Μια πόλη-όμηρος

Του Γιώργου Τούλα

Σάββατο πρωί. Γιορτάζει η πόλη μου. Αποφασίζουμε να κατέβουμε για ένα χαλαρό καφέ στη θάλασσα. Χαλαρό μόνο στα λόγια. Περνώντας έξω από το δημαρχείο βλέπουμε καμιά εκατοστή αστυνομικούς παραταγμένους περιμετρικά. Το φυλάνε σαν να είναι φρούριο. Το δημαρχείο της πόλης που γιορτάζει. Συνεχίζουμε. Σιδερόφρακτα φουσάτα, κάγκελα παντού έχουν καταπιεί κεντρικούς δρόμους, πλατείες, γειτονιές. Η πόλη είναι γεμάτη τουρίστες. Δεκάδες τουριστικά λεωφορεία από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τα Βαλκάνια έχουν σταθμεύσει στο Λευκό Πύργο. Χιλιάδες κόσμου προσπαθεί να κάνει μια ξέγνοιαστη βόλτα στην παραλία. Προσπαθεί. Δεν τα καταφέρνει όμως. Απέναντι από τον Πύργο μια ανθρώπινη αλυσίδα ΜΑΤ έχει αποκλείσει το δρόμο. Με ασπίδες, γκλομπς και όπλα. Έχουν κόψει την κυκλοφορία. Γύρω από το μνημείο εκατοντάδες αστυνομικοί περιπολούν. Φυλάνε το μνημείο; Φυλάνε κάτι άλλο; Μας φυλάνε από τους κακούς; Για μια ακόμη φορά μια πόλη βρίσκεται σε ομηρεία. Τρεις μέρες τώρα αστυνομοκρατείται. Χιλιάδες, τρεις τουλάχιστον, χωροφύλακες, τροχονόμοι, ΜΑΤατζήδες, περιπολούν διαρκώς, διασχίζουν με μηχανές δρόμους με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κόβουν την κυκλοφορία στα καλά καθούμενα, κλούβες παρκάρουν προκλητικά πάνω σε πεζοδρόμια γύρω από την Έκθεση, ακυρώνουν τον πεζόδρομο της Αριστοτέλους. Η εικόνα θυμίζει Χιλή του Πινοσέτ. Μια απέραντη αστυνομοκρατούμενη πόλη. Μόλις ένα μήνα μετά τα εγκαίνια της Έκθεσης που συνέβη το ίδιο πράγμα. Σε συνδυασμό με τα μαχητικά αεροσκάφη που πετούν πάνω από τα κεφάλια μας και τα άρματα μάχης που κάνουν πρόβες νιώθει κάνεις μια κανονική ασφυξία. Και αναρωτιέσαι και απευθύνεσαι στους ιθύνοντες αυτής της υπόθεσης, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Δένδια και το υπουργό εθνικής Αμύνης κ. Αβραμόπουλο. Και ρωτάς αφελώς: Από ποιόν ακριβώς κινδυνεύουμε; Από ποιους αόρατους εχθρούς μας προστατεύτε τόσες μέρες; Ποιος σας απείλησε, εσάς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πατριάρχη, τους υπουργούς που περιφέρονται στην πόλη, τον κ. Βενιζέλο και δεν μας το λέτε; Πως μπορείτε να καταδικάζετε μια πόλη ενός εκατομμυρίου ανθρώπων να ζει σε αυτή την ένταση μια ολόκληρη εβδομάδα; Ποιος σας δίνει το δικαίωμα; Στο όνομα ποιας απειλής; Είναι κάποιου είδος επίδειξη δύναμης όλο αυτό; Ένα ψυχολογικό τεστ αντοχών; Κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνουμε; Η απλά δικαιολογείτε το μισθό σας με αυτό τον τρόπο;