Μια πόλη χωρίς σενάριο

Η απόσταση από το Λευκό Πύργο ως τη Ροτόντα είναι πέντε λεπτά δρόμος. Και όμως. Μοιάζει με άβυσσος. Στο Λευκό Πύργο υπάρχει πρωί πρωί μια ουρά τουριστών. Περιμένουν υπομονετικά να μπουν μέσα. Ανεβαίνοντας την Αγγελάκη εργάτες του Δήμου κουρεύουν το χορτάρι, συμμαζεύουν άρον άρον τα παρτέρια, υπάλληλοι βάφουν ταχυδρομικά κουτιά με φρέσκο κίτρινο χρώμα, η πόλη φρεσκάρεται.

Κάθε Σεπτέμβριο φρεσκάρεται. Θα έρθει ο πρωθυπουργός. Ένας ακόμα. Θα εξαγγείλει την αναγέννησή της, πίσω από σιδερένιες μπάρες που θα τις φυλάνε χιλιάδες αστυνομικοί. Θα ανοίξει και γραφείο πρωθυπουργού.

Αν ανέβεις λίγο παραπάνω, στο ωραιότερο μνημείο της πόλης, τη Ροτόντα, ακόμα και το πρωί θα συναντήσεις ανθρώπινες σκιές. Η μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών αυτή την εποχή γίνεται γύρω από τη Ροτόντα και μέσα στο Πανεπιστήμιο. Απροκάλυπτα. Στις εισόδους των οικοδομών, στο πάρκο που παίζουν παιδιά.

Πίσω στην Εγνατία οι λαμαρίνες συνεχίζουν να πνίγουν τα πάντα. Να αποξενώνουν τους κατοίκους από τον ιστό της πόλης. Να τη χωρίζουν στα δυο σαν χαντάκι. Τι και αν μέσα στη ΔΕΘ εκτίθεται ένα βαγόνι του Μετρό. Πιο πολύ με ανέκδοτο μοιάζει, με επιστημονική φαντασία. Το 2020 μοιάζει πολύ μακρινό και πολύ ψεύτικο για να τελειώσει.

Στην Τσιμισκή η αγορά έχει αλλάξει εντελώς. Έχει μεταλλαχθεί. Οι πολυεθνικές αλυσίδες την κάνουν πια ίδια και απαράλλακτη με του δρόμους των μεγάλων πόλεων του κόσμου. Τρως ίδια, ντύνεσαι ίδια, φτιάχνεις το σπίτι σου ίδια. Σκέπτεσαι ίδια. Η Θεσσαλονίκη υποδέχεται τη νέα σεζόν ανόρεχτα. Αν εξαιρέσεις το πιο δυνατό της κομμάτι, τους νέους που δεν το βάζουν κάτω, οργανώνουν συνεχώς πράγματα, φεστιβάλ, events, συναυλίες, οικειοποιούνται όμορφα την παρατημένη πόλη, θριαμβεύουν. Οι υπόλοιποι μοιάζουμε παρατηρητές. Κουρασμένοι.

Η προσμονή μιας εκκίνησης της Θεσσαλονίκης των τελευταίων χρόνων, μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης δεν ευοδώθηκε ποτέ. Η αδημονία αποδείχτηκε μάταιη, η νέα αφήγηση δεν ακούστηκε ποτέ από κανέναν, το νέο όραμα απουσιάζει. Διαχείριση γίνεται της μιζέριας και μάλιστα άτσαλα. Ναι τα ξενοδοχεία έχουν πληρότητα 92% όμως ο ξένος που θα περπατήσει στην άναρχη και χαοτική Ερμού που μοιάζει με Κάιρο δεν θα ξανάρθει. Το κόκκινο διώροφο λεωφορείο που θα κολλήσει στην κίνηση γεμάτο τουρίστες θα προκαλέσει μόνο εκνευρισμό και κακά σχόλια στο trip advisor. Το αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο ολημερίς στο Καπάνι και την Άθωνος, πάνω στην αγορά θα σου προκαλέσει οργή και εκνευρισμό.

Η Θεσσαλονίκη μοιάζει με σκηνικό αυτή την εποχή. Έχει εντυπωσιακή βιτρίνα, την παραλία, λιγότερο εντυπωσιακή συνέχεια μέχρι την Εγνατία και μετά το χάος. Και δεν έχει σενάριο η εικόνα. Αν πας να διαβάσεις το τι θα γίνει παρακάτω θα βρεις το απόλυτο κενό. Άγραφες σελίδες. Οι πόλεις το κόσμου σχεδιάζουν το μέλλον της. Η Θεσσαλονίκη ανοίγει γραφείο Πρωθυπουργού και εκθέτει ουτοπικά βαγόνια του Μετρό.