Μια πόλη μαγική
Χθες ήταν μια από τις ομορφότερες μέρες της χρονιάς για τη Θεσσαλονίκη.
H χθεσινή μέρα ήταν μια μέρα εξωπραγματικά όμορφη για την πόλη. Ο καλός επιτέλους καλοκαιρινός καιρός, η μεγάλη μέρα της χρονιάς, η Ευρωπαϊκή Μέρα Μουσικής, η Μέρα Γιόγκα λειτούργησαν με ένα μαγικό τρόπο στη Θεσσαλονίκη.
Από τις δέκα το πρωί άνθρωποι πήραν τα στρωματάκια τους και ξάπλωσαν στην εξέδρα της νέας παραλίας κάνοντας γιόγκα με θέα το Θερμαϊκό και το Λευκό Πύργο στο βάθος. Και αυτό συνέβαινε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Χαλαρά, όμορφα, ακομπλεξάριστα.
Από νωρίς το απόγευμα ξεκίνησαν οι συναυλίες της Μέρας Μουσικής. Δεκάδες. Ήμουν στη Ρωμαϊκή Αγορά νωρίς το απόγευμα όταν πιτσιρικάδες ξαπλωμένοι στο χορτάρι της, ανάμεσα σε αρχαία μάρμαρα που δένουν αρμονικά με τη ζωή της πόλης απολάμβαναν ροκ ήχους στην εκδήλωση του 958.
Ήμουν την ώρα του ηλιοβασιλέματος στο Λιμάνι. Σε μια προβλήτα αληθινή παραίσθηση. Με εκατοντάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας να χαίρονται την ώρα, τη στιγμή, το δώρο της μουσικής και τη Φιλαρμονική του Δήμου να παίζει Dont Cry For me Argentina.
Και ήμουν αργότερα και στον μαγικό κήπο των γλυπτών της Νέας Παραλίας. Και είδα την ευτυχία στα πρόσωπα των ανθρώπων που άκουγαν άριες, γνωστές και άγνωστες και εξαιρετικές φωνές τενόρων και σοπράνο, καλεσμένων των Φίλων της Νέας Παραλίας. Και κοίταζα τα πρόσωπα των διερχόμενων περιπατητών. Την ωραία έκπληξη από αυτούς τους απίστευτα θεϊκούς ήχους που έβγαινε από το πάρκο και σκόρπιζε στον ορίζοντα που είχε βαφτεί πορτοκαλής.
Και τα μεσάνυχτα με βρήκαν στο Μέγαρο, που κατάμεστο και αυτό, αφού πια όλοι εκεί κατέληξαν σε μια μαγική τζαζ συναυλία. Με χιλιάδες κόσμου να έχει έρθει από όλη την πόλη και να κατακλύζει εξώστες, αυλές, σκάλες.
Και το ίδιο συνέβη παντού χθες. Όλη η πόλη ήταν μια τεράστια γιορτή, που σε έκανε να νοιώθεις περήφανος που ζεις εδώ. Που μοιράζεσαι αυτό το συλλογικό βίωμα, που δέκα χρόνια πριν δεν μπορούσες καν να φανταστείς ότι θα συμβαίνει και το ζήλευες όταν το έβλεπες στο εξωτερικό.
Ήταν μια πόλη μαγική η χθεσινή Θεσσαλονίκη και όσοι μείνατε σπίτι και δεν την απολαύσατε, αφού τα πάντα ήταν δωρεάν σας λέω πως χάσατε μια ανάταση ψυχής.
ΥΓ. Μια παράκληση μόνο. Του χρόνου η μουσική πρέπει να φτάσει και σε μακρινές γειτονιές. Εκεί που δεν πάει σχεδόν ποτέ. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της γιορτής.
