τις πρώτες ημέρες του Απρίλη κι από άποψη θερμοκρασίας. Κοντεύουμε να συμπληρώσουμε έναν μήνα μίας νέας πραγματικότητας που δοκιμάζει τα όριά μας. Κάτι σαν ένα “πείραμα”, σαν μία δοκιμασία στα οποία είμαστε όλοι πρωταγωνιστές χωρίς να το έχουμε επιλέξει. Το χειρότερο είναι όμως πως κανείς δε γνωρίζει πότε θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας.

Αυτή η αμφιβολία επιτείνει το ψυχολογικό αδιέξοδο όσο περνάει ο χρόνος. Ταυτόχρονα πλησιάζει το Πάσχα. Παραδοσιακά οι Έλληνες στις μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης μαζεύονται και περνούν οικογενειακά. Είναι μία ευκαιρία για επικοινωνία, ανταλλαγή απόψεων και δυνατών συναισθημάτων. Φέτος οι ιδιάζουσες συνθήκες φέρνουν τους ανθρώπους μακριά. Όσον κι αν θέλεις να πειθαρχήσεις στα μέτρα, η καρδιά του ζητάει την επαφή, δημιουργείται ακριβώς αυτή η ανάγκη. Ψάχνεις τη θαλπωρή μίας αγκαλιάς, γιατί απλά έτσι έχεις μάθει.

Σε σύγκριση με τα Χριστούγεννα, την Μεγάλη Εβδομάδα το κλίμα είναι κατανυκτικό κι όχι πανηγυρικό. Αποτελεί περίοδο ξεκούρασης, σκέψης και περισυλλογής. Μέσα από τα πάθη του Χριστού που αναβιώνουν, ο καθένας μπορεί να κάνει τον παραλληλισμό του για τον δικό του Γολγοθά. Αδικίες, επιπόλαιες αντιδράσεις, “αμαρτίες”. Να συνειδητοποιήσει τα λάθη του. Να πει μία συγγνώμη όχι για τους τύπους, αλλά με πλήρη αίσθηση μετάνοιας. Είναι επίσης ιδανικό διάστημα να περπατήσεις στην άδεια Θεσσαλονίκη, ειδικά από τη Μ.Πέμπτη και μετά. Φέτος όμως είπαμε … υπομονή, πειθαρχία και σύνεση.

Ο καιρός ολοένα και περισσότερο μας καλεί με τις “σειρήνες” του. Εμείς πρέπει να συγκρατηθούμε. Να αρνηθούμε τον πειρασμό. Ελπίζω τουλάχιστον πως θα βελτιώσουμε την αυτοπειθαρχία μας. Προσπαθώ να αναζητήσω οφέλη, να πάρω απόσταση από τα πράγματα και να κάνω μία δεύτερη ανάγνωση της κατάστασης από ψηλά. Προέχει η υγεία, για εμάς και τους διπλανούς μας. Είναι περίεργο, είναι ίσως σκληρό, αλλά είναι μονόδρομος. Ο καθένας πρέπει να γράψει το δικό του ημερολόγιο “καραντίνας” και να το διηγείται για χρόνια μετά. Ίσως όμως αυτή να είναι αρχή ενός διαστήματος που τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν.

Θέλω να βλέπω τα πράγματα αισιόδοξα. Αναζητώ πάντα την αχτίδα της ελπίδας για να την μεταφέρω και στο περιβάλλον μου. Δεν μπορώ όμως να είμαι αιθεροβάμων μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα, που μέρα με την ημέρα διαμορφώνεται. Βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να βουλιάξει μετά. Η απάντηση θα δοθεί μέσα από την αλληλεγγύη και την καθημερινή πάλη στο στίβο της ζωής. Όποιος έχει βυθιστεί σε αδράνεια θα το πληρώσει αργότερα διπλά. Ένας ενεργός πολίτης είναι ένας σκεπτόμενος πολίτης που βλέπει πάντα μπροστά.

Σάββατο του Λαζάρου, Κυριακή των Βαϊών και Μεγάλη εβδομάδα σε συνέχεια ενός αναγκαστικού εγκλεισμού, με την πολύχρωμη Φύση να οργιάζει. Θα περάσει κι αυτό. Σημασία έχει να μας βρει υγιείς. Λέμε ένα μεγάλο όχι στον πανικό. Φιλτράρουμε καλά τις πηγές της πληροφόρησής μας, διασταυρώνουμε τις ειδήσεις. Προετοιμαζόμαστε για το μετά κι αυτό θα μας αποζημιώσει. Η ευτυχία βρίσκεται σε πράγματα μικρά, όπως μία βόλτα στην παραλία με καλή παρέα. Το κατανοείς μονάχα όταν το στερηθείς. Καλές γιορτές με αγάπη …