Μια σπουδαία πράξη, πολιτικά, ηθικά και αξιακά απέναντι στον Τραμπ

Λέξεις: Στρατής Μπουρνάζος

Είναι σπουδαίο αυτό που έκανε η επίσκοπος Μάριαν Έντγκαρ Μπάντι. Πρώτα από όλα, αυτά που είπε: για τον φόβο που νιώθουν τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, για τους κατατρεγμένους, τους εργάτες, τους μετανάστες, καλώντας τον Τραμπ να δείξει ελεημοσύνη στον ξένο «καθώς κάποτε όλοι ήμασταν ξένοι σε τούτη τη χώρα». Αλλά και γιατί όλα αυτά τα είπε από άμβωνος, στον Καθεδρικό Ναό της Ουάσιγκτον, ενώπιον του προέδρου.

Ας συναισθανθούμε τη σκηνή, χωρίς πολλές και περισπούδαστες αναλύσεις. Μέσα στον καθεδρικό, σε μια περίσταση επίσημη και ιερή, παρουσία του Προέδρου και του αντιπροέδρου που ορκίστηκαν θριαμβευτικά χθες, η επίσκοπος παίρνει ξεκάθαρα θέση. Μιλάει νηφάλια, όπως επιβάλλει η θέση της, αλλά και απερίφραστα για εκείνους και εκείνες που έχει στο στόχαστρο ο Τραμπ. Ας σκεφτούμε πόσοι και πόσες θα είχαν το θάρρος να το κάνουν, πόσοι από εμάς θα το έκαναν, όχι μόνο μπροστά στον πλανητάρχη, αλλά μπροστά και ένα υπουργό, υφυπουργό, δήμαρχο ή άλλο αξιωματούχο;

Η πράξη της Μάριον Μπραντ είναι μια πράξη σπουδαία, πολιτικά, ηθικά και αξιακά. Μας θυμίζει ότι δεν είναι όλα μαύρα, ότι σε πολλούς χώρους, ακόμα και εκεί που δεν το περιμένουμε συχνά, υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται, που αγωνίζονται για το καλό και το δίκιο.

Και έτσι, η έκκλησή της για συμπόνοια και έλεος μας γλυκαίνει όλους και όλες, μας ρίχνει φως, θάρρος και ελπίδα.

Μερικά αποσπάσματα, σε πρόχειρη μετάφραση:

«Υπάρχουν γκέι, λεσβίες και τρανς παιδιά σε οικογένειες Δημοκρατικών, Ρεπουμπλικανών και ανεξάρτητων – και κάποια απ’ αυτά φοβούνται για τη ζωή τους […]

Οι άνθρωποι που μαζεύουν τη σοδειά μας και καθαρίζουν τα κτίρια των γραφείων μας· που εργάζονται σε πτηνοτροφικές μονάδες και εργοστάσια συσκευασίας κρέατος· που πλένουν τα πιάτα στα εστιατόρια που τρώμε και εργάζονται νυχτερινή βάρδια στα νοσοκομεία – όλοι και όλες αυτοί μπορεί να μην είναι πολίτες ή να μην έχουν τα κατάλληλα έγγραφα. Αλλά η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών δεν είναι εγκληματίες. Πληρώνουν φόρους και είναι καλοί γείτονες […]

Σας ζητώ να δείξετε έλεος, κ. Πρόεδρε, σε εκείνους, στις κοινότητές μας, τα παιδιά των οποίων φοβούνται ότι θα τους πάρουν τους γονείς τους. Και να βοηθήσετε εκείνους που φεύγουν για να γλιτώσουν από τον πόλεμο και τις διώξεις στις χώρες τους, αποζητώντας συμπόνια και να τους καλοδεχτούμε εδώ. Ο Θεός μας μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε ελεήμονες προς τον ξένο, γιατί όλοι κάποτε ήμασταν ξένοι σε αυτήν τη χώρα”.

*Ο Στρατής Μπουρνάζος είναι επιμελητής βιβλίων και ιστορικός, δρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης